Öpüşüp sarılarak terk edildim hem de. Aşık değildim, ama çok seviyordum. Düşünceleri kafa yapısı çok sevdirmişti bana.
İlk aşkım değildi ama, ilk birlikte olduğum erkek oldu. Çok özeldi.
Yolunda gitmedi ama ilişkimiz. Olmadı. Sevemedi beni. Hiç yalan da söylemedi bu konuda.
Aldı beni karşısına, sevemediğini söyledi, beni de mutsuz ettiğini söyledi. Şimdi ayrılmazsak bi gün bana dayanamayıp kızıp ayrılıcaksın zaten kötü bitmesin dedi. Sen değil miydin en başta ayrılsakta iki ay sonra unuturum ayran gönüllüyüm ben diyen dedi.
Ayrıldık. İlk hafta hep yanımda oldu, nasıl olduğumu sordu. Sonra hiç mesaj atmadı.
Aynı okuldayız, aynı yurttayız.
Ben çok güçlü olmaya çalışıyorum. Onu aramıyorum. Özledim demiyorum, msj atmıyorum.
Kendimi tutuyorum onun nerde olduğunu bildiğim saatler oralara gitmemek için.
Görmemeye çalışıyorum.
Canım sıkkınken ilk ona koşmak istiyorum, koşmuyorum. Ağlıyorum.
İnsanlara anlarmıyorum, başkalarıyla tanışıyorum dışarı çıkıyorum ders çalışıyorum.
Peki ne zaman tamamen geçicek bu ?
Bazen çok zayıf hissediyorum elim telefona gidiyor. Ya dayanamazsam.
bütün çabam boşa gider o zaman..
Nasıl yapıcam nasıl dayanıcam ?
İlkti. Nasıl başkası olucak o iki adım ötemdeyken.