- 17 Haziran 2013
- 1.017
- 1.764
- 333
36 yasinda bir aile dostumuz gecen hafta kalp krizi gecirdi, bir haftadir yogun bakimda. Allah korusun hayata tutunamazsa tek olan kiz cocugu yalniz kalacak. Evet babasi cok sukur saglikli ama kardes kadar yerini tutamaz. O kiz tek kalirsa eger anne-babasinin ona yaptigi en buyuk bencillik olur. Kimse kusura bakmasin, alinmasin, gocunmasin. Allah korusun anne babama birsey oldugunda sirtimi ilk kardesime dayarim. Akraba, arkadas bir yere kadar.
Toplamak lazım valla, arası bizim kadar açılınca hiç toplayamıyorsun yoksa :)) şimdi mesela o düzene alışıksın ya, sonra öyle bir unutuyorsun ki. Sanki evin yetişkin evi. Sessiz, sakin, akşam yatıp sabah kalkıyorsun. Şimdi daha zor eskiye dönmesi :)Bunu tek cocuk olanlara sormak lazimm
Benim de bi kizim var ve ikinciye cesaretimi toplamaya calisiyorum.Ikinci cocugu sen mi istemedin?olmadi mi?
Ben tek cocuk olarak büyüdüm, hala tekim. Hicbirzaman eksikligini hissetmedim, mutsuzda olmadım güzeldi gayet cocukluğum. Kardesimin olmasinida istemezdim. 6-7 yasinda cocugun lafiyla hareket edip kardes dusunmeyin bence hemen. Sizde istiyorsanız ona bisey diyemeyiz.
Tek büyüdüm. Bir sıkıntım olmadı. Tabi kuzenlerle ben de çok eğlenirdim. 18 yaşında kardeş sahibi oldum. Çok seviyorum kardeşimi o ayrı. Kardeş gibi değil evlat gibi benim için. kardeş olmasa dünyanın sonu değil yani. Zaten büyüyünce evlilik vs kopuyor insanlar. Eşimin bir kardeşi var farklı şehirde. senede 2-3 kere ancak görüşüyorlar...
benim de tek kızım var. Ülke şartlarından dolayı tek olarak da kalacak...
Evet, asıl öğrenmek istediğim tek çocukların yorumuydu gerçekten :)) çok teşekkürler. Çünkü ben oğluma verebileceğim tüm sevgiyi vermeye çalışıyorum ve ileride inşallah kendini kötü hissetmez ve beni suçlu bulmaz diye umud ediyorum. Sizden olumlu cevaplar gelince sevindim doğrusu.Açılın ben tek çocuğum! Ve ileride anne olursam da tek çocukta kalacağım. Gerçi şimdi bu konuda da tartışmalar çıkacak ve size " en azından iki kardeş olsun" diyenler olacak ama korkmayın. Can-ı gönülden söylüyorum bunu size gerçekten korkmayın çocuğa paylaşma ve sorumluluk bilincini aşılarsanız hiç eksikliğini hissetmez. O kadar korkulacak bir durum değil tek çocuk olmak ben hissetmedim şahsen. Hatta ailenin göz bebeği olmak hoşuma bile gider :) Endişe etmeyin bence.
Umarim olur.Olmazsa da bunu cok sorun yapma.Cok tek cocuk var.Saglik olsunToplamak lazım valla, arası bizim kadar açılınca hiç toplayamıyorsun yoksa :)) şimdi mesela o düzene alışıksın ya, sonra öyle bir unutuyorsun ki. Sanki evin yetişkin evi. Sessiz, sakin, akşam yatıp sabah kalkıyorsun. Şimdi daha zor eskiye dönmesi :)
Kötü yönlendirmeden dolayı olmadı ikinci çocuk aslında. eşimle evlenmemi ailem istemedi başta. Ben sevdim. Israr ettim. Benim ondan vazgeçmeceğimi görünce onay verdiler. On numara bir adamdır kendisi. Aileme de bazı konularda çok destek olmuştur.
Oğlumun doğduğu sene eşim iflas etti. Ailem yardım etmedi tabi ki ve ondan çocuğum olmasının ne kadar büyük bir hata olduğunu ve hayatımı mahvettiğimi empoze ettiler devamlı. ingilizce öğretmeniyim ben. İşte ailemden devamlı bak kim nerelere gelmiş, sen bir atanamadın filan lafları.
