Tavsiyenize ihtiyacım var 🙏

Aile terapisi düşündünüz mü? Genel tavrı mı kaba, yoksa belli konularda mı o hale geliyor?
 
Dayak varsa çözüm bellidir aslında.
Ama sonuna kadar mücadele etmek adına tedavi olmasını isteyebilirsiniz, aile danışmanı olabilir veya.
Yani gönlü varsa.
Yoksa yapacak birşey de yoktur.
Çocuğunuz için yapacaksınız zaten bunu.
 
Dayak varsa daha ne düşünüyorsunuz? Kaldı ki iyi baba bile değilmiş. Ne verebilir ki oğlunuza bu tavırla.
Bir de öğretmen olacaksınız, ilginç.
Öğretmen olunca bunları yaşaması ayrı zoruna gidiyor insanın..
Sadece 'aşk' olsun derdim, mutluluğun peşinden gitmek ilk adımımdı.
Babamın dengin değil sözlerine bile aldırış etmedim, aşk için.. Ama böyle olması insanı farklı yıkıyor, buna emin olun.
 
Ben de cok fazla tecrubeniz yoksa ve hep olumlu yönü ile bakiyorsaniz bu kres meselesine sizi uyarmak istemis olabilir. Ama siddet derken size nasil bir siddet uyguluyor yada ogluna karsi nasil davraniyor bunlar da cok önemli
Bugün olanı anlatayım mesela.
Oğlum icin yemek hazırlıyorum, genelde her yaptığım işe onu da dahil ederim. Sıkıldı, oyun oynamak için ağlamaya başladı. 'Sus lan' diye bağırdı . Düzgün konuşması gerektiğini, psikolojisini hareketlerinden olumsuz etkilediğini söyledim. Bana da aynısını dedi.
Babası olarak oynaması, ilgilenmesi, gerektiğini tek ebeveyninin ben olmadığımı söylüyorum hazretlerine, bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Defalarca konuştum bunu anlamıyor yani. Arada sinirle baya bir konuşma geçti, sus, kes sesini hep böyle cevapları. Sensiz günlerim olucak bu sondu dedim, çenemi, kolumu sıktı, itti, küfür etti.. Şiddet öyle tokat, tekme, morluk seviyesinde değil ama şiddet sonuçta. Ya ruhuma uyguladığı şiddet var ortada. 🤷🏻‍♀️
 
Cocuga ‘baba’ olarak faydadan cok zarari varsa ne yapilabilir ki? Kimseye muhtac olmayacak konumdaysaniz cekmeyin bu adami.
Özel bir okulda öğretmenlik yaptım, oğlumun doğumuna yakın bıraktım işi. 3 senedir çalışmıyorum ama oğlum için çok fazla çabalıyorum.
Ben su isterken bile lütfen demeyi, birisinin kalbini kırınca özür dilemeyi, istediği bir şeyi birisi yaptığı zaman teşekkür etmeyi öğrettim.
Saygılı, sevgili iyi bir insan olsun diye uğraşım. Ama karşısındaki baba ona lan diyor, annesine ufacık bir sinirde küfür ediyor. Ne oldu benim çabalarıma '
Ahh hemen öğretmenlik yapamasam da, girerim bir ise ama çekmem bu adamı bıktım diyorum, çok diyorum bu aralar bunu kendime ama babam nerde' diye soruyor o an oğlum. Bitiyorum. İlgisi yok, gün icerisinde oynadığı, ilgilendiği 5-10 dakika ama babasi diyorum 🤷🏻‍♀️
Soruyor, seviyor 🤷🏻‍♀️
Çaresiz hissim bundan.
 
Cocugunuz icin icinde buyudugu ortam cok sagliksiz(piskolojik acidan)-ileride bir suru sorun yasayabilir. Esinizin dayak ve kufur etmesine izin vermemelisiz. Boyle evlilik olmaz!! Kendinize guvenin. Esiniz sizi ekonomik anlamda bagimsiz olmayin diye sizinle umut verici konusmaya bilir.
 
Aile terapisi düşündünüz mü? Genel tavrı mı kaba, yoksa belli konularda mı o hale geliyor?
Kaba ya, dışarıdan bakınca narin, saygılı gibi görünür ama ev içinde tam tersi.
Çorapları bir yerde, donu başka yerde.
Lan,lun konuşmalar. Doğru lafa asla gelemez hemen küfür.
Hatta damarina basınca ittekler, sıkar kolumu, boynumu..
İçer. İçkiye verdiği parayı görmez gözü.

