Kedilerimin masrafından şikayetçi değilim zaten. Konu onlar değil, sorumluluk ve onların da evlat olduğunun bilincindeyim.
Datça’da kayınvalidemin evinin olması beni neden şükürsüz yapıyor anlamadım? Bir haftalık tatilde ilk tercihim asla kaynana yanı olmaz zaten iş yapmak için çıkmıyorum tatile. Orada bir ev var ama gidemiyoruz da zaten, yani o ev benim son tercihim olur bu pandemi sebebiyle o da.
Gideyim kaynanamla bir hafta iş yapayım, komşuculuk oynayım ama kadını da memnun edeneyim diyen gelinlerden özür dilerim bu imkanlara sahip olduğum için.
Hayatta hiç bir şey dört dörtlük olmuyor. Onu demek istemiştim özetle hayatında mutlu alan yaratmak isteyen yaratır mutsuz olmak isteyen de illa bir sebep bulur. Ve siz şu ana kadar ne öneri geldiyse hep olumsuz dönüş sağladınız. Ne diyeyim ki ben bu durumda .
Otele paranız yoksa kampa gidersiniz kampa paranız yoksa pikniğe gidersiniz....
Çözüm çok ararsanız..
O konuda cidden haklısınız. Artık en basit şeyler bile lüx oldu maalesefO konuda haklısınız pek çabam olmuyor. Çünkü çok yorgunum, genç de değilim artık biraz konfor arıyorum. Ülke insanı zihnen de yoruyor malesef, bitkin ve bıkkın oluyorsunuz. Kafa dağıtalım iki bira içelim deseniz hop o bile artık lüks. İnsanlar deşarj olamıyor, ben olamıyorum en azından.
O konuda cidden haklısınız. Artık en basit şeyler bile lüx oldu maalesef
Sizi cokiyi anliyorum kardesimle bizde oyleyiz kiz kardesimin arabasi var ama benZin o kadar pahali ki basip gidip gezemiyoruz gezmeye ciksak bisey yemeden icmeden carsida bos bos dolasip gelmek bi bileklik bile begensen almamak cok boş. Yani sokagi gezip gelmişim bu mutlu etmiyor. Gidisimiz gidis degil hersey ates pahasi bu genel mutsuzluk herkeste var bulundugumuz durum bu malesef yazik bizlere sorun bizde degil bizi bu hallere getirenlerde maleseff ki diyorum.
Aslında sizin durumunuzda pekte bir sıkıntı yok. Datça da yazlığınız var ama kedilerinizi bırakıp gidemiyorsunuz. Kedinlerinizin giderleri var ama onları da bilerek sahiplendiniz. Benimde 3 kedim var cidden her ay iyi bir para ödüyorum ama bu benim seçimim.
Yani şikayetiniz bana çok yersiz geldi bu durumda. Aynı anda herşeye sahip olamazsınız. İnsan hayatta seçimler yapar....
Sizin imkanlarınızın yarısına sahip olamayan çok üye var şu forumda. Bence sizin ki biraz şükürsüzlüğe giriyor
Termos kamp sandalyesi ve erken rezervasyon dahil hepsini önermiştim... Keşke okusaydınız...Sükürsüzlük ne alaka? Bu yasanilan durumlar normal degil aslinda. Yavas isininan suda kurbag misali. Millet alisti diye durum normal olmuyor.
Cocukta tercih, ama kimse mamaya 150 lira para vermeyi tercih etmiyor degil mi? Ona katlanmak derler.
Ve M meredithgrey ne denilir ki? Durum zor, psikolojikmen zor durumdasindir anliyorum. Kendini rahatlatacak aktivitelerin varmi? Ne bilim balkonda bir kahve, bir çikolata. Esin ile termosu alipta disarda bir iki tur atmak. Sükür etmeni yada kanaat etmeni gerektigini düsünmüyorum. Ancak kendini bir sekilde rahatlatman lazim. Yoksa depresyon iyicene vurar. Ne diyeyim, bol sabirlar diliyorum. Umarim bu süreç çabuk geçer ve sen ve esinde iyi yerlere gelirsiniz.
Termos kamp sandalyesi ve erken rezervasyon dahil hepsini önermiştim... Keşke okusaydınız...
