- 11 Aralık 2014
- 1.072
- 764
- 108
- Konu Sahibi regarde-moi
-
- #41
Evlenmeden önce tavır yapmak daha kolaydı sanırım. Yada ben bu kadar yorulmamistim.
Evlenmeden önce tavır yapmak daha kolaydı sanırım. Yada ben bu kadar yorulmamistim.Evliliğimin başlarında bende de tepki verme, tavrımı koyamama problemi vardı .
Ama bu durum karşı tarafa daha fazla rahatlık veriyor .
Silkelenmelisin, tabi burada şu da önemli,
evlenmeden önce nasıl bir insandın tepkilerin konusunda .
Evlenmeden önce tavır yapmak daha kolaydı sanırım. Yada ben bu kadar yorulmamistim.
Peki madem. Kanayan yarami açıyorum sana. Bir dönem o zamanki sevgilim simdiki eşim bunalımlardaydi. Neden mi? Simariklik! O dönem ona sirnasan bizi ayırmaya çalışan bir kiza bu tavizi vermişti. Güya arkadaslardi ama kötü olan aramız daha da kötü oldu. Hissettim terkettim. Kızın bize yaptıklarını ben onu terkedince farketti. İntikam almaya çalıştı. Ne kadar becerdi sormadım bile. Tamamen çocukluktu. Sacmalikti. Hayatımda ona karşı ilk kez o kadar güçsüz ve sonrasında da ilk kez o kadar güçlü olmuştum. Atamadim içimden unutmadım. Neden affettim? Yıllara kıyamadim. Sonunda ne oldu? Kendime kiydim. Şimdi olsa yüzüne bakmazdim. O olaydan sonra asla eskisi gibi olmadım.
Ne kadar doğru söyledin. Arsizlasmak. Evet tam olarak karşımdaki insan arsızlaşıyor!Evliliğin en başları zaten çok yorucu ..
Kim demişse cicim ayı diye halt etmiş .
Eğer tepkisiz kalırsan eşin için her yaptığı normalleşir .
Tepkini vermelisin, ne kadar kırıldıysan o kadar tepki vermelisin .
Yoksa erkekler anlamaz bir de üstüne arsızlaşırlar .
Ne kadar doğru söyledin. Arsizlasmak. Evet tam olarak karşımdaki insan arsızlaşıyor!
Belki de ama öyle ya da böyle bi geçmisleri var. Kondurmak istemiyorum ama benim eşim gözü dışarda olanlardan olmuş herhalde. Neden arattin dedim. Yeni ise girmişmi merak ettim diyor. Eşim is takıntılısi bir insan bu arada. Ama o yüzden bakmadi ben biliyorum. Ne yapıyor ne ediyor diye baktı. Benim sindiremedigim sey; biz taa kucucukken bulmusuz birbirimizi be adam yıllarca bekledik daha belanı mı arıyorsun ama değil mi? Derdi ne bilsem! Hani bazen burda arkadaşlar çıkıp soruyorlar ya uzun süreli birlikte olup evlenmek doğru mu diye. Değil arkadaşım. Daha yirmidört yaşındayim ben. Nerdeyse ömrümün yarısı bi adamı idare etmekle geçti. Ben çok isyankar oldum sanırım bugün. Terkettim zaten bir kez. Ama birdaha yapmayacagima o kadar emin ki. Korku yok. Utanma yok.Sonrasında bunu da yazdım,
Merak edip bakma sebebi yüz bin tane seçenekten biri olabilir ama birbirini sevmeyen ve bir araya geldiklerinde ciddi kavga eden insanlar arasında bile bir bağ oluşur, ben nefret ettiğim insanı takip etmem aynı ortamda bulunmamakla yetinirim ama ola ki haberini bir şekilde aldım ne yapıcam o zaman delleneyim mi yani? Hakkında kötü bir şey söylesem aa kin mi güdüyorsun?? denecek, iyi bir şey zaten söyleyemem susup içimden oo salağa bak, yine ne haltlar karıştırmış diyorum.
