- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.864
- 598
- 33
Merhaba arkadaşlar, bir konuda tavsiyelerinize ihtiyacım var.
Sorunum teyzem. Teyzemi severim aslında, iyidir hoştur ama bir huyu var ki çok sinirimi bozuyor. Örnekle daha iyi anlarsınız. Mesela bu yaz tatile gitmiştim Antalya'ya. Onlar benden önce gitmişlerdi. Teyzem tatil dönüşü bana rica etti, "Astoria'cığım gelirken portakal alır mısın, biz aldık da bitti. Ben sana parasını veririm." diye. Ben de aldım. Bu arada işin kesinlikle parasında değilim, buraya sürekli yorum yazarım, aşağı yukarı bilenler hakkımda fikir sahibi olmuşlardır. Verse de almam zaten. Neyse getirdim portakalları, "Ay bu getirdiklerin hiç güzel değilmiş ya, ben bunun parasını vermem" dedi. Ya beğensen de parasını istediğim yok zaten, o kadar yoldan getirmişim. Özenle seçerek aldım, "Güzel değil" denir mi çok bozuldum.
Geçenlerde de kuzenimin doğum günü vardı. Teyzem yine beni aradı "Astoria ben çıkıp alamadım, pasta alır mısın ben veririm parasını." dedi. Aldım gittim, "Ay bizim istediğimiz bundan değildi" dedi, parasını tabi ki yine vermedi. İnanın yani para verip vermemesinden ziyade bahane bularak kendini haklı gibi göstermesine bozuluyorum. Anneme söyledim, biraz şakayla karışık bozulduğumu söylemiş ama ciddiye almamış.
En son da bir misafirliğe gitmiştik. Yakın yerlerde oturuyoruz. "Evime bırakır mısın?" dedi, "Tabi teyze bırakırım" dedim. Yolda bir sürü yere uğrattı beni. (Birkaç yanlış anlaşılmadan dolayı not: Hiç evinden almadım, genelde evine bırakmamı istiyor aynı ortamdaysak.) Tamam uğrarım sorun değil de artık kendimi gerçekten kullanılıyor gibi hissediyorum. Yine de teyzem, büyüğüm, kırmak da istemiyorum. Sizce abartıyor muyum, yanlış mı düşünüyorum? Abartmıyorsam ne yapmamı önerirsiniz, kırmadan derdimi nasıl anlatırım?
Yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden teşekkürler. :)
Sorunum teyzem. Teyzemi severim aslında, iyidir hoştur ama bir huyu var ki çok sinirimi bozuyor. Örnekle daha iyi anlarsınız. Mesela bu yaz tatile gitmiştim Antalya'ya. Onlar benden önce gitmişlerdi. Teyzem tatil dönüşü bana rica etti, "Astoria'cığım gelirken portakal alır mısın, biz aldık da bitti. Ben sana parasını veririm." diye. Ben de aldım. Bu arada işin kesinlikle parasında değilim, buraya sürekli yorum yazarım, aşağı yukarı bilenler hakkımda fikir sahibi olmuşlardır. Verse de almam zaten. Neyse getirdim portakalları, "Ay bu getirdiklerin hiç güzel değilmiş ya, ben bunun parasını vermem" dedi. Ya beğensen de parasını istediğim yok zaten, o kadar yoldan getirmişim. Özenle seçerek aldım, "Güzel değil" denir mi çok bozuldum.
Geçenlerde de kuzenimin doğum günü vardı. Teyzem yine beni aradı "Astoria ben çıkıp alamadım, pasta alır mısın ben veririm parasını." dedi. Aldım gittim, "Ay bizim istediğimiz bundan değildi" dedi, parasını tabi ki yine vermedi. İnanın yani para verip vermemesinden ziyade bahane bularak kendini haklı gibi göstermesine bozuluyorum. Anneme söyledim, biraz şakayla karışık bozulduğumu söylemiş ama ciddiye almamış.
En son da bir misafirliğe gitmiştik. Yakın yerlerde oturuyoruz. "Evime bırakır mısın?" dedi, "Tabi teyze bırakırım" dedim. Yolda bir sürü yere uğrattı beni. (Birkaç yanlış anlaşılmadan dolayı not: Hiç evinden almadım, genelde evine bırakmamı istiyor aynı ortamdaysak.) Tamam uğrarım sorun değil de artık kendimi gerçekten kullanılıyor gibi hissediyorum. Yine de teyzem, büyüğüm, kırmak da istemiyorum. Sizce abartıyor muyum, yanlış mı düşünüyorum? Abartmıyorsam ne yapmamı önerirsiniz, kırmadan derdimi nasıl anlatırım?
Yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden teşekkürler. :)
Son düzenleme:
