Yaklaşık iki yaşında bir oğlum var. Tek başıma bakıyorum doğduğundan beri. Artık tahammül edemiyorum. Yetemiyorum. O kadar sinirleniyorum ki her itirazına kendimi kaybetmekten korkuyorum. Mesaim sabah altıdan akşam sekize kadar devam ediyor. O kadar yoruluyorum ki anlatamam.
Yapma dediğim ne varsa yapıyor. Sürekli ama sürekli biryerleri dağıtmak karıştırmak peşinde. Tvnin önünden inmiyor mesela inat edip. Yada koltuğun tepesine çıkıyor indiriyorum tekrar çıkıyor. Aklım gidiyor düşecek diye.
Sürekli mızmızlanma herşeye ağlama durumunda. Sabrım kalmadı ağlama sesi duymaya.
Sürekli aynı döngü içinde aynı şeyleri yaptırmaya yada yaptırmamaya çalışmak beni boğuyor. O kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki ölsem bu hayattan kurtulacağımı düşünüyorum bazen.
Uyuyunca özlüyorum. Uyandığında çoğu zaman tahammül edemiyorum. Boğuluyorum.
Çözüm önerisi var mıdır bilmiyorum ama yazmak istedim.
yasamayan bilmez.
normalde cocuklar hareketlidir, oyun oynamak ister vs bunlari zaten idare edersin.
ama her istedigine hayir diyen, tuvaleti gelince tuvalete gitmeyi istemeyen, pijama giydirince kacmaya calisan, yemek koyunca istemeyen ve surekli mizmizlanan bir cocuk insanin kafasini yemeye sebep oluyor.
Allah yardimciniz olsun. hem calisip hem de mizmiz cocukla ugrasmak cok zor.
siz isteyken cocuga kim bakiyor? bence kres kesinlikle cok iyi bir oneri. evde size nazi gectigi icin oyle yapiyor olabilir, krese gidince kurallara uymayi ogreniyor. tabi ki evde olsa daha iyi ama kafayi yerseniz yavruyu daha cok ypratirsiniz, o yuzden kres bence mantikli.
diger oneriler icin de, mutlaka ama mutlaka evdeki esyalari azaltin, gerekirse ortada oyuncak harici hic bir sey olmasin. benim uzun sure salonda sadece koltuk, hali ve kucuk sehpa vardi.
mutlaka disari cikarin, enerjisini atsin.
malesef erkekler hic yardimci olmuyor ulkemizde, hatta sinirleniyor falan daha cok is cikariyor insana,
ama adamin hosuna gidecek bi sey varsa onu yaptirabilirsiniz, mesela bebek arabasina koyup yurusunler. hem adam spor yapar hem cocuk rahatlar.