Ama haberinde beni merak ettiren bir şey olabilir gider kendim de bakarım, atıyorum onun hakkında birisi laf arasında " ya ona da böyle oldu" dedi, konuşma bitiminden sonra gidip baktım facebooktan "hmm, evet öyle olmuş yazık." diye hayatıma devam ettim, ne sevindim ne de sinirlendim yani. Yapacağımı yapıp uzak duruyorum zaten ama hakkında başka bir bilgi öğrenmek sorun yaratacak bir şey değil ki?
Benim anlattığım olay beni yıllarca sömüren bir arkadaşım içindi ama sizin durum gibi bir durum da oldu yani eski arkadaş/sevgilinin geri dönme çabalarını bir türlü anlayamayan bir sevgilim şimdiki eşim, burada dert olarak açsam veya arkadaşlarıma anlatsam herkes beni suçlar değil mi? Neden rest çekmiyorsun!! ben o kızın saçını başını yolarım, sevgilinin haddini bildir, ben o kadar midesiz olamazdım vs. Yoo, kız aramayı hala sürdürüyordu, benim iyi niyetli sevgilim de kıza acıyordu çünkü zamanında arkadaşlardı, kızın abuk subuk arama nedenlerinde ona göre haklı sebepler falan vardı, sonra benden merhametsizliği öğrenmek zorunda kaldı :) Yani kız kendi içinde herhalde yine bana dönecek goygoyu yapıyordu herhalde ama tahmin edemediği bir şey varsa benim sakinlikle ikisinin arasındaki konuşmalarını detaylıca anlattırmamdı, sonrasında yavaş yavaş kendimi kıza da çok acıyor gösterip kanına girdim, ama her aramasından sonra bu sorunlarını arkadaşı olarak çözemeyeceğini alttan alta hissetirdim. Arada duygusal bir şey vardı evet benimkinin acıma duygusu ama benim her seferinde çok yazık ama psikolog çözebilir bu durumu sen daha ne yapabilirsin? dememle en sonunda hakkaten benim artık yapabileceğim bir şey yok dedi kendisi, sonrasında mutlu mesut ilişkiye devam ettik. Şimdi gidip kızı merak etse şu an ne yapıyor diye hiddetlenmem, bitti çözüldü o olay çünkü kız saçma sapan hareketlerinin bir işe yaramadığını gördü, sevgilim/eşim o zamandan bu yana bir daha lafını etmedi, ben de üstünde durmadım ama tetikte oldum, kız da kendine yeni bir hayat kurmuştur artık :))
Eskisi gibi zaten olmayacaksın, o bitti gitti artık ama eşinin seni ana/kız olarak yollarınızı kestiğinde "seni koruduğunu" görmen ve buna değer vermen lazım. Hayat bu, neden arattırdı??!! sorusuna takacak kadar boş değil, her hareketinden kötü anlam çıkarıp zamanında affettiğim için dersen zaten devam eder sıkıntın, eşin/sevgilinin başka bir kişi için de benzer zaafı gösterdiğinden kesin emin olsaydın terkederdin/terkedersin zaten.
Biraz kendimi toparlamam ve enerji bulmam gerek. Ben niçin bu kadar taviz veriyorum ki. Kendime şaşırıyorum.Kıyamam sana,
Eşin bu sefer feci canını sıkmış anlaşılan ..
İçinde tutma,
ister güzellikle konuş, ister kavganı et,
Ama mutlaka tepkini göster ..
Seni anlasın, yaptığı hatayı anlasın ..
İşine geldiği gibi davranmaktan konuşmaktan vazgeçsin eşin ..
En başlarda eşine sınırlarını öğretirsen sonraları emin ol çok çok az üzülürsün .
