Merhaba arkadaşlar ben 7 yıldır evliyim ailemden uzak şehirde küçük bir kasabadan geldim. Ama ya sanki rüyadan uyandım yeni. Ben alıngan biriyim ve lafa söze de çok takılan biriyim.
Ben evlendikten sonra eşimi yeni tanıdığım için dedim ki kendi kendime 2 yıl falan çocuk düşünmeyelim birbirimizi tanıyalım. Neyse önce bir arkadaş edineyim hem para kazanayım diye düşündüm ama deneyimin yok dendi bulamadım... Annem de o kadar müdahleci bir kadın ki anladım ki bekarken o kadar çok benim adıma karar ve sorumluluk almış ki ben kendi başıma başka şehirde yapamaz hale geldim ne yemek yapasım var... Ne bir iş arayasım var yıllarca böyle oldu. Bir türlü o şehirde yaşamayı kabullenemedim... Eşimle tartışmalar yaşadık o kadar çok başkalarından bahsediyorlar ki sanki benim hayatım yok sadece o bahsettikleri kişiler önemli sonra baktım kayınvalidem de öyle sürekli başkaları başkaları muhabbeti gün geçtikçe ben kendimi yetersiz hissetmeye başladım.... Filanca temiz sen yapamıyorsun filanca su işe girmiş sen giremiyorsun artık nefes alamaz hale geldim ne kendimi düşünüyorum ne de başka bir şey.... Hayatıma odaklanamıyorum bunalım geçiriyorum..... Resmen hayatımı mahvettiler. Psikoloğa gittim dedi ki sen kendine değer vermiyorsun kendi hayatına odaklan evlendim başka şehire geldim. Bir türlü hayatıma ne odaklandım ne sorumluluk alabildim serserim mayın gib i dolaştım yıllarca.... Başta kendi annem eşimin annesi babası abimin eşi sürekli beni manüpüle ede ede mahvettiler... Kendime ait bir hayatım olduğunu değerli bir insan olduğumu unuttum. Kişiliğim zaten lafa söze ve duruma takmaya meyilli. Şimdi fark ettim ama iş işten mi geçti bilemiyorum...
Siz de böyle çevrenizden dolayı sanki ilaç almışsınız da yeni bişiler in fark ettiğini oldu mu?
Ben evlendikten sonra eşimi yeni tanıdığım için dedim ki kendi kendime 2 yıl falan çocuk düşünmeyelim birbirimizi tanıyalım. Neyse önce bir arkadaş edineyim hem para kazanayım diye düşündüm ama deneyimin yok dendi bulamadım... Annem de o kadar müdahleci bir kadın ki anladım ki bekarken o kadar çok benim adıma karar ve sorumluluk almış ki ben kendi başıma başka şehirde yapamaz hale geldim ne yemek yapasım var... Ne bir iş arayasım var yıllarca böyle oldu. Bir türlü o şehirde yaşamayı kabullenemedim... Eşimle tartışmalar yaşadık o kadar çok başkalarından bahsediyorlar ki sanki benim hayatım yok sadece o bahsettikleri kişiler önemli sonra baktım kayınvalidem de öyle sürekli başkaları başkaları muhabbeti gün geçtikçe ben kendimi yetersiz hissetmeye başladım.... Filanca temiz sen yapamıyorsun filanca su işe girmiş sen giremiyorsun artık nefes alamaz hale geldim ne kendimi düşünüyorum ne de başka bir şey.... Hayatıma odaklanamıyorum bunalım geçiriyorum..... Resmen hayatımı mahvettiler. Psikoloğa gittim dedi ki sen kendine değer vermiyorsun kendi hayatına odaklan evlendim başka şehire geldim. Bir türlü hayatıma ne odaklandım ne sorumluluk alabildim serserim mayın gib i dolaştım yıllarca.... Başta kendi annem eşimin annesi babası abimin eşi sürekli beni manüpüle ede ede mahvettiler... Kendime ait bir hayatım olduğunu değerli bir insan olduğumu unuttum. Kişiliğim zaten lafa söze ve duruma takmaya meyilli. Şimdi fark ettim ama iş işten mi geçti bilemiyorum...
Siz de böyle çevrenizden dolayı sanki ilaç almışsınız da yeni bişiler in fark ettiğini oldu mu?
