Kuduruk köpeğin kafasını gözünü patlatsaydın orada keşke yada avazın çıktığı kadar bağırsaydın. Kendini suçlama lütfen.Arkadaşlar ilk görüşte birbirimizden etkilendiğimiz biri vardı. Konuştuk, her şey güzel gidiyordu. Aynı yaşlarda, genç aynı zamanda işi gücü olan insanlardık. Flört dönemindeydik ve birkaç defa evde buluşalım demesinden rahatsız oldum sonra da araya mesafe koydum. Aradan geçen zamanla onu özlediğimi fark ettim ve acaba çok mu önyargılı davrandım diye kendimi sorguladım. Yazdım ona o ise kötü bir niyetinin olmadığını ilişkide güven olması gerektiğini ve her şeyin kendi akışında zamanla, her iki tarafın isteğiyle olacağını söyledi. İkna etti beni ve tekrar görüşmeye başladık. İlk başlarda bana çok saygı duyuyor ve benim istediğim gibi ilerliyorduk. Daha sonra evde buluştuk. Ben ona güvenmek istediğim için hem de evde yalnız olmadığımız için kabul ettim. Arkadaşımız bizimleydi ama eve gittiğimizde o tamamen ayrı takıldı. Bilgisayarda işim var diyip yanımıza bile gelmedi. Ben onunla yalnız kalır kalmaz resmen üstüme saldırdı. Neye uğradığımı şaşırdım. Engel olmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Çok fazla detaya girmek istemiyorum cinsel birleşme olmadı o da bana acıdığından değil niyetlendi çünkü ama evde tek olmadığımız için ve bu durumda çok daha fazla tepki vereceğimi düşündüğü için vazgeçti herhalde. Gözlerinin içine bakıp birazcık merhamet aradım. Korkunçtu, o an sevdiğim adam bu olamaz dedim. Toparlanıp ağlaya ağlaya çıktım evden. Bu kişi daha önce hiç ilişkim olmadığını da biliyordu.
Arkadaşlar o günden sonra konuşmadık. Öyle kırgınım ki nefret bile edemiyorum ondan. Yalnızca kendime acıyorum, ağlıyorum. Ona tek kelime bir şey söylemek istemiyorum. Anlayacak olsa böyle bir canilik yapmazdı. Benim durumum aşk acısı falan değil o andan beri tiksiniyorum zaten ondan. Kimseye anlatamadım. Ben de hata ettim, kendimi koruyamadım. Çevremde herkes öyle rahattı ki sanki ben fazla kapatıyormuşum kendimi gibi geliyordu bazen. Ama doğrusu buymuş kimsenin kalbini açıp bakamıyoruz, kimsenin alnında ne olduğu yazmıyor. Artık hiçbir erkeğin beni görmesini, fark etmesini bile istemiyorum. Bana öyle geliyor ki çiçekler de insanların dikkatini çekmek istemezdi çünkü bir çiçeği görüp güneş alan bir yere koyayım su vereyim diyen yok denecek kadar az çoğu da direkt koparıyor. Sanki fark edilmem incitilmem anlamına geliyor. Görünmez olmak istiyorum.
Depresyonda değilim, hayatıma devam ediyorum. O kişiyi geri asla istemiyorum. Acımı yaşayıp tamamen tüketmek istiyorum geriye bir damla bile kalmasın. Beni yaralayanla değil yaramla meşgulüm. Kendimi nasıl iyileştirebilirim? Zamanla tamamen aşabilir miyim bu durumu? Çevremde bu olayı bilen yok. Sizinle dertleşmek istedim. Lütfen, yargılamayın. Ben sevgisiz büyüdüm bilinçli olarak hep kendimi korumaya çalıştım ama bir yerde direncimiz kırılabiliyormuş. Ayrıca böyle birinin karşıma çıkmasını ben istemezdim ki.