Belki de ama öyle ya da böyle bi geçmisleri var. Kondurmak istemiyorum ama benim eşim gözü dışarda olanlardan olmuş herhalde. Neden arattin dedim. Yeni ise girmişmi merak ettim diyor. Eşim is takıntılısi bir insan bu arada. Ama o yüzden bakmadi ben biliyorum. Ne yapıyor ne ediyor diye baktı. Benim sindiremedigim sey; biz taa kucucukken bulmusuz birbirimizi be adam yıllarca bekledik daha belanı mı arıyorsun ama değil mi? Derdi ne bilsem! Hani bazen burda arkadaşlar çıkıp soruyorlar ya uzun süreli birlikte olup evlenmek doğru mu diye. Değil arkadaşım. Daha yirmidört yaşındayim ben. Nerdeyse ömrümün yarısı bi adamı idare etmekle geçti. Ben çok isyankar oldum sanırım bugün. Terkettim zaten bir kez. Ama birdaha yapmayacagima o kadar emin ki. Korku yok. Utanma yok.
Biraz kendimi toparlamam ve enerji bulmam gerek. Ben niçin bu kadar taviz veriyorum ki. Kendime şaşırıyorum.
bende sürekli tepki gösterdiğimi düşünüyorum . ufacık kırsa surat yapıyorum ve aklımdaki herşeyi söylüyorum doğrumu yanlışmı hisstteğim herşeyi... bazen beni zora sokuyo bu durumum :/Merhaba arkadaşlar. Benim sorunum tepki verememek. Bu nasıl oldu bilmiyorum. Eşim beni kıracak üzecek birşey yaptığında ilk an tepkimi verip sonra devam ettiremiyorum. Ne açıklama yapmaya uğraşıyor ne de gönlümü almaya çalışıyor. Acaba ben yeterince sağlam durmadigim için mi o bu kadar rahat oluyor yoksa o rahat olduğu için mi ben tepkimi devam ettiremiyorum. Şu an işyerinde oturmuş bunları düşünüyorum. Çünkü ne kadar hissizleştiğimi farkettim. Siz nasılsınız eşinizle? Kirildiginizda nasıl davranırsınız?
edit: olayı açıklayacak olursam eğer son tartışmamız ; eşimin benimle birlikteyken görüşüp vakti zamanında çok üzülmeme sebep olduğu bir kızı internette arttığını gördüm. Kızdım bağırdım sordum ağladım. Kapattım konuyu. Yoruldum sanırım artık. Düşünmek yerine unutmaya başladım. Kendimi kandırıyorum haberim yok. Ben hissizlesince hersey de normalleşmeye başlıyor.
Dün yazdıklarını okudum. Özellikle cevap yazmadım bugün tekrar okumak için. Çok teşekkür ederim anlattıkların için. Daha etrafı düşünmeme yardımcı oldun.Ya bu niyet okuyuculuğu ama nereden biliyorsun gerçekten arama sebebini, iş takıntılısı diyorsun ayrıca bunca senedir tanıyorsun gözü dışardalığına kanıtın var mı? Normaldeki hal ve hareketlerinden bahsediyorum uzun süreli beraber olup evlenmek bence doğru, daha doğrusu yok hatta başka nasıl tanıyabilicem yani evleneceğim adamı, hayat arkadaşım diyeceğim başka bir ailede doğmuş, benden tamamen farkı bir hayatı yaşamış birini ne kadar tanısam o kadar iyi, önceliğim benim hayatım tabi ki güvenmek için bin tane sebebim olması lazım önce. Onun bir daha yapacağına bu kadar nasıl eminsin? Yani korku yok utanma yok vs. deme gerçekten öyle olduğunu düşünüyorsan zaten 24 yaşındasın bitirirsin, başka biriyle de mutlu olabilirsin sonrasında. Ben daha bir defa bile ayrılmakla tehdit etmedim, direkt içimdekini söyledim sevgimi içimde yaşarım basar giderim diye en baştan, o da aynısını dedi. Bir daha da konusu açılmadı. Beni terkeder mi??? korkusuyla nasıl kendine çeki düzen vericen yani? Kimse yapmaz bunu ilişki mi işkence mi belli olmaz yaşadığın. Otur düşün, isyankar halini de kanaatkar halini de gözden geçir. Ama arsızlaşmak bence çözüm değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?