Sorun şükürsüzlük değil ama her istediğimize sahip olamadığımız bir dünyada elimizdekilerle mutlu olmak. Söylemek istediğim buydu..
Ama bu "hayatim 44lük olsun" istegi degil ki. Aslinda istedigi at ile deve degil ki. Cok normal istekler. Daha önce yapabilidigi istekler. Konu sahibi birseylere burun kivirmiyor. Insan artik bu durumdan bikiyor. Bunalmasi gayet normal.
Bu isin çözümü yok yani. Erken rezervasyon, termos aslinda çözümde degil. Ama bir sekilde psikolojisini korumasi lazim iste. Bunalarakta bir yere varamaz. Istedigi gibi bir kaç gün evde bisey yapmasin, biraz kendine gelsin. Sonra tekrar biraz güç toplasin.
Hissiyat olarak aynı şeyleri yaşıyoruz durumlarimiz farklı. Ben sadece güzel günlere olan inancimla ayakta durmaya çalışıyorumHerkese iyi bayramlar, sağlıklı günler dilerim. Pandemiden beri kendimi motive etmeye çalışıyor olsam da maalesef iyi değilim. Başlıkta da dediğim gibi şükürsüz değilim ama kanaat etmekten de bıktım. İstanbul’da yaşıyorum, eşimin ailesinin evindeyiz kiramız yok, arabamız var. Ben çalışıyorum eşimi çıkarttılar covid19 nedeniyle. Durumumuz bu ne eksik ne fazla. Ve ben çok sıkıldım istediğimi yiyememekten, istediğim yere gidememekten. Çünkü herşey ateş pahası, sanki tatil sadece zenginlerin hakkı Türkiye’de. Etimi, kıymamı aylık alır dondurucuya atarım ama örneğin bir balık, bir pirzola bunlar lüks artık. Dün inatagramda gördüğüm bir yemeğe çok imrendim mesela cidden imrendim canım çekti.
Anneme anlattığımda aman kanaat et, evin kira değil, araban var diyor. Ben şartlarım için elbette şükretsem de bu kanaat kültürü bana göre değil. Türkiye’de ne şahane yerler var ama gidemiyoruz. Euro 8’i geçti zaten yurtdışı hayaline hiç girmiyorum bile. Ki o da benim için üzücü bir detay...
Ayrıca iş ile ilgili de sıkıntılarım var, hak etttiğim yerde değilim olacağım da yok kabullendim yani deklare edildi bana zaten. Pandemi yüzünden de şahtık şahbaz olduk iyice tadı kaçtı işlerin. Ama işten de çıkamam çünkü eşim işsiz. Kimbilir ne zaman iş bulacak?
Gerçekten mutsuzum, bu durumun değişeceğini de pek sanmıyorum ama bu mutsuzluk beni yoruyor artık.
Sükürsüzlük ne alaka? Bu yasanilan durumlar normal degil aslinda. Yavas isininan suda kurbag misali. Millet alisti diye durum normal olmuyor.
Cocukta tercih, ama kimse mamaya 150 lira para vermeyi tercih etmiyor degil mi? Ona katlanmak derler.
Ve M meredithgrey ne denilir ki? Durum zor, psikolojikmen zor durumdasindir anliyorum. Kendini rahatlatacak aktivitelerin varmi? Ne bilim balkonda bir kahve, bir çikolata. Esin ile termosu alipta disarda bir iki tur atmak. Sükür etmeni yada kanaat etmeni gerektigini düsünmüyorum. Ancak kendini bir sekilde rahatlatman lazim. Yoksa depresyon iyicene vurar. Ne diyeyim, bol sabirlar diliyorum. Umarim bu süreç çabuk geçer ve sen ve esinde iyi yerlere gelirsiniz.
Herkese iyi bayramlar, sağlıklı günler dilerim. Pandemiden beri kendimi motive etmeye çalışıyor olsam da maalesef iyi değilim. Başlıkta da dediğim gibi şükürsüz değilim ama kanaat etmekten de bıktım. İstanbul’da yaşıyorum, eşimin ailesinin evindeyiz kiramız yok, arabamız var. Ben çalışıyorum eşimi çıkarttılar covid19 nedeniyle. Durumumuz bu ne eksik ne fazla. Ve ben çok sıkıldım istediğimi yiyememekten, istediğim yere gidememekten. Çünkü herşey ateş pahası, sanki tatil sadece zenginlerin hakkı Türkiye’de. Etimi, kıymamı aylık alır dondurucuya atarım ama örneğin bir balık, bir pirzola bunlar lüks artık. Dün inatagramda gördüğüm bir yemeğe çok imrendim mesela cidden imrendim canım çekti.
