- 4 Ekim 2012
- 16.984
- 33.514
- 798
- Konu Sahibi brnestetik
-
- #221
Ben 10 yaşına kadar tek çocuk olarak büyüdüm. Evdeki yalnızlık hissimi tarif edemem. Üstelik bizim zamanımızda akşamlara kadar sokakta oynardık ona rağmen... kardeşim olsun diye Evde ağlardım. Çünkü herkesin kardeşiyle planlar yaptığına tanık olurdum. Ben kardeşin çocuğa ailenin devamı, hayatın devamıyla ilgili güç ve güven verdiğine inanırım. Kurslara göndermeyiver ne olacak gitar çalmayıversin... iki çocuğun evdeki neşesiyle ölçülmez gideceği yüzme kursunda göreceği kelebek stil.6 aylık kızım var, önceden de yorum yapmıştım bu konuya şimdi yaşadıklarımdan sonra tek çocuk kararımın çok yerinde olduğuna karar verdim. İkincisi olsa birincinin rızkını yiyor. Yalan mı? Gelirimiz artmadığına ama giderler artacağına göre. Kızımı x okuluna, kursuna vs rahatlıkla gönderebilecekken ikinci de olunca ona gücüm yetmeyeceği için gönderemem mesela. Ya da onunla ilgilendiğim zaman yarı yarıya düşer. İkinciye de ilki kadar ilgi gösterip özenemem de, yalan yok şimdi doğruyu konuşayım.
İkiz olsalar olurdu, ama ikinci bizim ailede kimse için iyi olmaz.
Paylaşmayı bilmez olayını da anlamıyorum. Ben zaten paylaşımcı olmasını istemiyorum kiben paylaştım da ne oldu?
Ben 10 yaşına kadar tek çocuk olarak büyüdüm. Evdeki yalnızlık hissimi tarif edemem. Üstelik bizim zamanımızda akşamlara kadar sokakta oynardık ona rağmen... kardeşim olsun diye Evde ağlardım. Çünkü herkesin kardeşiyle planlar yaptığına tanık olurdum. Ben kardeşin çocuğa ailenin devamı, hayatın devamıyla ilgili güç ve güven verdiğine inanırım. Kurslara göndermeyiver ne olacak gitar çalmayıversin... iki çocuğun evdeki neşesiyle ölçülmez gideceği yüzme kursunda göreceği kelebek stil.
4 yasinda kizim var ..tek basima ne zorluklarla buyuttum 27 yasindayim ama tukendimi hissediyorum..cocuk dogurmak inanilmaz bir sorumluluk...4 yasina geldi diye biraz rahatladim hatta suan tek istegim.ise girmek cocugumu okul yada kres gibi biyere verip kafam rahat omur boyu calismak....tamam guzelde..acaba cocugumu kardes duygusundan mahrum mu edicem? cok sevecen kizim bebekleri cok sever bizim olmasini istemez ama baska bebekleri sever..ben anca rahatlayacam derken sirf kizim icin basa mi saricam ? bu dusunce beni cok mutsuz ediyor...eger kardes yaparsam allah verirse de 10 sene sora falaj anca o da olursa tabi...aralarinda baya bi yas farki olmasi da mi benim bencillihim...o istermiki buyuyunce neden benim de arkadas gibi pespese buyudugum kardesim olmadi diye benu suclarmi sizce ? bunu yasayan varmi arkadaslar
Benim 8 yaşında oğlum var. Çalışan anneyim. Küçükken imkanlar el vermedi biraz büyüsün kardeşi olur diye düşündük. 2 sene öncesine kadar kardeş istemiyordu. Evliliğim hep sallantıdaydı. Açıkçası güvenemedim yine de bir ara denedik olmadı. Geçen yaz ayrıldık. Ama şimdi oğlum kardeşi olmadığı için cok üzülüyor ve sıkılıyor evde. Başkalarının kardeşini görünce bazen ağlıyor. Boşandıktan sonra bile kardeş istedi mümkün olmadığını anlatmaya çalıştım. Evet maddi zorluklar yoğun tempo derken tek olsun imkanları iyi olsun diyoruz. Ama şimdiki aklım olsa oğlum küçükten kardeş yapar öyle boşanırdım
2 yıl kreşe gitti. Okul sonrası etüte gidiyor zaten. Arkadaşları kuzenleri var ama bir yanı eksik gibi. Bir de bazı durumlarda bencil davranıyor hep bana modunda oluyor. O konuda da sıkıntı yaşıyorum. Benim kendi kardeşlerimle bağım cok iyidir. Bunu kıskandığı oluyor mesela. Tabii ki her çocuk bir değil. Ama kardeş isteniyorsa çok da ara vermemek lazım. Aradan uzun zaman geçince daha da zorlaşır.selam kreşe vs gönderseniz ben de tek cocugum ama hep kreş, etüt gibi ortamlarda oldugumdan okuldan sonraları da hiç bir eksiklik hissetmedim, arkadaşları bol olsun hatta oturdugunuz binada da vrsa komşu vs evlerine gidin evinize alın akşamda oynasınlar.
