Ben tek çocuğum ve bu yaşıma kadar bunu dert etmedim . Ama annem 43 babam 50 yaşında. Onların yaşlandığını gördükçe içimi korku kaplıyor. Ben ocakta 21 olacağım . Böyle onlar göçüp gidince ben yalnız kalacağım düşüncesi aklıma geldikçe gözlerim doluyor . Anne babama sarılıyorum sürekli. Biliyorum çok abartıyorum ama korkuyorum da. Arkadaşlarım vardı. Onlar da ilgi alakayı kesti . Onları kardeş yerine koyuyordum bir nevi. Kuzenlerim var 2 tane ananem onlar senin kardeşin siz 3 kardessiniz diye büyüttü bizi . Kardeşim yok diye onları kardeş gördüm. Aramız da çok iyi birbirimizi severiz . Kavga da ederiz ama gün sonu gene barışırız. Bir gün akrabam geldi bize. Ben dedim hiç kardeş eksikliği hissetmedim. Kuzenlerim bana kardeş gibi oldu birlikte büyüdük diye . O da dedi ki : zor zamanda onlar birbirine siginir sen yapayalnız kalırsın kimse kardeş gibi olmaz dedi . Ben de çok üzüldüm. İnsanları kardeş yerine koymak da istemiyorum çünkü bi darbe aldığım zaman gereğinden çok üzülüyorum.. aranızda tek kardeş olan var mı?