- 10 Temmuz 2014
- 19.710
- 17.813
- 248
peşinizde birisi olduğunu anladığınızda evinize girmeyin , mümkünse toplu mekanlara gidin . Otobüse filan binin, yolunuzu değiştirin biryerlerde oyalanıp izinizi kaybettirmeye çalışın.Geçmiş olsun. Beni de evimin balkonuna kadar (giriş katındayım) takip etmişti bir adam. Ben kapıyı açana kadar arkamda bekledi. O an aklımdan geçen ihtimalleri anlatamam.
Bir süre gece geç döndüğümde ya arkadaşlarımdan eve kadar bırakmalarını rica ettim, ya da taksiyle geldim. Yürüdüğümde de devamlı arkamı kolladım.
Bir süre sonra rahatladım, hala arada arkama bakıyorum ama o korku kalmadı.
Yolumu değiştirme imkanım yoktu çünkü apartman kapısından değil bahçeden giriyordum ve adamın arkamda olduğunu bahçeye girdiğimde fark ettim, muhtemelen o da evin sokağında takıldı peşime.Peşi
peşinizde birisi olduğunu anladığınızda evinize girmeyin , mümkünse toplu mekanlara gidin . Otobüse filan binin, yolunuzu değiştirin biryerlerde oyalanıp izinizi kaybettirmeye çalışın.
Sapık adam evinizi öğrenirse iyi olmaz . Farklı zamanalrda da takip etmeye çalışır filan dikkatli olmak lazım
İyi akşamlar kızlar..
Size bir şey anlatmak istiyorum kimseye anlatamıyorum yengeme ve 2 arkadaşıma anlattım, anneme anlatamadım, utanıyorum.
Ve buradaki kızları, ablaları, kardeşlerimi gerçekten samimi bulduğum için anlatıyorum..
Ben bu yaz ders paramı biriktirmek için işe girdim.
Bazen canım sıkkın olunca falan işten eve yürüyordum mesafe var biraz ama birkaç şarkıyla son buluyordu yol.
Bir akşam 9 buçuk gibi yine yürüyorum, bir adam arkamdan geliyor farkındayım ama beni takip ettiğini sanmıyorum, aklıma gelse de geçiştiriyorum..
Yol gidiyor ben gidiyorum adam da hala peşimde.
Bu 15 dakika devam etti.
Yolda ıssız kimseler yok tek tük insanlar.
Sonra birden biri arkamdan saldırdı, arkamdan eliyle sıktı arkamı, ben çığlık attım, adam kaçtı sonra bir adam; siz tanıyor musunuz dedi ben de ağlayarak hayır dedim adam peşinden koştu yakalamak için.
Resmen şoktayım, ağlaya ağlaya durağa gidiyorum ama durakta ters şeritte.
Biraz daha yürümem gerekti.
Biraz ilerledim, tam çaprazımın gerisinden o adam gene belirdi, beynimden vurulmuşa döndüm.
Ağlıyorum, korkuyorum ne yapacağımı şaşırdım.
İleride bir pastane vardı. Hemen girdim içeri.
Biri var peşimde sapık beni takip ediyor biraz burada kalabilir miyim dedim.
Tabi dediler pastanedeki insanlarda soruyor kızım ne oldu falan diye.
Bir şey diyemiyorum tabi ağlıyorum.
Sonra babamı aradım, babamın motoru var gelip beni alması için.
Pastanenin karşısında bir adam belirdi, yine o adam.
Karşıda bankalar var, orada atm ile uğraşıyormuş gibi yapıyor, elinde sigara oralarda dolanıyor.
İşte şu adam dedim çevremdekilere sonra birden kalktılar, adam farketti ve kaçmaya başladı.
Sonra babam geldi, ağlıyorum ama nasıl anlatamam.
Babama bir şey söylemedim.
Annem bu sırada memlekette, beni dayımlara bırakır mısın baba dedim, dayımlara bıraktı.
Yengeme anlattım, o da beni rahatlatmak için gençken bir konserde onun da başına buna benzer bir olay gelmiş onu anlattı.
Ben ilk haftalar arkama bakmadan yürüyemiyordum.
Şimdi düzeldim çok şükür.
Ama artık o olayın gerçekleştiği yere tek başıma gidemiyorum.
Genel olarak bir korku oluştu bende hem çevreye hem erkeklere karşı.
Ben önceden akşamları yürüyüşe tek başıma çıkardım bizim mahallede büyük bir park var, spor aletleri falan da var oraya giderdim, şimdi korkuyorum ve gidemiyorum.
Bu korkumu nasıl yenebilirim?
Ya da yaşayan birileri varsa aramızda bana ne önerebilirsiniz?
Eski korkusuz günlerime dönmek istiyorum.
Bu mümkün mü??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?