Tepkisizlik

Diğer arkadaşların dediğine katılıyorum büyük ihtimalle derinde unutamadığın hayatinin akışını değiştiren bir olay yaşadin herhalde. Ben de uzun suredir boyleyim. Hicbir şeyden zevk almaz oldum. Benim sebebim çok bel bagladigim şeylerin bos çıkması yaşım genç ama ruhum yasli. Bir de dinle bagdastirirsak ahir zamandayiz bunu da düşünmek lazim. İnsanların çoğu maskeli ikiyüzlü e biz de zamanında kazık yiyince herkes sahte gibi geliyor bos geliyor.
Sana tavsiyem mutlu olduğun şeyleri yapmaya çalış dua et Allaha benim tek huzur kaynağım o çünkü. Dediğim gibi bu konuda yalniz değilsin ama kendini de yipratma neden boyleyim diye. Çünkü benim gözlemlerine gore insanların çoğu mutsuz. Huzur buldugun seylere yonel
 

Benimde yaşım daha genç. Doğru diyorsun ben ikiyüzlü insanları sevemiyorum, çok yapmacık geliyorlar aslında kısa zaman önce çogu arkadaşımdan uzaklaşmıştım sırf bu sebepten. Yapmacık, ikiyüzlü, çıkarcı oldukları için. Tanımadıklarım için bile böyle düşünüyordum. Fazla önyargılı olduğum kanısına vardım sonra, ben izin vermediğim sürece bana bir zararları olamayacağını düşününce kendimi kurtardım o durumdan . Bakalım yavaş yavaş düzelirim sanırım, kendimi çok soyutlamıştım.
 
Derinlerde beni üzen birşey var ama kendimi şuan üzgün hissetmiyorum :/

O seni etkilemiştir kesinlikle..ya da evde sürekli tartışan anne baba..
Emin ol bunlar çocukta kalıcı hasar bırakıyor. Büyüdüğü zaman mutsuz, güvensiz bireyler oluyorlar.
 
O seni etkilemiştir kesinlikle..ya da evde sürekli tartışan anne baba..
Emin ol bunlar çocukta kalıcı hasar bırakıyor. Büyüdüğü zaman mutsuz, güvensiz bireyler oluyorlar.

Yok ailevi veya çocukluğumda yaşadığım birşey değil. Nazar değmesin onlar çok iyiler :) Son zamanlarda en önemsediğim insanlardan aldığım darbelerden dolayı olduğunu düşünüyorum.
 

Ben de bir dönem aynı durumda bulduğum için kendimi,yazdığınız cümlelerden tahmin edebildim.Sen nasıl aştın ? derseniz....Açıkçası bir dönem bayağı dibe vurdum ama vurulmayacak gibi de tatsızlıklar yaşamamış değildim hani.Öyle basit şeylerden değildi yani sıkıntılarım.Ben şunu gördüm,gözlemledim;insan kendi kendisine iyi olmadıkça,kimse fayda edemiyor.Kendi bakış açınızla,motivasyonunuzla,iç ferhalığına ulaşma gayretinizle kendi kendinizi iyi edip,kendi doktorunuz olabiliyorsunuz.Geri kalan şeyler yardımcı faktörlerdir elbette ama esas iş insanın kendisinde bitiyor.Ben önce içinde bulunduğum durumu kabullenmiştim.Bu kabulleniş şu anlamda yalnız:Evet Ela,şu ara durum can sıkıcı,keyifsiz ama bu geçici bir dönem.Hayatın boyunca böyle olmayacak.Bir süre sonra sürekli miskin,yorgun,umutsuz,heyecansız bir ruh hali ile uzun süre yaşamanın bana ne getirdiğini sordum kendime.Koskoca bir hiç.Aksine yaşanması güzel olabilecek ihtimallere bile kör kalmak.Kendi ellerimle kendi yaşamımın umutlarını katlediyordum sanki.Herşeye negatif bakmanın da insana hiçbir artı kazandırmadığını deneyimleyerek bizzat anladım.Evet geçmişi değiştirmek elimde değildi ama ileride neler olacağını da bilemezdim.Birgün yeter artık dedim bu karamsar hale.Gücümün tükendiğini hissettiğin anlarda Allah'a sığındım.Dua ettim hep,ettikçe içim fehahladı.Beterin beteri vardır dedim hayatta,hala nefes alıyorsam bir sebebi var.Özellikle travma tarzında yaşanmışlıklardan sonra ayağa kalkıp toparlanmak kolay iş değil ama hayatın değişkenliğine,olasılıklarına bakış açısı değiştirildiğinde kendini daha iyi hissetmeye başlıyor insan.Bu da pat diye olacak birşey değil,kendinizi zorlamayın.Olana oldu bitti,geçen geçti diye bakıp deneyim olarak görün.
 

hmmm bu yollardan bende geçtim ama peşinde konuşup seni endişelendirmekte istemiyorum
başlarda aynı bu şekilde başlamıştı duygu değişimim daha sonra duygularım çok uçlarda gezdim aşırı mutlu yada aşırı üzgün gibi,normal duygularım hangisi kestiremiyordum.şimdi daha iyiyim çok şükür.ama genelde yaza girerken yada yazdan çıkarken oluyor.
 