Gidiceğimız terapisti sorunun benden kaynaklı olduğuna inandırır yani o derece bambaşka bir adam evde ve hayatta.
 
Kaba ya, dışarıdan bakınca narin, saygılı gibi görünür ama ev içinde tam tersi.
Çorapları bir yerde, donu başka yerde.
Lan,lun konuşmalar. Doğru lafa asla gelemez hemen küfür.
Hatta damarina basınca ittekler, sıkar kolumu, boynumu..
İçer. İçkiye verdiği parayı görmez gözü.

Gidiceğimız terapisti sorunun benden kaynaklı olduğuna inandırır yani o derece bambaşka bir adam evde ve hayatta.

Doğası kaba yani.
Emin olun işinde iyi bir terapist onun rolünü yutmaz.
Sağlıklı boşanmak ya da mümkünse şayet onu normalleştirmek için terapi şart.
Gitmeye ikna olmazsa da kendinizi ve çocuğunuzu o ortamdan kurtarmak önceliğiniz olmalı
 
Oğlunuz daha küçük boşanma kararı almadan önce oğlunuza nasıl yaklaşmanız gerektiğini bir uzmana danışarak öğrenin önce derim. Sonrasında buna göre boşanma yoluna gidersiniz. Büyüdükçe daha zor olacaktır boşanmanız. Eşiniz sağlıklı bir ruh halinde gibi gelmedi bana. Küfür, hakaret, tartaklama, sık alkol tüketimi vs. Bir avukata da danışın. Boşanma süreci uzun yıllar alıyor. Anlaşmalı boşanma yollarını arayın derim ben. Gözünüz kesmiyorsa da üzülerek çekeceksiniz diyebilirim ama düzelme zor maalesef. Sizin durumunuzda olup boşanan hemcinslerim hep sonrasında bi oh çekmişlerdir ve kocaları hep bu süreçte pişman olmuştur. Çoğu evden attığı için erkekler yuvalarının kıymetini maalesef uzaklaşınca, mahrum kalınca idrak ediyorlar. Ekonomik sıkıntı yaşamayacağınız bir mesleğinizde var gibi. Sabrınızın sonuna gelmeden ani bir kriz yaşamadan önce danışın diyorum yine bir uzman ve avukata. Allah yar ve yardımcınız olsun. Zor durumunuz.
 
Özel bir okulda öğretmenlik yaptım, oğlumun doğumuna yakın bıraktım işi. 3 senedir çalışmıyorum ama oğlum için çok fazla çabalıyorum.
Ben su isterken bile lütfen demeyi, birisinin kalbini kırınca özür dilemeyi, istediği bir şeyi birisi yaptığı zaman teşekkür etmeyi öğrettim.
Saygılı, sevgili iyi bir insan olsun diye uğraşım. Ama karşısındaki baba ona lan diyor, annesine ufacık bir sinirde küfür ediyor. Ne oldu benim çabalarıma '
Ahh hemen öğretmenlik yapamasam da, girerim bir ise ama çekmem bu adamı bıktım diyorum, çok diyorum bu aralar bunu kendime ama babam nerde' diye soruyor o an oğlum. Bitiyorum. İlgisi yok, gün icerisinde oynadığı, ilgilendiği 5-10 dakika ama babasi diyorum 🤷🏻‍♀️
Soruyor, seviyor 🤷🏻‍♀️
Çaresiz hissim bundan.
Cok uzuldum. Bugun iyi baba kotu baba yi ayirabilecek yasta degil. Ama buyudugu zaman boyle bir babayla daha buyuk sorunlar yasanir gibi. Allah yardimciniz olsun.
 
Bugün olanı anlatayım mesela.
Oğlum icin yemek hazırlıyorum, genelde her yaptığım işe onu da dahil ederim. Sıkıldı, oyun oynamak için ağlamaya başladı. 'Sus lan' diye bağırdı . Düzgün konuşması gerektiğini, psikolojisini hareketlerinden olumsuz etkilediğini söyledim. Bana da aynısını dedi.
Babası olarak oynaması, ilgilenmesi, gerektiğini tek ebeveyninin ben olmadığımı söylüyorum hazretlerine, bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Defalarca konuştum bunu anlamıyor yani. Arada sinirle baya bir konuşma geçti, sus, kes sesini hep böyle cevapları. Sensiz günlerim olucak bu sondu dedim, çenemi, kolumu sıktı, itti, küfür etti.. Şiddet öyle tokat, tekme, morluk seviyesinde değil ama şiddet sonuçta. Ya ruhuma uyguladığı şiddet var ortada. 🤷🏻‍♀️
E tamam daha neden düşündüğünüzü ben anlayamadım. Boşanmama sebebiniz ne?
 