Ben Tabi ailemin doğru söylediğini ve bizi umursadığını sanıyorum ve üzülüyorum tabi :) tabi erken oldu çocuk, haklılar.. eşimin işi düzelene kadar ben çalıştım, onun işi düzelince ben başladım kpsss ye çalışmaya. Bunları yapana kadar 5 sene geçti.
Eşim işleri düzeldiği anda istedi çocuk ama ben hala bizİmkilerin telkinleri altında olduğum için yok diyorum şimdi de benim kendimi kanıtlama zamanım.
İki sene önce tam puanımı aldım, atanıyorum o sene. Kardeşim nişanlanacak ve düğünü olacaktı. Ailem düğün işlerini senin görmen lazım emrivakisiyle geldi. Eskiden onlar için çok önemli olan öğretmenliğim meselesinin bir önemi kalmadı tabi artık. Çünkü artık eşim bir ev almış, kendine, bana bir araba almış ve farklı şehirlerde şubeleri olan bir şirket kurmuştu. boşanıp gelirse diye bir korkuları kalmadı.
Benim o kadar zaman kpsss ye emek dökmemin, hem çalışıp, dersaneye gidip, hem evle ilgilenmemin, okuldaki kantinden tost alacak param olmadığı için, evde yaptığım yemeği okula götürüp yemenin bir anlamı yoktu. Eşim iş kurunca her şey değişti.
Kusuruma bakmayın. Yazdıkça cevap konudan saptı biraz. Aileme kızgınım biraz bu konuda. 32 tane evleri var. Hiçbir zaman kuruş istemedim onlardan. Kendi ayaklarımın üstünde durdum ama onlar tam kritik zamanımda kendi hayatları için benimkini görmezden gelebildiler.
Oğlum 6, ben de 29 yaşımdayken ikinciye cesaret ettim ama 1,5 sene olmadı. Doktora gittiğimde erken menapoz dedi ve hemen tüp bebeğe başladık. Ki şu anda tüp bebek sürecinin içindeyim. Olur inşallah. Ve iki gün önce annemin de 28 yaşında, 3. Çocuğunun ardından menapoza girdiğini öğrendim. Beni çok üzen ve kızdıran bu oldu doğrusu. Bir aile, annenin erken menapoz geçmişinin olduğunu bilerek, kızına nasıl devamlı çocuk yapma telkini verir? En azından uyarmayı düşünmez mi konuda?
çok uzun oldu ama uzun lafın kısası; önce ben istemedim, sonra da olmadı
Şu an 7.5 yaşında karar vermeniz dogumu falan 9 yasina yakin olur aradaki fark.Uzun bir yas değil ama ufak kardeş oyun çağına geldiğinde pek ortak paydada bulunamayacaklar. En azindan ergenlik sonrasına kadar. Bir yas büyük abim var. Beraber buyuduk. Ne olursa olsun iyi k var diyorum. Eger iki çocuğa da yetecek ikisini de mutlu edecek imkanlarınız varsa kardeşi olmasi fikrini oneriyorum size. Büyüme atakları vs problemli geçer ama uzun vadede bir kardesi olmasi mutlu edecektir. Sahsi gorusum tek cocuk olup tek çocuğu olan herkese saygi duyuyorum tabi ki. İmkanlar ve şartlar cok önemli.Sizin ve kızınızın karakteri cok önemli.
Biz 3 kardeşiz en büyük benim kardeşlerim erkek bi küçüğümle yaklaşık 2 yas var aramız ve eğlenceli bi çocukluk geçirdik fakat sonra cinsiyet farklı olduğundan eskisi kadar eğlenemiyorsun. En küçük kardesimizle ise benim 10 kardeşimin 8 yaş farkı var Bebek olarak sevdik elbetteki kardeşimiz ama öyle ben ve kardeşim gibi sıkı bi bağ olmadı ki ikiside erkek kısaca bu kadar kardeş durumuna takılmışsanız keşke daha erken davransaydınız şu an zaten kapanamayacak bir mesafe oluşmuş bana göre. Evlenince ise zaten başka şehirdeyseniz hepten uzaklaşıyorsunuz. Bi kardeşiniz olduğu hep içinizde ama öyle gündelik yaşamda pek birşey farkettirmiyor hatta hiç bir şey fark ettirmiyor 3 yıllık evliyim 10 yıldır da ailemden farklı şehirlerdeyim. Bu da büyük bir sebep tabi ki
Kesinlikle zordur ama kolaylıkalrı olur muhtemelen. Büyüük olanın Küçük işlerde yardımcı olabilmesi gibi. Ama dediğinizi gayet iyi biliyorum. Bizim eve gelen arkadaşları oğluma istediklerini yaptırmak için bak evden gideriz diye tehdit ediyorlardıİki yıl kadar önce aynı düşünceler bende de vardı.
