toksik ilişki ve ablamın ölümü

Ben 12. sınıfın yazındayken ablam bir trafik kazası geçirdi ve iki hafta yoğun bakımda bilinci kapalı bir şekilde kaldı tabi biz de o sırada onunla beraber hastanede kaldık bildiğiniz acilin önünde banklarda uyuyorduk gidemiyorduk bir yere benim için çok zor bir süreçti hele ki ailesi dağılmış çocuklar bilir ki evin kardeşleri kendi arasında bir aile kurar çünkü yetişkinler yetişkin olmayı becerememiş ve çocuklar onlara bakmaya büyütmeye başlar ben evin küçük ve uyumlu ılıman sakin anlayışlı çocuğu olarak annem ve babamın hem psikoloğu hem ebeveyni hem avukatı hem temizlikçisi aşçısı abisi ablası anlayacağınız her şeyiydim bunu 10-11 yaşından beri yapıyordum ve bu olay sırasında 17ydim bunu ben değil onlar da söyler her neyse ablam benim dünya üzerinde sahip olduğum tek ve herşeydi iki haftanın sonunda 19 yaşına gireli iki hafta olmasına rağmen ablam dünyadan ayrılmıştı o zaman bile ağlamayıp birilerini teselli etmiştim bu sırada biz hastanede beklerken ablamın arkadaşlarından hatta yeni sayılabilecek bir arkadaşı benle çok ilgilenirdi ismine balık diyelim benden de yaşça büyüktü ve ablamdan da büyüktü aslında balıkla aramızda dokuz yaş var ve ablamın o durumu yalan yok onu da neredeyse benim kadar üzmüştü bunu görebiliyor anlayabiliyor hatta hissedebiliyordum bana sürekli bir ihtiyacım olup olmadığını sorardı antalyanın temmuz sıcağında her gün hastanede yatıp kalkarken o da bizle yatardı koli koli su yemek getirirdi o sürekli bi ihtiyacın var mı diye sorar ablamla yaşadıkları güzel anılardan bahsederdi ben hastane zamanına kadar balıkı sadece ismen biliyordum ablamın arkadaş çevresi genişti ve takıntı yaptığı erkek arkadaşları vardı her gece bana tarot baktırırdı her neyse ablam öldükten sonra da aynı şekilde ilgilenirdi uyuyamadığımı biliyordu ve gece beni alır arabayla dolaştırırdı sonra koltukları çekip uyumaya çalışırdık hatta sadece onunlayken uyuyabiliyordum sabah olunca da beni evime bırakırdı ve işe giderdi haftada en az iki defa görüşürdük ama bu süreçte bana sarılmazdı bile hiç temasımız olmazdı beni sorana kardeşim derdi ben de ondan için abim derdim ve sonra bi kasım gecesi biz gene buluştuk ve aniden beni öptü gece ve ben hiç bir şey anlamamış gibi yaptım gerçekten ne olup bittiğini anlayamıyordum ablam öleli 4 ay olmuştu 2.5 senelik ilişkim bu süreçte bitmişti annemin yanından babama taşınmıştım ve herşeyimi değiştirip ablama benziyordum o gece hiçbişey olmamış gibi yaptıktan sonra sabah beni arayıp çok pişman olduğunu kendini çok kötü hissettiğini söyleyip defalarca özür diledi ben de sorun değil diyip geçiştirdim ısrar edince akşam buluşunca konuşuruz dedim tamam dedi akşam görüşecektik ama arabayla ilgili bir sıkıntı çıktı ve bu sefer ben onun yanına gittim gece ilerliyordu ve ateşin başında oturuyorduk sonra bana acaba tekrar öpsem nolurdu gibi biley sordu cümlesini bitirmeden bu sefer ben onu öptüm hem de uzun uzun o sırada 17ydim hala sonra aramızda bir şeyler geçecek gibi oldu ama hayır dedim bunun aşk olup olmadığını