- 30 Ağustos 2014
- 596
- 258
- 83
- 35
Amin canim ins :)
Amin canim ins :)enem 5 ay var aralarında :) Allah kolaylık versin yapacak bir şey yok ikisi bir arada büyüyecek :)
Amin insne kadar şanlısın Allah kucağına almayı nasip etsin
Dilerim allah sizede kucak dolusu evlatlar nasip eder en kisa zamanda...Ne guzel bir lutuf...ben tekini bulabilmek icin senelerdir ugrasiyorum ve daha da ugrasacagim..buna sevinin bence ikisi bir arada buyur ..ne guzel bir rahmet..icimden oyle bi ah ettimki ayni durumda olmak icon..
Sağol canım nasil pis bir psikolojidir aldi başını gidiyor.. ayni seyleri tekrar yaşamak dusuncesi valla oleceksin deseler bukadar korkmazdim
Amin hepimize insbence bu kadar büyütmeyin , Rabbim ne güzel birşey bağışlamış size , şükredin çünkü yerinizde olmak isteyen o kadar çok insan var ki ....
Allahım sağlıcakla kucağınıza almayıda nasip eylesin
Mahvettin beni şu yazınla,Ne guzel bir lutuf...ben tekini bulabilmek icin senelerdir ugrasiyorum ve daha da ugrasacagim..buna sevinin bence ikisi bir arada buyur ..ne guzel bir rahmet..icimden oyle bi ah ettimki ayni durumda olmak icon..
Bende aldirmak icin esimle cok tartistim ama o galip geldi iyikide esimi dinlemisim suan 4 haftalik sanirsam henuz dr gtmedim.hep ikiz bebislerim olsun isterdim buda bi nevi oyle olacak buyuduklerinde herkes ikiz sanacakBerna benimde senden farklı yanım yok sayılır.
13 aylık bebeğim var ve bi kaç gün önce 6haftalık hamile olduğumu öğrendim.
Dünya başıma yıkıldı,
Eşimle tartışmalıydık zaten, kafasına fırlattım test hedesini al dedim, övün.
Bütün gece sabaha kadar omuz omuza verip ağladık.
Ertesi gün hemen doktor araştırdım kürtaj için.
Eşime de fikrimi söyledim, yapamam dedim kaldıramam ikisini birden (ki ben tek çocuk istiyordum hep)
Çalışmam şart! Hatta mecbur.Doğurursam çalışamam eve tıkılırım herşey üstüste biner borçlar boyumuzu aşar dedim.
Çalışmaya 2 ay önce başladım, işyerim bunu kabul etmez, işimden olurum vs. vs..
Bir sürü sebep saydım, garibim çocuğu çok istemesine rağmen gıkını çıkaramadı, tamam dedi.
Doğru doktora gittik, bomboş bir beyinle girdim odasına, hiç bişey düşünmedim.
Kafamda sadece "aldırıcam" düşüncesi vardı.Bi saat sonra hayatıma kaldığım yerden devam edicem..
Suratımda mimik bile yok o kadar ödün vermiyorum kararımdan.
Doktor yat dedi muayene edelim bakalım kaç haftalık.
Ultrasondan bakarken kalp atışlarını duymaya başladım, arkasından ekranda pıtpıt atan bi nokta gördüm.
Yerle bir oldum, dağıldım..
Tamam dedi doktor, hazırsan başlıyorum.
Hazır mıyım? asla.
Çataldan kalkıp çantamı alıp kaçtım resmen odadan.
Sanki yıllardır ağlamamışım içimde bi okyanus birikmiş gibi gözlerimden yaşlar dörder dörder düşüyor..
Kendimi kaybettim, vicdanımla mantığımın arasında sıkıştım kaldım.
Eşim sakinleştirebilmek için neler yaptı anlatamam.
Nitekim eve döndük oğluma sarıldım, dakikalarca kokladım.İlk defa ağzından ANNE kelimesini duydum :)
Böylece bi daha açmamak üzere kapattık bu kürtaj konusunu.
Şimdi Rabbime yaptığım şirkin, evladıma yaptığım haksızlığın huzursuzluğunu yaşıyorum.
Beni (maddi manevi) neler bekliyor bilmiyorum.
