Şüpheci sevgili

Bi de buna ilaveten bişey daha söylemek istiyorum. Birkaç yıl sonra bunun kız arkadaşı bana ulaştı, kız bundan hastalık falan kapmış (cinsel hastalık), çok fazla insanla birlikte oluyor, beni sürekli aldatıyor,hep mi böyleydi falan diye. Tabiki kızla muhattap olmadım ama işte yine şu lafa gelmek istiyorum. "kişi kendinden bilir işi". Yani bu hep böyle sapık manyak biriydi belki de beni defalarca aldattı. Ama sebepsiz kıskançlıklarıyla ilişki gündemimizi o kadar meşgul etti ki ben onu izlemeye,gözlemlemeye fırsat bulamadım. Yıllarca enayi gibi hep bana sadık olduğunu sandım.
 
Evlenmeden önceki gençlik, ergenlik, sevgili kafasında olsaydım kaybetmemek için uğraşırdım ikna ederdim belki cunku o donemler sanki tek adam oymus gibi geliyor. Baskasi sevemez bzi baskasini sevemezmisiz gibi...ama evlenince aslında gençken ne kadar da toy muşuz boyle kişilere nasil sabretmiş uğraşmışız diye dusunmeye başladım. Simdi ki kafamla boyle bir sevgiliyle asla uğraşmaz yoluma bakardım. Kime neyi anlatmaya çalışıyoruz, niye ikna etmeye uğraşıyoruz ki. Sanki kendisi bulunmaz hint kumaşı. Sanki biz sürekli aldatma potansiyeli olan karaktersiz kişileriz. Ay bunu ima etmesine bile şuan cok sinir oldum. Kendi içindeki güvensizliğini karşısındakinden çıkarmaya çalışıyor.
 
Bir özünde iyi vakasi daha yani
 
üzüldüm sizin adınıza...kurtulmuşsunuz
 
üzüldüm sizin adınıza...kurtulmuşsunuz
Aynen kurtuldum çok şükür. Sonra "normal bir insana" aşık oldum, evlendim, çocuğum oldu. 8 yıldır mutluyum şükür. Giden gençlik yıllarım oldu ama o da bir tecrübe işte.. Zaten hayat hep tecrübe değil mi. Şimdi biz size ne desek de bu adamı seviyorsanız bir şekilde hayatınızı birleştireceksiniz. Yaşayıp göreceksiniz. Bazı şeyler yaşamadan anlaşılmıyor. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Bir özünde iyi vakasi daha yani
Arkadaşlar...evvela şunu söylemek istiyorum..şikayetci olduğum bir durumdan, aynı tercübeyi yaşamış bayanlar varmı ve nasıl bir süreçten geçtiler acaba düşüncesiyle açtığım konudan, nerdeyse savunma piskolojisine girme gibi bir tutumu hissettim kendimde. Sizlerde fikrinizi söylüyorsunuz tabikide ve buna sağyı duyuyor bütün açık yürekliliğimle okuyorum ve teker teker..kısada olsa cevap vermeye çalışıyorum. Erkek arkadaşımla farklı ülkelerde yaşadığımız için butür sorunları başlarda daha çok yaşıyorduk evet.....bir birimizi daha iyi tanıdıkca değişimler oldu, şuan arada özgüven ve kaygılarıyla alakalı tek tük sorunlarımız oluyor. Ben kendisini ezdirecek, koca değilde çocuk bakısıcı olacak biri değilim..evvela bunu iyi anlayın. Yapmak istediklerimde veya davranışlarımda taviz veren biride değilim..onu nişanlımda çok iyi biliyor. Paranoiak bir durum söz konusu değil kesinlikle..bunu algılayamıyacak sıfatta değilim. Bana göre ya evlenme korkusu yaşıyor yada özgüvenle alakalı iç dünyasında yaşıyor bazı şeyleri. Evet detaycı ve zor güvenen biri ve bu yüzdende evlenmemiş bu yaşına kadar. Hepinizin yorumları için teşekkür ediyorum..daha önce dediğim gibi şuan için değer verdiğim için ve değer gördüğümü düşündüğüm için, çözüm noktaları arıyor ve kaygılarım olmasına rağmem, kestirip atma gibi bir niyetim yok. En kötü ihtimalde destek alırız olmuyorsada ayrılırız bu bukadar basit. Hiç kimse vazgeçilmez değil, hiç kimse için ne hayatımı heba ederim nede mutsuz olurum.
 
Bu tür insanların aslında kendisine güven problemi olduğunu düşünmüşümdür. Ben olsam bu tür ilişkiye devam etmezdim.
 
hayatta en nefret ettiğim şey kendimi açıklamak zorunda kalmak, birilerinin beni o açıklama yapma durumuna düşürmesidir.
biraz önce de başka bir konuda yaptığım espiriyi anlamayan bir iki üye oldu, onlara da dedim hayat kendimi açıklamam için çok kısa, isteyen istediği gibi anlayabilir.
böyle şeyler insanı çok yoruyor.
ilişkinizi parlak görmedim açıkçası.
 
Kendini savunma psikolojisine girdigin zaten cevaplarindan da belli oluyor. Cunku sende bir otokontrol olusmus. Erkek arkadasindan dolayi.
Tipki burda sergiledigin tutum gibi. Ona da kendince mantikli cevaplar verdigin surece konu kapanmis oluyor. Bu tabii sana gore oyle. Aslinda sorun buyuyerek devam ediyor.
Burada herkes objektif olarak kendi penceresinden yasanmis olaylardan yorumlar yapti.
Senin icin problem yoksa boyle de yasayabilirim onunla diyorsan zaten hayat bize guzel.
Yalniz sunu belirtmeden gecemiycem. Bazi degistirelemeyen sabitler vardir hayatta. Hele ki konu insan huyu olunca...
 
Siz kabul etmiyorsunuz ama sevgiliniz tam bir paranoyak.
Evet bir insan endişeli olabilir, karşısındakine ilk zamanlarda güvenmeyebilir.
Ancak 2 sene olmuş ve sizi hala sorguya çekme hakkı görebiliyor kendisinde.

Halbuki hayat çok basit. Güveniyorsan devam edersin, güvenmiyorsan elveda dersin. Karşınızdakinin mental problemleri var ve uzman desteği alması gerekiyor, siz onu düzeltemezsiniz bu profesyonellerin işi. Size sadece mış gibi yapar, gerçek düşüncelerini bastırır ama değişmez.
 
O zaman burdan ne gibi bi çözüm bekliyorsunuz ki? Güven oluşturmanın bir formulu yok sonuçta. 2 yıldır güvenmiyorsa bundan sonra asla güvenmeyecek bu bu kadar net ve basit.
bi nevi insanların fikrini ve tercübelerini duymak istedim...iki yıldır güven oluşmasaydı hala aynı yolda olmazdık bu kesin.
 
bi nevi insanların fikrini ve tercübelerini duymak istedim...iki yıldır güven oluşmasaydı hala aynı yolda olmazdık bu kesin.
Emin olun kesin falan değil benim 9 yılım kendimi açıklamakla geçti. En sonunda da asla yakınından bile geçmediğim aldatmakla suçlanmak da, 9 yıldır kendimi sürekli açıklayarak oluşturduğumu sandığım güvenin asla oluşmamış olduğunu bir tokat gibi yüzüme çarptı. Ama daha önce bi mesajımda da söylemiştim; burada kim ne derse desin siz doğru bildiğinizi yaşayacaksınız ve sadece tecrübeleriniz size (umarım olumlu) bir hayat dersi olacak.
 
Ben olsam ayrılırdım net.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…