- 3 Ekim 2017
- 2.460
- 1.793
- 133
Hanımlar selam,
Ben bu dönem biraz aydınlanma yaşadım. Çoğu derdimi, mutlu olduğum anları vs yazıyorum buraya ve çoğu zaman görmediğim şeyleri şak şak yüzüme yüzüme söylenmesi iyi geliyor.
Şöyle bir aydınlanma yaşadım. Ben salağım. Tüm arkadaşlık ilişkilerimde hep verici taraf olmuşum ve terk edilmeye, unutulmaya aşırı takık bir insan olduğum için çoğu saçma şeyi sineye çekip o aslında öyle birisi değil, içini biliyorum ben onun diyerek örtmüşüm çoğu şeyi.
Çok yakın bir arkadaşım var gerçekten çok seviyorum, onun da beni sevdiğini değer verdiğini biliyorum ama artık enerji olarak beni kötü etkilediğini düşünüyorum. Aslında hep kötü etkiliyordu ama ben aman abartma jehan modunda olduğum için görmek istemedim.
Şimdi şöyle, 3 yıl önce evlilik teklifi alıp baya güzel güzel terk edilmiştim ve çok kötü olduğum bi dönemdi bu bahsettiğim arkadaşım o dönem daha ayrılalı bir hafta olmuşken biz telefonda konulurken sürekli beni suçladı ben telefonda kendimi tutamayıp ağlamaya başladım, susmak yerine hala suçlamaya devam etti. Onu sürekli ayrılık konusundan bahsederken bopduğum için benimle buluşmadı. Sonra bi şey için işi düştü buluştuk ve buluştuğumuzda da ona çeyiz bakmaya gittik. (beni suçlamasına değil ben ağlarken hala suçlamasına çok içerlemiştim. Ayrılık konusunda ben aman aman suçlu değildim. Ve gerçekten çok bahsedip bunaltmadım, zaten sürekli konuşmadık bile)
Ailemle ilgili saçma sapan bi sürü sorunum var, burada da konu açmıştım. Bunların bi kısmını ona anlatınca bana kendi annesiyle nasıl iyi anlaştığından bahsediyor. Kıskanmak değil ama çok kötü hissediyorum.
Son zamanlarda sürekli tek başıma tatile gidiyorum. Bu hafta yine tek başıma tatile gitmiştim. Bu arada evde vs tek kalmaya çok korkan bi tipim bunu biliyor. Telefonda konuşurken sürekli naısk tek başına gittim ben tatilde eşim tuvalete bile gidince çok sıkıldım, odada nasıl uyuyabiliyorsun ben hayatta uyuyamazdım korkardım vs dedi. Bunu nerdeyse tüm konuşmalarımızda dedi. Belki kendi yalnız kalışıma, belki dediklerine bilmiyorum ama feci içerlerdim. Sanki ben yanımda birisi olsun istemiyorum sanki sadece kendi keyfimden gidiyorum.
Bazen çok dangıl dungul konuşuyor bunu diyince ben gerçekçi ve net bi insanım diyip sıyrılıyor. Benim çok detaycı olduğumu eleştiriyor ben de bu da benim karakterim diyince kabul etmiyor sjdnjdndfj
Hanımlar geröekten çok detaycı bi insanım ama şu ana kadar şüphelendiğim çoğu şeyde haklı çıktım.
Ben mi abartıyorum yine ya da yavaştan arama mesafe mı koysam. Çünkü sürekli beni eleştirmesinden çok sıkıldım. Ben onu eleştirmeyip olduğu gibi hayatıma dahil ettiğim için eleştirecek bi yanı yok sanıyor muhtemelen
Ben bu dönem biraz aydınlanma yaşadım. Çoğu derdimi, mutlu olduğum anları vs yazıyorum buraya ve çoğu zaman görmediğim şeyleri şak şak yüzüme yüzüme söylenmesi iyi geliyor.
Şöyle bir aydınlanma yaşadım. Ben salağım. Tüm arkadaşlık ilişkilerimde hep verici taraf olmuşum ve terk edilmeye, unutulmaya aşırı takık bir insan olduğum için çoğu saçma şeyi sineye çekip o aslında öyle birisi değil, içini biliyorum ben onun diyerek örtmüşüm çoğu şeyi.
Çok yakın bir arkadaşım var gerçekten çok seviyorum, onun da beni sevdiğini değer verdiğini biliyorum ama artık enerji olarak beni kötü etkilediğini düşünüyorum. Aslında hep kötü etkiliyordu ama ben aman abartma jehan modunda olduğum için görmek istemedim.
Şimdi şöyle, 3 yıl önce evlilik teklifi alıp baya güzel güzel terk edilmiştim ve çok kötü olduğum bi dönemdi bu bahsettiğim arkadaşım o dönem daha ayrılalı bir hafta olmuşken biz telefonda konulurken sürekli beni suçladı ben telefonda kendimi tutamayıp ağlamaya başladım, susmak yerine hala suçlamaya devam etti. Onu sürekli ayrılık konusundan bahsederken bopduğum için benimle buluşmadı. Sonra bi şey için işi düştü buluştuk ve buluştuğumuzda da ona çeyiz bakmaya gittik. (beni suçlamasına değil ben ağlarken hala suçlamasına çok içerlemiştim. Ayrılık konusunda ben aman aman suçlu değildim. Ve gerçekten çok bahsedip bunaltmadım, zaten sürekli konuşmadık bile)
Ailemle ilgili saçma sapan bi sürü sorunum var, burada da konu açmıştım. Bunların bi kısmını ona anlatınca bana kendi annesiyle nasıl iyi anlaştığından bahsediyor. Kıskanmak değil ama çok kötü hissediyorum.
Son zamanlarda sürekli tek başıma tatile gidiyorum. Bu hafta yine tek başıma tatile gitmiştim. Bu arada evde vs tek kalmaya çok korkan bi tipim bunu biliyor. Telefonda konuşurken sürekli naısk tek başına gittim ben tatilde eşim tuvalete bile gidince çok sıkıldım, odada nasıl uyuyabiliyorsun ben hayatta uyuyamazdım korkardım vs dedi. Bunu nerdeyse tüm konuşmalarımızda dedi. Belki kendi yalnız kalışıma, belki dediklerine bilmiyorum ama feci içerlerdim. Sanki ben yanımda birisi olsun istemiyorum sanki sadece kendi keyfimden gidiyorum.
Bazen çok dangıl dungul konuşuyor bunu diyince ben gerçekçi ve net bi insanım diyip sıyrılıyor. Benim çok detaycı olduğumu eleştiriyor ben de bu da benim karakterim diyince kabul etmiyor sjdnjdndfj
Hanımlar geröekten çok detaycı bi insanım ama şu ana kadar şüphelendiğim çoğu şeyde haklı çıktım.
Ben mi abartıyorum yine ya da yavaştan arama mesafe mı koysam. Çünkü sürekli beni eleştirmesinden çok sıkıldım. Ben onu eleştirmeyip olduğu gibi hayatıma dahil ettiğim için eleştirecek bi yanı yok sanıyor muhtemelen
ben de bozulmuştum , cidden saçma bir davranış. Ama artniyet aramamistim . Zaten o gün çarşıya çıkıp sececekti bir yüzük, beni de çağırdı yani , öyle anlam yukleyecek bir şey değildi .
Sallayın bu insanı siz.
