Bende de seboreik dermatit var ama saç diplerimde sadece o kadar strese girmiştim ki saçlarım incecik kaldı inanın ki. Seni çoook iyi anlıyorum insan zaten en çok bu hastalığa stres yapıyor. Stresten biraz kurtulunca azalma oldu bende sizde stres yapmayın, oyalayacak bu durumu unutturacak biseyler yapın inanın ki hepsi stresten.. Stresin bir miktar azalsın bak nasıl bu hastalık da azalıyor, ve bu hastalık içten gelen bişey fazla baharat tüketme. Şu an bile ben sana kaşınarak yazıyorum meselaKondu
Seboreik dermatit denildi. Ama bendeki en ileri safhasi sanirim.
Stresim cok yuksekti evet. Ama yaz tatilinde gayet rahat olmama ragmen allahin her gunu bu hastalikla uyandim. Bir gun dahi rahat vermedi.
Okulu bırakırsan ve sadece buna odaklanırsan kendini daha kötü hissedeceksin. Şu an 19 yaşındasın ve herkesin seni dış görünüş ile algıladığını düşünüyorsun. Bu hastalığın seni etkileyen en önemli yanı görünüşe verdiği zarar senin için. Diğerlerinin hepsini es geçecektin yada katlanacaksın belki bu olmasaydı. Tabiki iyileşebilirsin ne oranda düzelme olursa Bir yorumda terapi okudum. Ona gitmelisin önce detaycı endişeli düşünmeyi bırakmak zorundasın.Yazması kolay senin yerinde olmak zor. Evet bu hastalıkla nasıl yaşarım derken senin yaşında tekerlekli sandalyede olan ve hiç bir iyileşme durumu olmayan insanlar geldi gözüme. Nefret ederim ben birinin kötü haline bakıp şükretmekten. Dediğim bu değil. Dediğim o lar yapabiliyorsa sende yapabilmelisin. Senin durumunda senin okulu bırakmanın sana iyi geleceğini düşünmüyorum. Gücünü toplayıp gereken ilaç doktor psikoloji her neyse yola azimle devam etmeni yazıyorum.Hiçbir ilaca tepki vermiyor diye düşünme cilt hastalıkları inatçı. İçten başlayan hastalıklar. Genetik yatkınlık konusu hala muamma. Ben çaresiz olan çok az hastalık biliyorum. Senin bu bıkkın tavrını anlamakla beraber bunun çözüm olmadığını söylüyorum. Ben dişi siğil problemimde parmaklarımdaki açık sızan yaralar yüzün den 4 sene ellerimi mumya gibi sardım. Kimse görmesin diye. Hiçbir ilaca tepki vermiyor bıkkınlığını bilirim. Parmaklarım elektrikle yakıldı. Senin hastalığın bundan daha ötesi belki... Çare olmadığına yada belli bir oranda iyileşme olmayacağına inanmıyorum. Elbet olacak. Kendini bununla tanımlama. İyi olacaksınBenim en yakin arkadasima da dermatit teshisi konmustu.Yüzünde ve vücudunda sorunlu bölgeleri pamukla elma sirkesi ile silerdi. Bir de sari kutulu bi kremi(kortizonsuz)hep yaninda tasirdi, adini veremiyorum sanirim buradan ama bas harfi c.. duymussundur. Cok iyi hatirliyorum kullandigi andan itibaren hicbir seyi kalmadi cildi simdi bebek gibi.. Cok arastirmisti cok doktora gitmisti, o kremden hala bahseder mucizevi diye.. Sana da kremin adini yazarim ama lütfen lütfen doktoruna danismadan kullanma.. belki de kullanmissindir ama bilemiyorum. Ayrica sakın kendini yipratma bu kadar, bu hastaligi geciren ve cozume kavusan benim bizzat en yakin arkadasim..
okulunuzu dondurup ailenizin yanına gidin isterseniz. bir arkadaşımın egzaması vardı. neuraformat ile kitabı okuyup yendi. yıllardır gitmediği doktor kalmadı. barış muslu sağlığına format at ile bir deneyin tabi inanmak da gerek. çok geçmiş olsun. inşallah çözümü bulursunuz. ama kendi kendinize beddua etmeyin. ne demek kanser olsam. inşallah geçecek inanın buna stres yaptıkça daha da kötüye gider. serin olmaya çalışın.nerden başlayayım anlatmaya bilmiyorum.
