evlenmek gibi bir düşüncem yoktu benim, onun da yoktu tanıştığımızda.....
sevgili de değildik, neydik bende bilmiyorum, ifade etmesi çok zor benim için hislerimi...
çok beklediği şeyle karşılaşmış ve ondan bir o kadar da korkan biri ne hissederse onu hissediyordum sanırım...
evet garip bir bilme hissi tanıma hissi ve hissettiklerine anlam veremeyen ben..
geçen zamanın onu tanımaya yetmesinden öte ben sanki onu hep tanıyordum, hep vardı, hep benimleydi sanki...
tanımlayabilenlar "aşk"olduğunu söyledi en yalın haliyle...
kendimize itiraf ettikten sonra bunu -ki ikimizde çok ketumuz- evlendik biz...
ne etkili oldu derken ayrı ayrı sayamam, dile getirmek çok zor...
doğal bir uyum vardı aramızda, onun cümlelerini ben tamamlardım, benim söyleyeceğim şeyler onun dudaklarından dökülürdü, dokunmak bu kadar kendiliğinden mi olurdu, olurdu...