Canım şikayetçi ol bu adamdan pislik yaratık ilk vukuatı değildir bu adamın belli ki sizin korunmasız sahipsiz olduğunuzu düşündü.kendini suçlama adam ahlaksız sapık.oradaki diğer arkadaşıda silin görüşmeyin belkide planlı yaptılar.bu yaratıktan acımasını açıklama yapmasını bekleme bir destek alabilirsin çok zor yaşadığın.çok üzüldüm senin için bişeyler yapmak isterim.Arkadaşlar ilk görüşte birbirimizden etkilendiğimiz biri vardı. Konuştuk, her şey güzel gidiyordu. Aynı yaşlarda, genç aynı zamanda işi gücü olan insanlardık. Flört dönemindeydik ve birkaç defa evde buluşalım demesinden rahatsız oldum sonra da araya mesafe koydum. Aradan geçen zamanla onu özlediğimi fark ettim ve acaba çok mu önyargılı davrandım diye kendimi sorguladım. Yazdım ona o ise kötü bir niyetinin olmadığını ilişkide güven olması gerektiğini ve her şeyin kendi akışında zamanla, her iki tarafın isteğiyle olacağını söyledi. İkna etti beni ve tekrar görüşmeye başladık. İlk başlarda bana çok saygı duyuyor ve benim istediğim gibi ilerliyorduk. Daha sonra evde buluştuk. Ben ona güvenmek istediğim için hem de evde yalnız olmadığımız için kabul ettim. Arkadaşımız bizimleydi ama eve gittiğimizde o tamamen ayrı takıldı. Bilgisayarda işim var diyip yanımıza bile gelmedi. Ben onunla yalnız kalır kalmaz resmen üstüme saldırdı. Neye uğradığımı şaşırdım. Engel olmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Çok fazla detaya girmek istemiyorum cinsel birleşme olmadı o da bana acıdığından değil niyetlendi çünkü ama evde tek olmadığımız için ve bu durumda çok daha fazla tepki vereceğimi düşündüğü için vazgeçti herhalde. Gözlerinin içine bakıp birazcık merhamet aradım. Korkunçtu, o an sevdiğim adam bu olamaz dedim. Toparlanıp ağlaya ağlaya çıktım evden. Bu kişi daha önce hiç ilişkim olmadığını da biliyordu.
Arkadaşlar o günden sonra konuşmadık. Öyle kırgınım ki nefret bile edemiyorum ondan. Yalnızca kendime acıyorum, ağlıyorum. Ona tek kelime bir şey söylemek istemiyorum. Anlayacak olsa böyle bir canilik yapmazdı. Benim durumum aşk acısı falan değil o andan beri tiksiniyorum zaten ondan. Kimseye anlatamadım. Ben de hata ettim, kendimi koruyamadım. Çevremde herkes öyle rahattı ki sanki ben fazla kapatıyormuşum kendimi gibi geliyordu bazen. Ama doğrusu buymuş kimsenin kalbini açıp bakamıyoruz, kimsenin alnında ne olduğu yazmıyor. Artık hiçbir erkeğin beni görmesini, fark etmesini bile istemiyorum. Bana öyle geliyor ki çiçekler de insanların dikkatini çekmek istemezdi çünkü bir çiçeği görüp güneş alan bir yere koyayım su vereyim diyen yok denecek kadar az çoğu da direkt koparıyor. Sanki fark edilmem incitilmem anlamına geliyor. Görünmez olmak istiyorum.
Depresyonda değilim, hayatıma devam ediyorum. O kişiyi geri asla istemiyorum. Acımı yaşayıp tamamen tüketmek istiyorum geriye bir damla bile kalmasın. Beni yaralayanla değil yaramla meşgulüm. Kendimi nasıl iyileştirebilirim? Zamanla tamamen aşabilir miyim bu durumu? Çevremde bu olayı bilen yok. Sizinle dertleşmek istedim. Lütfen, yargılamayın. Ben sevgisiz büyüdüm bilinçli olarak hep kendimi korumaya çalıştım ama bir yerde direncimiz kırılabiliyormuş. Ayrıca böyle birinin karşıma çıkmasını ben istemezdim ki.