Çok zor günler yaşayacağımı tahmin ediyorum, bi gün geçip gideceğine ve bu düşüncelerime gülüp geçeceğime de eminim.
Rabbim hepimizin yardımcısı olsun.
İstemesine rağmen henüz bebeğini kucağına alamamış tüm hemcinslerimede sabır ve en kısa zamanda hayırlı evlatlar nasip etsin inşallah.
Allah sizede bir evlat nasip etsin ins en kisa zamanda ...Siz çocuklardan yakınıyorsunuz bizde olmamasından(
Siz çocuklardan yakınıyorsunuz bizde olmamasından(
Yazdıklarınızı okurken çok duygulandım. bir ara vücudumda ki bütün tüyler diken diken oldu. yavrunuz o kadar hayırlı bir evlat olacak ki büyüdüğünde o kürtaj masasından kalktığınız için şükredeceksiniz... iyi ki doğurmuşum diyeceksiniz. böyle hissettim. Allah yardımcınız olsun. Bebeğiniz kısmetiyle gelsin inşallah...Berna benimde senden farklı yanım yok sayılır.
13 aylık bebeğim var ve bi kaç gün önce 6haftalık hamile olduğumu öğrendim.
Dünya başıma yıkıldı,
Eşimle tartışmalıydık zaten, kafasına fırlattım test hedesini al dedim, övün.
Bütün gece sabaha kadar omuz omuza verip ağladık.
Ertesi gün hemen doktor araştırdım kürtaj için.
Eşime de fikrimi söyledim, yapamam dedim kaldıramam ikisini birden (ki ben tek çocuk istiyordum hep)
Çalışmam şart! Hatta mecbur.Doğurursam çalışamam eve tıkılırım herşey üstüste biner borçlar boyumuzu aşar dedim.
Çalışmaya 2 ay önce başladım, işyerim bunu kabul etmez, işimden olurum vs. vs..
Bir sürü sebep saydım, garibim çocuğu çok istemesine rağmen gıkını çıkaramadı, tamam dedi.
Doğru doktora gittik, bomboş bir beyinle girdim odasına, hiç bişey düşünmedim.
Kafamda sadece "aldırıcam" düşüncesi vardı.Bi saat sonra hayatıma kaldığım yerden devam edicem..
Suratımda mimik bile yok o kadar ödün vermiyorum kararımdan.
Doktor yat dedi muayene edelim bakalım kaç haftalık.
Ultrasondan bakarken kalp atışlarını duymaya başladım, arkasından ekranda pıtpıt atan bi nokta gördüm.
Yerle bir oldum, dağıldım..
Tamam dedi doktor, hazırsan başlıyorum.
Hazır mıyım? asla.
Çataldan kalkıp çantamı alıp kaçtım resmen odadan.
Sanki yıllardır ağlamamışım içimde bi okyanus birikmiş gibi gözlerimden yaşlar dörder dörder düşüyor..
Kendimi kaybettim, vicdanımla mantığımın arasında sıkıştım kaldım.
Eşim sakinleştirebilmek için neler yaptı anlatamam.
Nitekim eve döndük oğluma sarıldım, dakikalarca kokladım.İlk defa ağzından ANNE kelimesini duydum :)
Böylece bi daha açmamak üzere kapattık bu kürtaj konusunu.
Şimdi Rabbime yaptığım şirkin, evladıma yaptığım haksızlığın huzursuzluğunu yaşıyorum.
Beni (maddi manevi) neler bekliyor bilmiyorum.
Çok zor günler yaşayacağımı tahmin ediyorum, bi gün geçip gideceğine ve bu düşüncelerime gülüp geçeceğime de eminim.
Rabbim hepimizin yardımcısı olsun.
İstemesine rağmen henüz bebeğini kucağına alamamış tüm hemcinslerimede sabır ve en kısa zamanda hayırlı evlatlar nasip etsin inşallah.
Allah razi olsun duaniz icin...ins bi gun bende annelik duygusunu yasarim.Mahvettin beni şu yazınla,
Rabbim en kısa zamanda hayırlı evlatlar nasibetsin.Hamile duası kabul olur derler :) senin için gerçekten dua edicem arkadaşım.