Öyle kötüyüm ve çaresizim ki.
Geçen sene dereceyle üniversiteyi kazanmıştım. İstanbula gidecektim, yıllardır istediğim şehirde istediğim bölümü okuyacaktım. Öyle mutluydum ki. Annem ve babamın yüzündeki gururu her gördüğümde daha da mutlu oluyordum.
İlk başlarda her şey güzeldi. Yeni bir çevre yeni arkadaşlar.. bir erkek arkadaşım da vardı çok seviyordum.
Ama uzun sürmedi. Tam final haftamdı ders çalışıyordum elimi gözüme bir attım bir sürü kirpik elimde. Aynı zamanda kaşlarım da dökülüyodu. Bir kaç hafta sonra cildim de dökülmeye başladı. Derim resmen elime geliyordu ve acı biber sürülmüş gibi yanıyordu.
Kaç doktora gittim, neler denedim. Denemediğim ilaç kalmadı ki zaten doktorlar tedavisi yok sadece kortizonla baskilayabiliriz dediler.
24 saat yanan bir surat düşünün. Bunu yazarken bile buz koyarak yazıyorum. Ve ben bu acıyı 6 aydır yaşıyorum.
Kendime özgüvenimi kaybettim. O kadar çirkin duruyorum ki kaşlarım kirpiklerim cilt döküntülerinden dolayı kepekli gibi duruyor.
Modern tıbba inancımı zaten kaybettim.
bu hastalıktan nasıl kurtulacagim. Sifa allahtandir diyip dua ediyorum ama rahatlatamiyorum kendimi. Okulu birakip ailemin yanina donmeyi dusunuyorum. Yurt hayati ayri bir bunaltiyor beni. Hic degilse orda ailem var. Bir taraftan bunu da yediremiyorum kendime universite hayatini yasayamamak o kadar koyuyor ki. Keske kanser falan olsaydim hic degilse ölüp kurtulurdum diyorum bazen. Böylesi her gunum acı dolu psikolojim zaten yerlerde. Ne olur bana bir şey deyin.
Yeni konu açın bence. Daha çok okuyan olurB12 ve Demir eksikliğinden saçlarım dökülmeye başladı ufak olan bölüm bi anda devasa bi kellik oluştu hemen doktora gittim ve kortizonlu kremler verdi 2 hafta sonra igne yaptı kafatasıma 2 hafta sonra başka yerlerdede dökülme başladı kalçadan aldım iğneleri ve hala tutam tutam saçlarım dökülüyor sarımsak sürüyorum kökleri çıktı şükür ama dökülme durmuyor bi tavsiyesi olan var mı lütfen yardımcı olun
tiroidlerinize bakildimi sizin?B12 ve Demir eksikliğinden saçlarım dökülmeye başladı ufak olan bölüm bi anda devasa bi kellik oluştu hemen doktora gittim ve kortizonlu kremler verdi 2 hafta sonra igne yaptı kafatasıma 2 hafta sonra başka yerlerdede dökülme başladı kalçadan aldım iğneleri ve hala tutam tutam saçlarım dökülüyor sarımsak sürüyorum kökleri çıktı şükür ama dökülme durmuyor bi tavsiyesi olan var mı lütfen yardımcı olun
Evet normal çıktıtiroidlerinize bakildimi sizin?
Açdım teşekkür ederimYeni konu açın bence. Daha çok okuyan olur
Sedef gibi birşey mi acaba Allah şifa versinnerden başlayayım anlatmaya bilmiyorum.
Öyle kötüyüm ve çaresizim ki.
Geçen sene dereceyle üniversiteyi kazanmıştım. İstanbula gidecektim, yıllardır istediğim şehirde istediğim bölümü okuyacaktım. Öyle mutluydum ki. Annem ve babamın yüzündeki gururu her gördüğümde daha da mutlu oluyordum.
İlk başlarda her şey güzeldi. Yeni bir çevre yeni arkadaşlar.. bir erkek arkadaşım da vardı çok seviyordum.
Ama uzun sürmedi. Tam final haftamdı ders çalışıyordum elimi gözüme bir attım bir sürü kirpik elimde. Aynı zamanda kaşlarım da dökülüyodu. Bir kaç hafta sonra cildim de dökülmeye başladı. Derim resmen elime geliyordu ve acı biber sürülmüş gibi yanıyordu.