Bazı yerlerde vardı ama şu an geçtiNe zaman oldu bu olay uzerinizde morluk vs var mi?polise gittiniz mi?
Keşke bağırabilseydim keşke karşı koyacak gücüm olsaydı yalvardım durdumKuduruk köpeğin kafasını gözünü patlatsaydın orada keşke yada avazın çıktığı kadar bağırsaydın. Kendini suçlama lütfen.
Çok teşekkür ederim ben de sana kocaman sarılıyorum kalbin gibi güzel geçsin ömrünAyy pislik ötesi pislik şerefsiz adam
Sana yapamadi ama baskasina yaptıysa ve yapacaksa Allah korusun herkesi böyle igrenclerden
Senin suçun yok o bir hayvanmis
Sana kocaman sarılıyorum, sen çok değerlisin ❤
Ben o arkadaşla da konuşmuyorum şu an ve kendisi de bir şey demedi dediğiniz gibi planlı bile olabilir öyle olmasa bile o arkadaş da buna göz yumacak ayrıca beni hiç önemsemeden duracak karakterdeymişCanım şikayetçi ol bu adamdan pislik yaratık ilk vukuatı değildir bu adamın belli ki sizin korunmasız sahipsiz olduğunuzu düşündü.kendini suçlama adam ahlaksız sapık.oradaki diğer arkadaşıda silin görüşmeyin belkide planlı yaptılar.bu yaratıktan acımasını açıklama yapmasını bekleme bir destek alabilirsin çok zor yaşadığın.çok üzüldüm senin için bişeyler yapmak isterim.
Kesinlikle bu kadar zayıf kalacağımı ben de düşünemezdim. Kişiliksiz gerçekten her şeyi yapabilir. Profesyonel yardım düşünüyorum çünkü bu öyle normal bir şey değil travma yaşadım. Çok sağ olunBazen insanlarda böyle oluyor. Bağırırım savaşırım diyen insan donup kalıyor, kendinize bu hususta kızmayın.
Ancak o şeref yoksunu bunu farklı yorumlayacak. Sizi sadece kırgın zannedecek. Bu nedenle size ulaşma cesaretini gösterebilir. Bu haysiyetsizliği bekleyin.
Çok geçmiş olsun. Ben şahsen ne olur olmaz profesyonel bir yardım almanızı öneririm size.
Diğer şahıs ben evden çıktığımda bile ne oluyor demedi orada yokmuş gibi muhtemelen o şerefsiz biz takılacağız diyip onu da kandırmıştır ya da tamamen planlıdır bilemiyorum.Lütfen kendini suçlama. Çok çok pislik bir insana denk gelmişsin.
Arkadaşımız dediğin insan da çok pislik geldi bana. Sanki olacaklardan haberdarmış da bilerek orayı terketmiş gibi. Diğer şahıs planlı geldi ve diğeri biliyordu büyük ihtimal. Hiç mi bir şey duymadı ne oluyor demedi?
Üstüne o bana bağırdı şerefsiz tam bir zorbaKendinizi suçlamayın , adam pislikmiş.
Geçmiş olsun.
Keşke o an bağırıp , çığlık atıp rezil etseydin .
Karşındaki insanda hata. Pis karaktersz. Evde çok güzel vakit de gecirebilirdiniz. Pek çok insan buluşuyor evde neden kabul ettim diye düşünme kendini suçlama. Sen sadece çok çok pisliğine denk gelmişsin.Diğer şahıs ben evden çıktığımda bile ne oluyor demedi orada yokmuş gibi muhtemelen o şerefsiz biz takılacağız diyip onu da kandırmıştır ya da tamamen planlıdır bilemiyorum.
