benim hayata bakış açım sen sorunun tam olarak cevabı.. HERŞEYİN BİR ZAMANI VAR..
o zaman parka git şimdi çocuk kaynıyordur orası hatta eline uçan balon al verirsin birkaç tanesine :) insan birini mutlu ettiğinde aslında kendisi de mutlu oluyor :)
Diğer arkadaşların dediğine katılıyorum büyük ihtimalle derinde unutamadığın hayatinin akışını değiştiren bir olay yaşadin herhalde. Ben de uzun suredir boyleyim. Hicbir şeyden zevk almaz oldum. Benim sebebim çok bel bagladigim şeylerin bos çıkması yaşım genç ama ruhum yasli. Bir de dinle bagdastirirsak ahir zamandayiz bunu da düşünmek lazim. İnsanların çoğu maskeli ikiyüzlü e biz de zamanında kazık yiyince herkes sahte gibi geliyor bos geliyor.
Sana tavsiyem mutlu olduğun şeyleri yapmaya çalış dua et Allaha benim tek huzur kaynağım o çünkü. Dediğim gibi bu konuda yalniz değilsin ama kendini de yipratma neden boyleyim diye. Çünkü benim gözlemlerine gore insanların çoğu mutsuz. Huzur buldugun seylere yonel
Derinlerde beni üzen birşey var ama kendimi şuan üzgün hissetmiyorum :/
O seni etkilemiştir kesinlikle..ya da evde sürekli tartışan anne baba..
Emin ol bunlar çocukta kalıcı hasar bırakıyor. Büyüdüğü zaman mutsuz, güvensiz bireyler oluyorlar.
Çok teşekkür ederim, size katılıyorum. Geçmişimde beklemediğim insanlardan beklemediğim kazıklar yedim. İsterek bu kadar tepkisizleştiğimi sanmıyorum tabi bir insan sevince şeye sevinmiycem ben buna neden desin ki. Sadece nasıl geçer diye merak ettim. Sanırım anladığım kadarıyla zamanla.
bende öyle filmlere çok duygulanan biriydim ama işte geçti senin gibi duygu kıpırdaması bile yaşamıyorum. Mesela okulda hani sunum yaparken heycanlanırsın ya tahtaya çıkıcaksın falan. Heycanlanmıyorum eskiden böyle değildim tahtada kekelerdim bileArkadaşım komik birşey atıyor, gülmüyorum.. Ha bide ben arkadaşlarıma çok değer veren biriyim aslında en ufak salak bile deseler şakadan üzülürdüm biranlık. Hiçç ne üzüntüsü Ne yaşarsam yaşıyım aynı tepkideyim. Normallık tepkisi
Hele sınıfın o hali gözümün önünden gitmiyor herkes heycanlı ama öyle böyle değil.. Ben bakıyorum bunlar niye bu kadar heycan yapıyor alt tarafı sunum yapacaklar diye. ( Eskiden bende yapıyordum )
Biliyorum ama nasıl geçer bu hissizlik onu bilmiyorum :44:
Yok ailevi veya çocukluğumda yaşadığım birşey değil. Nazar değmesin onlar çok iyiler :) Son zamanlarda en önemsediğim insanlardan aldığım darbelerden dolayı olduğunu düşünüyorum.
hmmm bu yollardan bende geçtim ama peşinde konuşup seni endişelendirmekte istemiyorum
başlarda aynı bu şekilde başlamıştı duygu değişimim daha sonra duygularım çok uçlarda gezdim aşırı mutlu yada aşırı üzgün gibi,normal duygularım hangisi kestiremiyordum.şimdi daha iyiyim çok şükür.ama genelde yaza girerken yada yazdan çıkarken oluyor.
Benden sana tavsiye hayatta sebep ne olursa olsun nasıl yeneceğim bu durumu diye düşündükçe işin içinden çıkılamayacak hal oluyor akışına bırak kafana takmamaya çalış düzelirsin eminim
Ailesel bir sorun yoksa geçmişte, insanlardan aldığın darbelere karşı korumasız olmandan mı yoksa başka bir sebep var mı bu kadar etkisinde kaldın bilemiyoruz tabi.
Yaşadığın şey nasıl etkilemiş olabilir seni?
Kişilik meselesi de olabilir bu. Ya da ben üstünde olan negatifliğe çok inanan biriyim onunla da alakalı olabilir.
Bende de geçmişte yaşadığım sorulardan sonra böyle oldu. Şaşıramıyorum, üzülemiyorum, kahkaha atamıyorum. Beyimin oluşturduğu doğal bir savunma mekanizması olduğunu düşünüyorum.
Ya çok inandığım güvendiğim fedakarlık ettiğim insanlardı. Beklemediğim tepkilerle karşılaştım ve hepsi üstüste geldi. Onların hepsi üstüste gelince böyle oldum. En başka hergün ağlamakla başladı, sonra topardım peşine diğer yakınım beni çok incitti yine ağlamalar. En büyük fedakarlıkları yapsan bile görmek istemeyenin hiçbir zaman görmüyceğini anladım. Hayal kırıklığı yaşadıkça ilk önce büyük bir hüzün yaşadım. Sonundada bu tamamen tepkisizlik.
Geçer ama ben artık inanıyorum :)
Yaşın küçük galiba.
Ben senden sanırım 10 yaş falan büyüğüm.
Ben bile bu yaşında neler anlıyorum neler..
Dost dediğim bazı insanların dahi sadece iyi günden ibaret olduğunu anlamam geçen hafta babamı kaybetmemle başladı..
Bu olay bana bayağı bir şey öğretti. Halbuki ben onun/onların kötü günlerinde hep ve sınırsız sevgiyle yanlarında olmuştum. Ama benim kötü günümde beklediğim bazı insanların hep işi çıktı.
Neyse bu da bana ders oldu. Hayata küsmemi gerektirmiyor.
Velhasıl hayattan alacağın dersler ancak mezarda son bulur.
valla arkadasim bende aynen anlattigin gibiyim
sebebide herhalde biraz hayattan bezginlik olsa gerek ,yani yasim orta ama hic beklemedigim seyler yasamis olmam cevremi genislettikce nekadar degisik yüzleri görmem ,hic kimseye güvenmemem gerektigi icin bunlar
cünkü cok cabuk birilerine güvenmem beni cok defasinda hayal kirikligina ugratmistir.umarim cabuk gecer
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?