Bugün olanı anlatayım mesela.
Oğlum icin yemek hazırlıyorum, genelde her yaptığım işe onu da dahil ederim. Sıkıldı, oyun oynamak için ağlamaya başladı. 'Sus lan' diye bağırdı . Düzgün konuşması gerektiğini, psikolojisini hareketlerinden olumsuz etkilediğini söyledim. Bana da aynısını dedi.
Babası olarak oynaması, ilgilenmesi, gerektiğini tek ebeveyninin ben olmadığımı söylüyorum hazretlerine, bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Defalarca konuştum bunu anlamıyor yani. Arada sinirle baya bir konuşma geçti, sus, kes sesini hep böyle cevapları. Sensiz günlerim olucak bu sondu dedim, çenemi, kolumu sıktı, itti, küfür etti.. Şiddet öyle tokat, tekme, morluk seviyesinde değil ama şiddet sonuçta. Ya ruhuma uyguladığı şiddet var ortada. 🤷🏻‍♀️
Uzuldum durumunuza haklısınız acaba bir yardim mi alsaniz birlikte
 
Kaba bir insanın terapiste gideceğini sanmıyorum, çocuğa karşı sevgisi olduğuna da. Hem size hem evladınıza şiddet var ortada. Ayrılıcam dediğiniz zaman bile şiddet uyguluyor, bence ailenizle paylaşın durumu. Yarın öbürgün öfkesini kontrol edemeyip dayak atmaya da başlar. Öfke kontrolü yok çünkü. Size bunları yaşatmaya hakkı yok.
 
Vay bee, 2 sene önce açmışım bu başlığı, 2 senede neler yaşadım, neler değişti hayatımda anlatsam roman oluurr. 😀 Aslında zamanında benim yaşadığımı yaşayan, çaresiz hisseden canımlara bir güç olur gibi de hissediyorum..
 
Vay bee, 2 sene önce açmışım bu başlığı, 2 senede neler yaşadım, neler değişti hayatımda anlatsam roman oluurr. 😀 Aslında zamanında benim yaşadığımı yaşayan, çaresiz hisseden canımlara bir güç olur gibi de hissediyorum..
Neler oldu konu sahibi bu 2 yılda?
 
Vay bee, 2 sene önce açmışım bu başlığı, 2 senede neler yaşadım, neler değişti hayatımda anlatsam roman oluurr. 😀 Aslında zamanında benim yaşadığımı yaşayan, çaresiz hisseden canımlara bir güç olur gibi de hissediyorum..
Bende şimdi okudum.
Son durumunuz nedir
 
Herkese merhaba, 5 senedir aranızdayım aslında ama ilk defa kendimi çıkmazda, yalnız hissediyorum, birileriyle konuşmaya ihtiyacım var.
Hayalleri olan ve her zaman hayallerinin peşinde koşmuş bir insanım. Yine yapmak istediğim şeyler var ama eşim, ahh eşim! her zaman hevesimi kırıyor.

Hayat arkadaşım dediğim adamla ortalama 15 sene önce tanıştık, aynı mahalledeydik. Çok güzel zamanlar yaşadık. Ve çok severek evlendik. Ama o evlendiğim adamla, şuan yaşadığım adam arasında dünyalar kadar fark var. Evliliğimizin 5. senesi, her zaman fedakarlık yapan taraf oldum, onu kendini düşündüğünden çok düşündüm ama kaba, saba, iğrenç bir insana dönüştü. Sürekli ağzında küfür. Susmam, hayatta ezdirmem kendimi ama bana şiddete kadar gidiyor gözü dönünce.
Kendime geçtim 3 yaşındaki oğluma yaptığı kaba hareketlere, ilgisiz, sevgisizligine tahammül edemiyorum. En iyisini öğretip yaptırmaya çalışıyorum oğluma, babasi benim tam tersim Hep kötü örnek oluyor.
Aslında öğretmenim ama oğlumla zaman geçirmek için ara verdim, böyle bir durumda da yaşamak çok zoruma gidiyor.
Olmaması daha iyi diye düşünüyorum. Hayatımdan çıkartıp oğluma hem annelik, hem babalık mi yapmalı?
Babasız birakmamalı mı?
Çocugunu bile sevmeyen adamı napcan. Bascan kıçıya tekmeyi.
Tarihe bakmamışım:(
 
Back
X