Biliyorum ama nasıl geçer bu hissizlik onu bilmiyorum :44:

Benden sana tavsiye hayatta sebep ne olursa olsun nasıl yeneceğim bu durumu diye düşündükçe işin içinden çıkılamayacak hal oluyor akışına bırak kafana takmamaya çalış düzelirsin eminim
 
Yok ailevi veya çocukluğumda yaşadığım birşey değil. Nazar değmesin onlar çok iyiler :) Son zamanlarda en önemsediğim insanlardan aldığım darbelerden dolayı olduğunu düşünüyorum.

Ailesel bir sorun yoksa geçmişte, insanlardan aldığın darbelere karşı korumasız olmandan mı yoksa başka bir sebep var mı bu kadar etkisinde kaldın bilemiyoruz tabi.
Yaşadığın şey nasıl etkilemiş olabilir seni?
Kişilik meselesi de olabilir bu. Ya da ben üstünde olan negatifliğe çok inanan biriyim onunla da alakalı olabilir.
 

iyileşmene sevindim canım bende iyileşceğimi inanıyorum artık, yanımda olmanız beni mutlu etti açıkcası :)
 
Benden sana tavsiye hayatta sebep ne olursa olsun nasıl yeneceğim bu durumu diye düşündükçe işin içinden çıkılamayacak hal oluyor akışına bırak kafana takmamaya çalış düzelirsin eminim

Aslında çok kafama taktığımdan değil ama tepkisizlik çok sıkıcı oluyor bazen. Aşmam gerekiyor sonuçta :)
 
Bende de geçmişte yaşadığım sorulardan sonra böyle oldu. Şaşıramıyorum, üzülemiyorum, kahkaha atamıyorum. Beyimin oluşturduğu doğal bir savunma mekanizması olduğunu düşünüyorum.
 

Ya çok inandığım güvendiğim fedakarlık ettiğim insanlardı. Beklemediğim tepkilerle karşılaştım ve hepsi üstüste geldi. Onların hepsi üstüste gelince böyle oldum. En başka hergün ağlamakla başladı, sonra topardım peşine diğer yakınım beni çok incitti yine ağlamalar. En büyük fedakarlıkları yapsan bile görmek istemeyenin hiçbir zaman görmüyceğini anladım. Hayal kırıklığı yaşadıkça ilk önce büyük bir hüzün yaşadım. Sonundada bu tamamen tepkisizlik.
Geçer ama ben artık inanıyorum :)
 
Bende de geçmişte yaşadığım sorulardan sonra böyle oldu. Şaşıramıyorum, üzülemiyorum, kahkaha atamıyorum. Beyimin oluşturduğu doğal bir savunma mekanizması olduğunu düşünüyorum.

Sende o zaman burdaki arkadaşların yazdıkları yazıları oku canım, beni çok motive ettiler sağolsunlar. Sende düzelceğine inanırsın :)
 

Yaşın küçük galiba.
Ben senden sanırım 10 yaş falan büyüğüm.
Ben bile bu yaşında neler anlıyorum neler..
Dost dediğim bazı insanların dahi sadece iyi günden ibaret olduğunu anlamam geçen hafta babamı kaybetmemle başladı..
Bu olay bana bayağı bir şey öğretti. Halbuki ben onun/onların kötü günlerinde hep ve sınırsız sevgiyle yanlarında olmuştum. Ama benim kötü günümde beklediğim bazı insanların hep işi çıktı.
Neyse bu da bana ders oldu. Hayata küsmemi gerektirmiyor.
Velhasıl hayattan alacağın dersler ancak mezarda son bulur.
 
valla arkadasim bende aynen anlattigin gibiyim
sebebide herhalde biraz hayattan bezginlik olsa gerek ,yani yasim orta ama hic beklemedigim seyler yasamis olmam cevremi genislettikce nekadar degisik yüzleri görmem ,hic kimseye güvenmemem gerektigi icin bunlar
cünkü cok cabuk birilerine güvenmem beni cok defasinda hayal kirikligina ugratmistir.umarim cabuk gecer
 

Evet daha 19 yaşındayım. Toprağı bol olsun ablacım babanın. Yardımların içinde çok teşekkür ederim. :)
 
Kendine küsmüşsün bir daha da barışmamışsın . Ne kendinle ne de hayatla..
Biran önce hayata dön derim..
 

Sende artık hayattan herşeyi bekliyorsundur, ama bu kadar tepkisiz olmak bizi mutlu etmez. İnşlh çabuk düzeliriz ki ben düzelceğime çok inanıyorum şuanda :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…