Inanin okurken sukurler olsunki kiymamissiniz dedim...gecen gun doktoruma gttim yine kirmizilar gelmisti ve yine husranla sonuclanan asilamam negatifle son bulmustu..derken icerdeki hastanin bebegini kalp sesini dinletti anne ve babasina iksiinin de heyecandan sesi titriyodu kulaklarimla duyuyordum ve kalbende hissediyordum..derken benim gozyaslari sel oldu akti her bi kalp sesinde..aaahhh dedimm ahhh bende bi fun duyabilecekmiyim...bebegimi karnimda hissedebilecekmiyim...gercekten Rabbimin sevdigi kulusunuz...bu konuda sinav olmak cok zor..Berna benimde senden farklı yanım yok sayılır.
13 aylık bebeğim var ve bi kaç gün önce 6haftalık hamile olduğumu öğrendim.
Dünya başıma yıkıldı,
Eşimle tartışmalıydık zaten, kafasına fırlattım test hedesini al dedim, övün.
Bütün gece sabaha kadar omuz omuza verip ağladık.
Ertesi gün hemen doktor araştırdım kürtaj için.
Eşime de fikrimi söyledim, yapamam dedim kaldıramam ikisini birden (ki ben tek çocuk istiyordum hep)
Çalışmam şart! Hatta mecbur.Doğurursam çalışamam eve tıkılırım herşey üstüste biner borçlar boyumuzu aşar dedim.
Çalışmaya 2 ay önce başladım, işyerim bunu kabul etmez, işimden olurum vs. vs..
Bir sürü sebep saydım, garibim çocuğu çok istemesine rağmen gıkını çıkaramadı, tamam dedi.
Doğru doktora gittik, bomboş bir beyinle girdim odasına, hiç bişey düşünmedim.
Kafamda sadece "aldırıcam" düşüncesi vardı.Bi saat sonra hayatıma kaldığım yerden devam edicem..
Suratımda mimik bile yok o kadar ödün vermiyorum kararımdan.
Doktor yat dedi muayene edelim bakalım kaç haftalık.
Ultrasondan bakarken kalp atışlarını duymaya başladım, arkasından ekranda pıtpıt atan bi nokta gördüm.
Yerle bir oldum, dağıldım..
Tamam dedi doktor, hazırsan başlıyorum.
Hazır mıyım? asla.
Çataldan kalkıp çantamı alıp kaçtım resmen odadan.
Sanki yıllardır ağlamamışım içimde bi okyanus birikmiş gibi gözlerimden yaşlar dörder dörder düşüyor..
Kendimi kaybettim, vicdanımla mantığımın arasında sıkıştım kaldım.
Eşim sakinleştirebilmek için neler yaptı anlatamam.
Nitekim eve döndük oğluma sarıldım, dakikalarca kokladım.İlk defa ağzından ANNE kelimesini duydum :)
Böylece bi daha açmamak üzere kapattık bu kürtaj konusunu.
Şimdi Rabbime yaptığım şirkin, evladıma yaptığım haksızlığın huzursuzluğunu yaşıyorum.
Beni (maddi manevi) neler bekliyor bilmiyorum.
Çok zor günler yaşayacağımı tahmin ediyorum, bi gün geçip gideceğine ve bu düşüncelerime gülüp geçeceğime de eminim.
Rabbim hepimizin yardımcısı olsun.
İstemesine rağmen henüz bebeğini kucağına alamamış tüm hemcinslerimede sabır ve en kısa zamanda hayırlı evlatlar nasip etsin inşallah.
Kizim ikibucuk aylikken oldum ilk snra bir kere oldum ucuncude olmadim.. cekirge misali :) benim adetim hic gecikmez bir kere gecikti ondada kizim oldu..hemen anladim yani formalite icabida bi kan testi yaptirdim gecen hafta 332 cikti zaten biliyordumzor bir fürum ama bir o kadar da güzel..sağlıcakla kavuşun yavrunuza..
bir şey sorucam affınıza sığınarak..doğmdan sonra hiç adet olmuş muydunuz , hamile olduğunuzu nasıl anladınız.. ben de doğum yaptım 3. aylık bebeğim ve adet olmadım hiç.. ilk çocuğumda da 6. ayda olmuştum adet..yani arada test yapmak gerekir mi acaba..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?