Kaç doktora gittim, neler denedim. Denemediğim ilaç kalmadı ki zaten doktorlar tedavisi yok sadece kortizonla baskilayabiliriz dediler.
24 saat yanan bir surat düşünün. Bunu yazarken bile buz koyarak yazıyorum. Ve ben bu acıyı 6 aydır yaşıyorum.
Kendime özgüvenimi kaybettim. O kadar çirkin duruyorum ki kaşlarım kirpiklerim cilt döküntülerinden dolayı kepekli gibi duruyor.
Modern tıbba inancımı zaten kaybettim.
bu hastalıktan nasıl kurtulacagim. Sifa allahtandir diyip dua ediyorum ama rahatlatamiyorum kendimi. Okulu birakip ailemin yanina donmeyi dusunuyorum. Yurt hayati ayri bir bunaltiyor beni. Hic degilse orda ailem var. Bir taraftan bunu da yediremiyorum kendime universite hayatini yasayamamak o kadar koyuyor ki. Keske kanser falan olsaydim hic degilse ölüp kurtulurdum diyorum bazen. Böylesi her gunum acı dolu psikolojim zaten yerlerde. Ne olur bana bir şey deyin.
Size yardımcı olabilirim belki. Bende de aynı problem var. Öğretmenim. Okullar açılır, benim haftasına yüzüm kızarıp yanmaya başlar. İki gün içinde dehşet hale gelir. En büyük nedeni stres tabii ki. Ben önce yüzümü şeker peelingle bir güzel kazıyorum. Kıpkırmızı oluyor. Ama hiç pulllanma kalmayacak. Bu işlemleri yatmadan önce yapın. Hemen arkasından eumovate gri krem var. Onu kızaran yüzüme yedirmeden kalınca sürüyorum. Gece öyle yatıyorum. Sabah yüzümü güzelce yıkıyorum. Çok ince bir tabaka aynı kremi uyguluyorum. Büyük ölçüde normale dönüyor. Size tavsiyem bu kremi 15 günde bir banyo sonrası ince bir tabaka halinde sürmeniz.kortizonlu bir krem. Dikkatli kullanın. Ama çok etkilinerden başlayayım anlatmaya bilmiyorum.
Öyle kötüyüm ve çaresizim ki.
Geçen sene dereceyle üniversiteyi kazanmıştım. İstanbula gidecektim, yıllardır istediğim şehirde istediğim bölümü okuyacaktım. Öyle mutluydum ki. Annem ve babamın yüzündeki gururu her gördüğümde daha da mutlu oluyordum.
İlk başlarda her şey güzeldi. Yeni bir çevre yeni arkadaşlar.. bir erkek arkadaşım da vardı çok seviyordum.
Ama uzun sürmedi. Tam final haftamdı ders çalışıyordum elimi gözüme bir attım bir sürü kirpik elimde. Aynı zamanda kaşlarım da dökülüyodu. Bir kaç hafta sonra cildim de dökülmeye başladı. Derim resmen elime geliyordu ve acı biber sürülmüş gibi yanıyordu.
Kaç doktora gittim, neler denedim. Denemediğim ilaç kalmadı ki zaten doktorlar tedavisi yok sadece kortizonla baskilayabiliriz dediler.
24 saat yanan bir surat düşünün. Bunu yazarken bile buz koyarak yazıyorum. Ve ben bu acıyı 6 aydır yaşıyorum.
Kendime özgüvenimi kaybettim. O kadar çirkin duruyorum ki kaşlarım kirpiklerim cilt döküntülerinden dolayı kepekli gibi duruyor.
Modern tıbba inancımı zaten kaybettim.
bu hastalıktan nasıl kurtulacagim. Sifa allahtandir diyip dua ediyorum ama rahatlatamiyorum kendimi. Okulu birakip ailemin yanina donmeyi dusunuyorum. Yurt hayati ayri bir bunaltiyor beni. Hic degilse orda ailem var. Bir taraftan bunu da yediremiyorum kendime universite hayatini yasayamamak o kadar koyuyor ki. Keske kanser falan olsaydim hic degilse ölüp kurtulurdum diyorum bazen. Böylesi her gunum acı dolu psikolojim zaten yerlerde. Ne olur bana bir şey deyin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?