Tecrübelerinize ihtiyacım varr..

Peki sizde umursanmadıgınızı hissettikce cok fazla sinirleniyor musunuz?
evet aslında niyetim kavga etmek olmuyor bir sorun var ve bunu konuşmak istiyorum o umursamıyor cevap vermiyor, versede üstğn körü cevaplıyor sonra ben sinirleniyorum ve olay kavgaya dönüyor, ona bunu söylüyorum ama hala aynı.
 
Farkındayım haklısınız ve ben çözemedikçe ďaha ileriye gidiyor durumum. Sanki umursanmiyor tınlanmıyor gibi hissedip canını yakıyorum elimde olmadan :/ sırf konuşsun diye
 
Siz ne kadarlik evlisiniz
 
Bi sureden sonra bıktırır gibi geliyor bu durum bana ya o bıkacak ya ben yani. Bide ben öyle böyle sinirlenmiyorum :/



Yok yok bıkmıyorsunuz..hatta şöyle söyleyim ben konuşmayınca o şaşırıyo,hastamısın falan diye,o konuşmaya niyet ederse ben evham yapıyorum bu adamda bir gariplik hayırdır başkasımı var acaba diye (bunuda son zamanlarda bdv ye takıla takıla icat ettim)
 
Hiç gülesim yoktu Allah iyiliginizi versin ya çok tatlısınız:) peki ben umursanmayinca gözüm dönüyor kolunu sıkıyorum beni dinlesene, bi konussana falan diye yani canını yakıyorum sanırım ama tamamen o anki sinirimden sizde oluyor mu? Bigun aynı şekilde karşılık verse canımı yaksa kaldıramam zoruma gider sanırım :/
 
Farkındayım haklısınız ve ben çözemedikçe ďaha ileriye gidiyor durumum. Sanki umursanmiyor tınlanmıyor gibi hissedip canını yakıyorum elimde olmadan :/ sırf konuşsun diye

eşinizde ciddi bir sıkıntı yok bence. herkesin olaylara yaklaşımı farklıdır. ben de bir problem yaşadığımda üzerinden 1 gün geçmeden oturup bunu konuşmak istemem. çünkü konu tazeyken insan daha olmadık şeyler yapabiliyor. ama bir üzerine yatınca konunun (eskiler bir gece beklemeye üzerine yatmak der, ben de büyüklerimden öğrendim) insan farklı açılardan bakabiliyor. kendini de karşısındakini de daha doğru değerlendirebiliyor.

siz daha sabırsız biri olabilirsiniz, bu da normal elbette. ama düşünün eşiniz konuşmak istemediniz o an diye gelip kolunuzu sıksa, bağırsa hoşunuza gider mi ?

bence öncelikle bir psikolog ile görüşün. çünkü bu genel tutumunuzmuş. açıkçası resmen baskı uyguluyorsunuz insanlara. "benim canım konuşmak istiyor şu an, sen de konuşmak zorundasın" diyorsunuz resmen aslında.

siz sakin olursanız emin olun eşinizde yavaş yavaş konuşmaya başlar. eminim adam korkuyordur bu tavırlarınızdan. açıkçası böyle bir eşim olması beni korkuturdu geleceğe dair.

eşiniz sorunlardan kaçtığı için böyle değil. ama bu tutumunuz devam edere, kastettiğim zıvanadan çıkmak ve kol falan sıkmak, cimciklemek; sizden kaçmak isteyebilir.
 
İkinizde haklısınız.
Tartışmayı alevlendirmemek kırıcı olmamak için susabilmek erdemli bir davranıştır bana göre.
Sorunları konuşarak aşmayı istemekte öyle.
Tartışmadan sonra herkesin sakinleştiği beyaz bayrakların çekildiği an var ya o zaman sorunları çözmeyi deneyin, öncesinde değil.
 
Bu tavirlarimdan memnun değilim zaten ve biliyorum ama mesela dünden örnek vereyim. Ben bikac olaya sinirlendim dün ama üstünde durmadım tavır yapmadm neyse biz bazen sakalasıyoruz evin içinde gülüşerek yanlışlıkla elim yüzüne sert bir şekilde çarptı hemen tavr yaptı ki biliyor yanlışlıkla olduğunu. Bende başladım "gün boyu ben sana o kadar sinirlendim hiçbirinde tavır yapmadım yanlışlıkla yaptığım şeye tavır mi yapıyorsun yaparsan yap" falan diye neyse o cevap vermiyor yatıyor ben duramadım sarıldım "aşkım uyuyacağım bi dokunma bana" dedi ben devam ediyorum tabi "sen sütten çıkma ak kaşık mısın tamam bak ben özür dilerim sende uzatma artık gel sarılalım barışalım" diyorum adam cevap vermiyor haliyle umursanmaz gibi hissediyorum konuşmaya devam ediyorum dinlemediğini anlayınca uğraşıyorum uyumasın diye ve o da sizin dediginiz gibi diyor "sen normal değilsin korkuyorum ben senin hareketlerinden" diye bu sefer de diyorum "Ben mi normal değilim neyim normal değilmiş benim ne yapmışım da" falan fişman uzayıp gidiyor bu . Sonucunda da kalp kırıyoruz işte
 
Son düzenleme:
Kendimi gördüm bir ara okurken
Benim eşimde olayı büyütmemek adına susmayı tercih ediyor.
bizde bir gün bunu oturup konuştuk. Eğer bir gerginlik anı oluşursa ikimizde konuyu kapatıp sinirimizin geçmesini bekleyelim ve daha sonra sakin sakin konuşalım dedik.
şimdi öyle yapıyoruz. Sakince konuyu yine gerginliğe dönüştürmeden konuşuyoruz, olayın üstünden zaman geçtikten sonra.
erkekler hep böyle sanırım. Haklı da ama böyle yapmakta. O anda hem sen konuşsan hem o olay uzayııp gider.
 