Gerçekten karşımdakinin bu kadar pislik bir insan çıkabileceğini tahmin edemezdim ya kötülüğün de bir sınırı olmaz mı
Allah bildiği gibi yapsın o terbiyesiz insan görünümlü hayvanı.Allah korumuş resmen.Nasil böyle bir şeye cüret edebilir ya aklım almıyor.Verilmiş sadakan varmış arkadaşım.Dua edeceğim senin için.Ayrıca atlatiyorum,depresyonda değilim gibi düşünme, bastırdığını düşünebilirsin ama sonradan farklı bir şekilde travmaya dönüşüp karşına çıkmadan bu durum,acaba yardım mi alsan?Ayrıca nasıl bu hale geliyor bu erkekler?Yetersiz cinsel eğitim mi? Çocuklukta yaşadıkları farklı bir durum mu? Allah'ım korusun yarabbim benim de evladım var,ahlaklı yetiştirmeyi nasip eyle rabbimArkadaşlar ilk görüşte birbirimizden etkilendiğimiz biri vardı. Konuştuk, her şey güzel gidiyordu. Aynı yaşlarda, genç aynı zamanda işi gücü olan insanlardık. Flört dönemindeydik ve birkaç defa evde buluşalım demesinden rahatsız oldum sonra da araya mesafe koydum. Aradan geçen zamanla onu özlediğimi fark ettim ve acaba çok mu önyargılı davrandım diye kendimi sorguladım. Yazdım ona o ise kötü bir niyetinin olmadığını ilişkide güven olması gerektiğini ve her şeyin kendi akışında zamanla, her iki tarafın isteğiyle olacağını söyledi. İkna etti beni ve tekrar görüşmeye başladık. İlk başlarda bana çok saygı duyuyor ve benim istediğim gibi ilerliyorduk. Daha sonra evde buluştuk. Ben ona güvenmek istediğim için hem de evde yalnız olmadığımız için kabul ettim. Arkadaşımız bizimleydi ama eve gittiğimizde o tamamen ayrı takıldı. Bilgisayarda işim var diyip yanımıza bile gelmedi. Ben onunla yalnız kalır kalmaz resmen üstüme saldırdı. Neye uğradığımı şaşırdım. Engel olmaya çalıştım ama gücüm yetmedi. Çok fazla detaya girmek istemiyorum cinsel birleşme olmadı o da bana acıdığından değil niyetlendi çünkü ama evde tek olmadığımız için ve bu durumda çok daha fazla tepki vereceğimi düşündüğü için vazgeçti herhalde. Gözlerinin içine bakıp birazcık merhamet aradım. Korkunçtu, o an sevdiğim adam bu olamaz dedim. Toparlanıp ağlaya ağlaya çıktım evden. Bu kişi daha önce hiç ilişkim olmadığını da biliyordu.
Arkadaşlar o günden sonra konuşmadık. Öyle kırgınım ki nefret bile edemiyorum ondan. Yalnızca kendime acıyorum, ağlıyorum. Ona tek kelime bir şey söylemek istemiyorum. Anlayacak olsa böyle bir canilik yapmazdı. Benim durumum aşk acısı falan değil o andan beri tiksiniyorum zaten ondan. Kimseye anlatamadım. Ben de hata ettim, kendimi koruyamadım. Çevremde herkes öyle rahattı ki sanki ben fazla kapatıyormuşum kendimi gibi geliyordu bazen. Ama doğrusu buymuş kimsenin kalbini açıp bakamıyoruz, kimsenin alnında ne olduğu yazmıyor. Artık hiçbir erkeğin beni görmesini, fark etmesini bile istemiyorum. Bana öyle geliyor ki çiçekler de insanların dikkatini çekmek istemezdi çünkü bir çiçeği görüp güneş alan bir yere koyayım su vereyim diyen yok denecek kadar az çoğu da direkt koparıyor. Sanki fark edilmem incitilmem anlamına geliyor. Görünmez olmak istiyorum.