Bigün oğlumun akülü arabasını aşağda arkadaşları alıp oynayıp atmışlar. Görünce anne sakın kızma benle bidaha oynamazlar dedi. O an kendimi çok kötü hissettim.
Bi kardeşi oldu bir buçuk yaşında. Kavgalar, boğuşmalar, kıskançlıklar çok eğleniyorlar. Deli gibi seviyorlar birbirlerini. Ama bunlar iyi yönleri. Bide iki yılda sanki ömrümden 10 yıl gitti. Çok zordu. Yaş farkı az olmalı aslında.
Zor bir karar.
Nasıl yarmama tuz bastınız bilemezsiniz. Gözüm dolu dolu okudum. Biz 4 kardeşiz , ben çok çocuk seven biri olmasamda kardeşlik kavramının güzelliğinden dolayı üç çocuğum olsun isterdim. Bir oğlum var 9,5 yaşında. O iki yaşındayken bi düşük yaptım, bir sene ara verip tekrar bebek istedşk ama olöadı 5 yıl. 5 ılın sonunda geçen sene bu zamanlar hamileydim , oğlum 9 ayın ne kadar uzun olduğundan şikayetçiydi, bi kaç günde doğsa diyprdu. Ama bebeğimin gebeliktede farkedilen büyük bir rahatsızığı vardı ve doğdu 20 günlükken vefat etti.bu benim çok düşündüğüm bir konu bir tek çocuk annesi olarak. Oğlum 7,5 yaşında. Tek çocuk.
Onunla devamlı ilgilenmeye çalışsam da, okuma saatlerimiz, sohbetlerimiz, küçük oyunlarımız, gezilerimiz olsa da, büyüdükçe ona yetmediğimi hissediyorum.
Belki ben tüp bebek, iş, güç gibi hayatın ciddileşmesinden, yaşın 30 ları bulmasından dolayı daha ağırlaştım.
Biraz da eski küçükken ki basit oyunlar, basit mutluluklar yetmiyor tabi ki oğluma. Kendi yaşıtlarıyla ğaylaşabildiği bambaşka bir dünya var.
Bayılıyor kuzenlerine gitmeye mesela.onların evleri bize o kadar şenlikli ve güzel geliyor ki gerçekten. Benim için ilginç, çünkü bakıyorum; çocuklar, kendi dünyasındayken; büyükler gayet rahat kendi işinde, sohbetinde. Oğlum için de eğlenceli, çünkü kudurabileceği yaşıtları var. Bariz bir ayrım var büyükler ve çocuklar arasında yani.
Biz de böyle değil tabi ki, ikimizin hayatı da birbirine girişik durumda. Bakım, oyun, anne, arkadaş... Hepsi aynı kişi. Birbirini seven, uyumlu ve ilgili bir anne baba. Ama oynanmayan oyuncaklar mesela. Ya da arabada arkada yalnız başına oturulan kocaman bir alan. Ben kendi çocukluğumdan, arabanın arkasını devamlı itiş kakış olan, bazen oyun oynanan, bazen kavga edilen, tek başıma oturabilsem çok mutlu olacağım bir yer olarak hatırlıyorum. Ama oğlum çoğu zaman beni yanına oturtuyor yalnız kalmamak için.
Ya da geçen herkesin kardeşinin olduğundan bahsediyor. Ben de bir arkadaşının daha tek çocuk olduğunu söylediğimde, o da sıkılıyor mudur benim gibi diyor?
Bu konuda ne düşünürsünüz? Oğlum ileride yalnız ve mutsuz bir çocukluk mu hatırlar? Çevrenizde nasıl bu durumlar? Tabi onunlayken hep eğleniyoruz modundayım, ona yansıtmıyorum ama bunlar benim aklımdan geçenler.
