@
banahuzurgerek ne desem bilemedim. Şimdi sen elinden geleni yaptığını söylüyorsun ama hiç bir yerden desteğin yok. Zaten bir taraftan yaptığın öteki taraftan bozuluyor, karakteri şekillendiği yaşlarda iyice arada kalmış çocuk, anne her zaman sever, gerektiğinde kızar kimse de kalkıp laf etmez. Ama sen böyle davranamassın annesi değilsin en baştan, istesen de koşulsuz sevemessin. Eşinin yaptıklarını takdir etmesini, sana yardımcı olmasını geçtim bir de üstüne laf yiyorsun. Şiddete rağmen devam etmen falan senin bileceğin iş fakat daha çocuk eğitiminden, kendi yaptığı şeylerin çocuğun üstünde bırakacağı etkiden haberdar olmayan adamla nereye kadar, ikinizin çocuğu olsaydı da bir şey değişmeyecek demek ki? Bugün sorun tatil, yarın evdeki başka bir olay, öteki gün farklı bir şey çıkacak.
Marjinal fikir vereyim üçünüz oturun konuşun. Herkes eteğindeki taşları döksün madem, eski eş, sen ve eşin. Eski eş seni minik kıza kötülemesinin nedenlerini anlatsın, eşin neden bu kadar sorumsuz olduğunun sebeplerini, sen de neden çabalarına rağmen hala huzur bulamadığını. Hayali bile saçma değil mi? Öyle, çünkü gerçek hayatta kimse bırak elini taşının altında koymayı daha davranışlarının sebeplerini bile düşünmüyor. Bu yüzden ya kendini değiştirip olayları umursamayıp şikayet etmemeyi öğreniceksin ya da benden bu kadar deyip kurtaracaksın kendini.