Depresyonda değilim, hayatıma devam ediyorum. O kişiyi geri asla istemiyorum. Acımı yaşayıp tamamen tüketmek istiyorum geriye bir damla bile kalmasın. Beni yaralayanla değil yaramla meşgulüm. Kendimi nasıl iyileştirebilirim? Zamanla tamamen aşabilir miyim bu durumu? Çevremde bu olayı bilen yok. Sizinle dertleşmek istedim. Lütfen, yargılamayın. Ben sevgisiz büyüdüm bilinçli olarak hep kendimi korumaya çalıştım ama bir yerde direncimiz kırılabiliyormuş. Ayrıca böyle birinin karşıma çıkmasını ben istemezdim ki.
Haklısınız çevremde ilişkisi olan insanlar gayet evde buluşup güzelce vakit geçirebiliyor hatta çoğu kız arkadaşım sevgililerinin arabasıyla gönüllerince geziyorlar demek ki mesele insan olabilmekte güvenilir insanlıktan nasibini almış kimseler de var hayatta ama bana şeref yoksunu biri düştü mantıklı düşünmeye çalışıyorum ama zihnimde her türlü düşünce oluşuyor kafamın içindeki negatif sesleri susturmak zaman alacak çok sağ olunKarşındaki insanda hata. Pis karaktersz. Evde çok güzel vakit de gecirebilirdiniz. Pek çok insan buluşuyor evde neden kabul ettim diye düşünme kendini suçlama. Sen sadece çok çok pisliğine denk gelmişsin.
Tez zamanda atlatırsın umarım.
İnanın ben de bu kadarını yapabileceğine inanmazdım. Hem daha kötüsüne yeltenip yapamadı. O anki halim içler acısıydı. Beterinden korundum ki eğer tam anlamıyla bir şey yapabilseydi şu an ne durumda olurdum bilemiyorum.Allah bildiği gibi yapsın o terbiyesiz insan görünümlü hayvanı.Allah korumuş resmen.Nasil böyle bir şeye cüret edebilir ya aklım almıyor.Verilmiş sadakan varmış arkadaşım.Dua edeceğim senin için.Ayrıca atlatiyorum,depresyonda değilim gibi düşünme, bastırdığını düşünebilirsin ama sonradan farklı bir şekilde travmaya dönüşüp karşına çıkmadan bu durum,acaba yardım mi alsan?Ayrıca nasıl bu hale geliyor bu erkekler?Yetersiz cinsel eğitim mi? Çocuklukta yaşadıkları farklı bir durum mu? Allah'ım korusun yarabbim benim de evladım var,ahlaklı yetiştirmeyi nasip eyle rabbim
Amin kardeşim amin,Allahin varlığını,yardımını hissetmeden zaten.Cok geçmiş olsun tekrardan.İnanın ben de bu kadarını yapabileceğine inanmazdım. Hem daha kötüsüne yeltenip yapamadı. O anki halim içler acısıydı. Beterinden korundum ki eğer tam anlamıyla bir şey yapabilseydi şu an ne durumda olurdum bilemiyorum.
Psikolojik destek konusunda da daha önce kötü olduğum bir dönem olmuştu ailem, yakınlarım hiç önemsemedi üzerinde durmadılar ve o zaman maddi özgürlüğüm yoktu. Kendi kendine geçti. Annem de babam da ilgili değiller. Ben kendimle beraber kardeşlerimi büyütmüş bir insanım. Bazen bu hayatta gerçek anlamda kimsem yok diye düşünüyorum ama sonra Rabbimin en büyük destekçi, yardımcı ve yol gösterici olduğunu hatırlıyorum ve yalnız değilim diyorum. Daha 24 yaşındayım olabileceğim en iyisi olacağım inşallah. Şimdi mesleğim var en azından ve destek alacağım ki bunu bilen olmayacak çünkü destek olmazlar.
Allah'ın rahmeti, sevgisi, nimeti sizin de evladınız da üzerine olsun
Çok teşekkür ederim Allah razı olsunAmin kardeşim amin,Allahin varlığını,yardımını hissetmeden zaten.Cok geçmiş olsun tekrardan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?