- 4 Kasım 2011
- 1.305
- 0
- 106
Kızlar 9 aylık bir ilişkim var. Erkek arkadaşımla farklı şehirlerdeyiz.
Ailesi dedemlerin oturduğu yerde oturuyor ve yılllardır tanışıyorlar. Onun için anneannem,dedem,annem filan olsun erkek arkadaşımın ailesinin nasıl bir yapıya sahip olduklarını,
nasıl kişiler olduklarını biliyorlar. Bunun için ilişkimizi öğrendiklerinde karşı çıkmadılar. Hayırlısı dediler. Neyse gel gelelim erkek arkadaşım bir an önce evlenmek istiyor.
Tabii ki bende istiyorum ama daha çook erken. O özlemine dayanamıyorum,ayda yılda bir görüşüyoruz,yıpranıyoruz diyor. Sonuna kadar haklı.
Ama evlilik meselesi şu an olanaksız. Ben daha 18 yaşındayım. O 20. Şu an üniversite 1. sınıf öğrencisi. Ona defalarca çok erken olduğunu,ilerde pişman olmamızı istemediğimi
açıkladım ama anlamıyor beni bir türlü. Annesi, yengesive o bayramda anneannemlere geldiler,bizde ordaydık. Biz bayanlarla o da erkeklerle oturdu filan.
Ben bişeyler ikram ettim,kahve yaptım. Ama bunlar öylesine yani özel bir durumdan değil. Meğer annesi konuşmuş anneannemle söz olsun filan diye.
Anneannem de yok erken daha demiş. Bende öyle düşünüyorum biliyolar zaten. Erkek arkadaşımla bayramda konuşup bir nevi hallettik bu olayı.
Ama hala açılıyor konuşma sırasında. Özledim deyince hemen sözü evlenelim o zamana getiriyor. Evlenmek istemediğimi filan düşünecek diye korkuyorum.
Açıklıyorum ama sebeplerim ona göre yetersiz. Ne yapacağımı şaşırdım. Sürekli şöyle diyor birbirimizden uzağız diye tartışıyoruz yıpranıyoruz.
Birlikte olursak her sorunu aşarız ama böyle uzaktan uzağa nasıl yapacağız filan diyor.
Çok kötüyüm ya. Birşeyler diyin kızlaaar....
Ailesi dedemlerin oturduğu yerde oturuyor ve yılllardır tanışıyorlar. Onun için anneannem,dedem,annem filan olsun erkek arkadaşımın ailesinin nasıl bir yapıya sahip olduklarını,
nasıl kişiler olduklarını biliyorlar. Bunun için ilişkimizi öğrendiklerinde karşı çıkmadılar. Hayırlısı dediler. Neyse gel gelelim erkek arkadaşım bir an önce evlenmek istiyor.
Tabii ki bende istiyorum ama daha çook erken. O özlemine dayanamıyorum,ayda yılda bir görüşüyoruz,yıpranıyoruz diyor. Sonuna kadar haklı.
Ama evlilik meselesi şu an olanaksız. Ben daha 18 yaşındayım. O 20. Şu an üniversite 1. sınıf öğrencisi. Ona defalarca çok erken olduğunu,ilerde pişman olmamızı istemediğimi
açıkladım ama anlamıyor beni bir türlü. Annesi, yengesive o bayramda anneannemlere geldiler,bizde ordaydık. Biz bayanlarla o da erkeklerle oturdu filan.
Ben bişeyler ikram ettim,kahve yaptım. Ama bunlar öylesine yani özel bir durumdan değil. Meğer annesi konuşmuş anneannemle söz olsun filan diye.
Anneannem de yok erken daha demiş. Bende öyle düşünüyorum biliyolar zaten. Erkek arkadaşımla bayramda konuşup bir nevi hallettik bu olayı.
Ama hala açılıyor konuşma sırasında. Özledim deyince hemen sözü evlenelim o zamana getiriyor. Evlenmek istemediğimi filan düşünecek diye korkuyorum.
Açıklıyorum ama sebeplerim ona göre yetersiz. Ne yapacağımı şaşırdım. Sürekli şöyle diyor birbirimizden uzağız diye tartışıyoruz yıpranıyoruz.
Birlikte olursak her sorunu aşarız ama böyle uzaktan uzağa nasıl yapacağız filan diyor.
Çok kötüyüm ya. Birşeyler diyin kızlaaar....