İnsan rahata alışınca çok zor geliyor değil mi? Sil baştan her şeyEskiler nasıl peşpeşe yapıp bir de büyütmüşler anlayamıyorum.
O yüzden oğlum 2 yaşına gelince hamile kalmayı düşünüyorum. Şu an hem çocuk hem iş ne kadar zorlandığımı bir ben bilirim. Ama oğlumu tek başına bırakmak da istemiyorum. O nedenle fazla rahata alışmadan dalacağım kardeş mevzusuna. O da büyüyüp çıksın aradan..
Bence siz hiç istemiyorsunuz. Eğer maddi olarak zor durumdaysanız çalışmanız gerekiyorsa ve yapmazsanız daha mutlu olacaksanız yapmayın.. Çocuğunuz isteyebilir ama sizin ne istediğiniz de önemli. Sağlam psikolojiye sahip bir anne istediği çok açık..
Benim de var kardeşim ama o kadar soğuk ki bana karşı. Silip atsam o da olmuyor. Dert anlatma konusunda da hiç bir zaman ilk aklıma gelen insan olmaz kardeşim. Velhasıl ikinci çocuk yapılacaksa gerçekten anne ve baba istediği ve bakabilecegi için yapılmalı. Sırf kardeş olsun diye çocuk yapılmaz. Dünyanın en büyük kumarı bence.3 tek kardeş arkadaşım var
biri hariç 2 side ailesine kızıyor
biri işini eline aldı sosyal eksiklik hissediyor ise de bize dert yanmıyor
ama 2 si dert yanar
iyi günümde kötü günümde benim gibi mutlu olacak birisi yok benim gibi endişe edecek birileri yok
çocukluk arkadaşınla güzel güzel görüş bir kavgada bitirebilirsiniz ama kardeş öyle mi kavgada etseniz küssenizde barışacaksınız ve hep özelinizi bileceksiniz yanınızdan gitmeyecek bir yoldaş
diyerek dert yanarlar
Mükemmel olanları tenzih ederek söylüyorm hepsi aynı değil ama kardeş dediğin bazen keşke olmasaydı dedirtiyor bazen iyiki varsın kimi kardeş can yoldaşı kimi kuyu kazan rabbim bidaha nasip ederse bı kardeşi olsun isterdm hayırlı ise ama olmazsa da açıkçası zorlamam kardeş olsun diye şart bişey mi değil çocuk belli bı yaşta arkadaslarndan etkilenip kardeş diye diretiyor gerçek isteğimi acaba o yaşlarda dikkate almamak lazım çok o yüzden kızınız biraz daha büyüsün belkide tam tersi annee neden bana kardeş yaptn diyecek? O yüzden ben olsa bebeğim büyümusken rahatlamskenn gençlik duruyorken çalışmayı tercih ederdim .4 yasinda kizim var ..tek basima ne zorluklarla buyuttum 27 yasindayim ama tukendimi hissediyorum..cocuk dogurmak inanilmaz bir sorumluluk...4 yasina geldi diye biraz rahatladim hatta suan tek istegim.ise girmek cocugumu okul yada kres gibi biyere verip kafam rahat omur boyu calismak....tamam guzelde..acaba cocugumu kardes duygusundan mahrum mu edicem? cok sevecen kizim bebekleri cok sever bizim olmasini istemez ama baska bebekleri sever..ben anca rahatlayacam derken sirf kizim icin basa mi saricam ? bu dusunce beni cok mutsuz ediyor...eger kardes yaparsam allah verirse de 10 sene sora falaj anca o da olursa tabi...aralarinda baya bi yas farki olmasi da mi benim bencillihim...o istermiki buyuyunce neden benim de arkadas gibi pespese buyudugum kardesim olmadi diye benu suclarmi sizce ? bunu yasayan varmi arkadaslar
Aylar geçmiş ama yine de yazayımValla annem öldü kardeşten gene bişey görmedik, tek ortak noktamız babam sanırım. He seviyorum mu seviyorum, o da beni sever ama öyle can ciğer kuzu sarması değiliz. Zor anımda arayacaklarım listesinin bayağı alt sıralarında çünkü öyle koşup gelecek bi çocuk değil. Özel bişeyimizi paylaşmayız pek, ketumdur.
E böyle olunca kardeş pek de şart değil
Aramızda 5 yaş var erkek.
Kız olsa başka türlü olurdu bence
Ama yine de ablaya abiye hep ek sorumluluk
Ben tek çocuk isterim, kısmet tabi.
Bi ev, biraz para, iyi bi eğitim sunabilirsem yaşasın gitsin keyfine baksın. İki tane ya da daha fazla olursa bi mal mülk de bırakamam.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?