O kadar tanıdık ki her kelimesi, hiç karışık değil benim için. Siz ağlarken, çocuğunuza gülümseyerek her şey çok yolundaymış Gibi cevaplar vermek. Umudunu kırmamaya çalışmak ama bir yandan da umutlandırmamak. Allah inşallah hayırlı ve kendileri gibi güzel kardeşler nasip eder bizimkilere deNasıl yarmama tuz bastınız bilemezsiniz. Gözüm dolu dolu okudum. Biz 4 kardeşiz , ben çok çocuk seven biri olmasamda kardeşlik kavramının güzelliğinden dolayı üç çocuğum olsun isterdim. Bir oğlum var 9,5 yaşında. O iki yaşındayken bi düşük yaptım, bir sene ara verip tekrar bebek istedşk ama olöadı 5 yıl. 5 ılın sonunda geçen sene bu zamanlar hamileydim , oğlum 9 ayın ne kadar uzun olduğundan şikayetçiydi, bi kaç günde doğsa diyprdu. Ama bebeğimin gebeliktede farkedilen büyük bir rahatsızığı vardı ve doğdu 20 günlükken vefat etti.
Oğlum kardeşini göremwden kaybetti. Küçüklüğünden beri kardeş ister, pkula başlayana kadat heöen hergün katdeşim oşunca adını şu kpyaşım, şöyle yapalım derdi ki bizim evde bebek kardeş sözü geçmediği halde. Okula başladı unuttu, arkadaş çevresi genişledi, oturduğumuz sitede deok arkadaşı var. Ama işte geçen sene ki hamilelikle tekrar depreşti kardeş düşüncesi. Şimdi her markette, mağazada özellikle küçük çocukları gözlemliyor. Harekwtlerini gülümseuerek izliyor. Yağtıklarını bana büyük bi heyecanla anlatıyor. İçim parçalanıyor ama ilgiyle gülümseyerek dinliyprum.
Bebeğimi kaybettikten sonra bir daha hamile kalmaya cesaret edemem diye düşünüyordum, şimdi en oğlum için istiyorum, Allah nasip ederse.
Uzun ve karışık oldu biraz galiba ama, duygularım karmakarışık oldu bi anda...
Doğru ama psikolojik olarak bir farklılık yaratır belki. Bir de uzun sürse de bir yerde yakalayacaklar birbirlerini. Beraber oynamasa da aynı anne babanın çocuğu olduğunu bilmek daha şyi hissettirir muhtemelen insana.Şimdi yapsan da doğumu falan derken 8.5 9 yaşına gelecek.. Benim abimlerle aramda da bu kadar yaş farkı var ve tek çocuk gibi hissediyorum kendimi. Küçük çocuk 9 yaşına gelince büyüğü üniye gider zaten. Evden gittikten sonra çocuk, her şey üst üste geliyor. Üni, iş, eş... Yani ne adam gibi kardeşlik yapamadık biz. Kardeşler arasında 2 3 yaş oldu mu haklısınız ama 9 yaş farkı olduktan sonra onun yalnızlığına ne denli çare olur bilemem.
Biizm oğlumuz da aynen bu haldeben tek çocuğum valla mutluyum ... kim ne derse desin her istediğim yapıldı annem ve babam tarafından . her şeyi yaşadım doya doya kimsenin söküğünü giymedim ...annemin babamın bir tanesi oldum ...çok sevildim ..ellerinden geldiğince yapmaya çalıştılar ..
bazen keşke bir abla olsaydı diye düşünüyorum ama çok da derdim değil açıkcası . belki yaşlandıkça sıkıntı olur ama şu an mutluyum ..
insanların maddi gücü yok maşallah 4-5 tak tak doğuruyolar . sonra o çocuklara yetemiyorlar ... bakamıcaksan ne doğuruyorsun yani ..ben buna karşıyım .. bu devirde herşey çok pahalı maksimum 2 çocuk olmalı bir evde ... o devir eskidendi . eskiden geçimde kolaydı .şimdi öyle mi ?
maddi anlamda rahatsındır doğurusun ama zaten nedense ekonomik yönden güçlü olmayan ailelerd eçok çocuk var buda bence toplumuzu kötü etkiliyor ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?