Anneme anlattığımda aman kanaat et, evin kira değil, araban var diyor. Ben şartlarım için elbette şükretsem de bu kanaat kültürü bana göre değil. Türkiye’de ne şahane yerler var ama gidemiyoruz. Euro 8’i geçti zaten yurtdışı hayaline hiç girmiyorum bile. Ki o da benim için üzücü bir detay...
Ayrıca iş ile ilgili de sıkıntılarım var, hak etttiğim yerde değilim olacağım da yok kabullendim yani deklare edildi bana zaten. Pandemi yüzünden de şahtık şahbaz olduk iyice tadı kaçtı işlerin. Ama işten de çıkamam çünkü eşim işsiz. Kimbilir ne zaman iş bulacak?
Gerçekten mutsuzum, bu durumun değişeceğini de pek sanmıyorum ama bu mutsuzluk beni yoruyor artık.
TL ile maas alan herkes icin yurt disi hayal bence. Ben artik hic dusunmuyorum acikcasi. Yurt icinde ne yapabilirsem diye bakiyorum. Villa tatillerine baktim hep koronadan tirstigimiz icin,annemi de ayrica goturmek istiyorum riske atmak istemiyorum diye. Bizim 5 gunluk tatil oldu mu sana 20 bin? Gezecegin yerler de haric daha. Dun bir arkadasimla tatil alisverisine ciktik,ayakustu bir seyler atistirdik hesap 150 lira geldi. Yemek namina bir sey de yok,sadece icecek,aperatif. İki tane basic tisort aldim en ucuzundan evde temizlik yaparken giymelik 100 lira verdim. Duzgun bir restorana gitsen 2 yetiskin 1 cocuk icin 500 lira oduyorsun. Rahat yasayabilmek ,oyle caninin istedigini alabilmek yiyebilmek ve gezebilmek icin aylik en az 50 bin gelirin olmali maalesef. Nolacak halimiz bilemiyorum,yalniz degilsin
Eşin bakkal acsın,issiz kalmaz bu pandemideHerkese iyi bayramlar, sağlıklı günler dilerim. Pandemiden beri kendimi motive etmeye çalışıyor olsam da maalesef iyi değilim. Başlıkta da dediğim gibi şükürsüz değilim ama kanaat etmekten de bıktım. İstanbul’da yaşıyorum, eşimin ailesinin evindeyiz kiramız yok, arabamız var. Ben çalışıyorum eşimi çıkarttılar covid19 nedeniyle. Durumumuz bu ne eksik ne fazla. Ve ben çok sıkıldım istediğimi yiyememekten, istediğim yere gidememekten. Çünkü herşey ateş pahası, sanki tatil sadece zenginlerin hakkı Türkiye’de. Etimi, kıymamı aylık alır dondurucuya atarım ama örneğin bir balık, bir pirzola bunlar lüks artık. Dün inatagramda gördüğüm bir yemeğe çok imrendim mesela cidden imrendim canım çekti.
Anneme anlattığımda aman kanaat et, evin kira değil, araban var diyor. Ben şartlarım için elbette şükretsem de bu kanaat kültürü bana göre değil. Türkiye’de ne şahane yerler var ama gidemiyoruz. Euro 8’i geçti zaten yurtdışı hayaline hiç girmiyorum bile. Ki o da benim için üzücü bir detay...
Ayrıca iş ile ilgili de sıkıntılarım var, hak etttiğim yerde değilim olacağım da yok kabullendim yani deklare edildi bana zaten. Pandemi yüzünden de şahtık şahbaz olduk iyice tadı kaçtı işlerin. Ama işten de çıkamam çünkü eşim işsiz. Kimbilir ne zaman iş bulacak?
Gerçekten mutsuzum, bu durumun değişeceğini de pek sanmıyorum ama bu mutsuzluk beni yoruyor artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?