Ben çözmek için konuşmak istiyorum oda susuyor susuyor en sonunda bi söylediğime dayanamiyor "hıı tamam sen haklısın sen doğrusun sus artık " dedi mi benim sarteller iyice atıyor:)
 

yoo bence yanlışlıkla çarptığını düşünmemiş. çünkü sizin mevzu çıkınca bedenen verdiğiniz tepkiler var :) bunu o tepkilerden biri olarak algılamış direkt.
üsteleme huyunuzdan vazgeçin derim.
bu hiç konuşmayın demek değil. şöyle düşünün; sürekli aynı tutumdasınız ama sonuç hep aynı. demek ki anlaşacağınız yöntem bu değil.
ve siz bence kusura bakmayın ama haklı da olsanız tavrınız yüzünden haksız konumdasınız.
o nedenle bu huyunuzu törpülemeye bakın.
siz de geri çekilin, üstelemeyin. bırakın uyusun. sakin bir zamanda sakince paylaşın düşüncelerinizi.
herhangi bir kavga tartışma olmayan bir günde mesela.
"ben kavga etmek için değil sana kendimi ifade etmek istediğim için konuşmak istiyorum çünkü sana değer veriyorum ve orta yolu bulmak istiyorum" diyin.
ılımlı olun yani.
 
Ben çözmek için konuşmak istiyorum oda susuyor susuyor en sonunda bi söylediğime dayanamiyor "hıı tamam sen haklısın sen doğrusun sus artık " dedi mi benim sarteller iyice atıyor:)
Fark ettim ki, karşısındaki insan onun davranışlarına kötü de olsa iyi davranıyorsa erkekler kendi kendilerine bir pişmanlık yaşıyorlar.
eğer eşim bir hata yapmış ve ben tepki vermeyip iyi davranmışsam resmen o gün kendini affettirmek için her şeyi yapıyor.
 
Çok teşekkürler çok saolun dediklerinizi uygulayacağım inşallah
 
Aslında uzun vadede sağlıklı bir ilişki kurmak için uyumlu karakterler olabilirsiniz. İkiniz de aynı çeneye ya da aynı suskunluğa sahip olsaydınız ne olurdu düşünsenize... Belli ki eşinizin karakteri size göre daha sakin ve soğuk kanlı. Benim eşim de aynen öyledir. Ve ben de sizin gibi çabuk parlayan, tez canlı bir insanım. Hemen konuşalım, halledelim sabırsızlığım vardır. 11 yıldır birlikteyiz, şöyle karşılıklı bir kere bile kavga etmedik. İlişkimizin ilk yıllarında onu bu sebeple bir kere terk ettim. Umursamaz geliyordu bana, iletişim kuramıyoruz, beni anlamıyor gibi geliyordu. Sonra çift terapisine gittik. Bakış açım değişti, ikimize de yaradı o terapi. Beni anlıyormuş aslında, sadece sorunlar karşısında duruşlarımız farklı ve bize çok büyük gelen sorunlar karşı taraf için o kadar büyük olmayabiliyormuş.

Eşim öyle ben erkeğim, hep haklıyım modunda biri asla değil, öyle biriyle aynı havayı teneffüs bile etmek istemem. Sizinki de değil sanırım, gelip barışma çabası olduğuna göre... Sizinle aynı karakterde olmasını bekleyemezsiniz, sonuçta bambaşka hayatların ürünüyüz.

Eşim ben köpürürken benimle birlikte köpürseydi, ilişkimiz daha büyük yıkımlara uğrardı, olaylar daha da büyürdü. Aslında böyle konulardaki farklılıklar eşleri dengeliyor, zamanla sizde bunu görürsünüz umarım. Eşiniz sizden biraz kendini dışa vurmayı, siz de ondan biraz sakinliği öğrenebilirseniz, ilişkiniz için müthiş olur. Sadece bunları öğrenme aşamasında saygısızlıklardan uzak durun. Saygı bitince her şey bitiyor. Kolunu sıkmayın, hakaret etmeyin. Kendinizi ifade ederken sesinizin yükselmesi büyük sıkıntı değil ama hangi cümlelerle ifade ettiğiniz büyük sıkıntı yaratabilir. Olmadı siz de terapiye gidin.

Uyumlu olmak, benzer olmaktan değil, birbirini tamamlamaktan gelir bence. Uyumlu bir çift olabilirsiniz yani. (ay çok uzun yazmışım yine, pardon )
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…