sordu ve duymazlıktan geldim daha sonra ne olduğumuz belli olmayan bi şekilde 3-5 gün geçirdik sonraki buluşmamızda ise aramızda bir şeyler yaşandı ve bana tekrar aşk mı diye sordu ben de hayır sadece bir şeyler hissetmeye çalışıyorum dedim ve o hiç bir şey demedi ama gerçekten aşk duygum yoktu his yoktu sadece tüm ilgisini bende istemiştim yanımdan gitmesin ister sevgili ister kardeş isterse düşman sadece benim yanımda kalsın istemiştim çünkü o dönem ailem bile yanımda değildi en yakın arkadaşımla beraber kalıyorduk sonraki bir hafta boyunca buluştuğumuz sürelerde de aramızda bir şeyler olmaya devam etti ama bunu istemediğini gözlerinde anlayabiliyodum sadece gözlerinden değil çok zorlama olduğu belliydi ben de keyif almıyodum zaten bir hafta sonra haftasonu beni arayıp eskisi gibi olmak istediğini tekrardan sanki abi kardeşmişiz gibi kalmamızı istedi ben de ne olduğunu sordum ama fazla üstelemedim aşk yoktu zaten ne olduğunu da biliyordum iki gün sonra söyledi bu sürede kendini alkole ve çeşitli kötü alışkanlıklara verdi tabi beni arayıp rüyasında ablamı gördüğünü ne gördüğünü hatırlamadığını ama iyi hissetmediğini vicdan azabı çektiğini söyledi ondan sonra ben de ne olduğumuz önemli değil sadece yan yana olalım dedim ve yüzyğze konuşmanın daha iyi oldupunu söyledim sonraki buluşmada ona sordum dedim ki ablamdan hoşlandığın için mi yoksa gerçekten ablam arkadaşın olduğu ve arkadaşının kardeşine yan gözle bakmış gibi hissettiğin için mi dedim ve bana uzun bi açıklama yaptı zaten ablamdan hoşlanmasına imkan bile vermiyodum arkadaşlarken ikisinin de konuştuğu başkası vardı ve ablam her gece bana adını söylemek istemediğim bi çocuk hakkında tarot baktırıdı ablamın en yakın arkadaşlarına sorduğumda onlar benden daha da şaşırdı ve hepsi ne alaka öyle bişey yok kim çıkardı bu dedikoduyu diye sinirlendiler bile bunun imkanı yoktu ablamı gerçekten arkadaşı olarak çok sevdiğini ama benimle böyle olsa kendini asla affetmeyeceğini söyledi cümlenin sonunda da en zor kısmının beni gerçekten sevdiğini ve bunun doğru olmadığını bildiğini söyledi ben de sen ne istersen o olurum yeter ki yanımda ol dedim zaten sanki sağlıklı düşünebiliyormuşum gibi bir de benle oturup konuşmaya çalışıyordu biz ne bok olduğumuz belli olmayaraktan aylar geçirdik tabi bu sırada benden baya uzaklaştı haftada en az 2 olan buşma ayda 1 e falan düştü o da abarmtıyorum 15 dakika sürmüyordu sürekli gelicem söz diyip gelemiyodu ve diyordum ki söz verme önemli değil gelmesen de ama inatla söz veriyodu ve tüm hevesim kursağımda kalıyordu ama aptal gibi heyecanlanıyordum her seferinde derken sevgililer günü geldi ve beni aradı sana ne alıcam diye ben de şaşırdım ama sevindim de aşk mı sevgi mi bilmiyodum ama zamanla gerçekten içimde ona karşı bişeyler oluyodu neyse zaten uzaklaştığımız için pek anlaşamamaya başladık o gün de kavga ettik falan orlar da çok uzun neyse akşam gene geldi beni aldı falan farklı bişey olmasını beklerken gene sadece aramızda bişeyler yaşandı sürekli çıkmak için çırpındığım duygu durumuna geri dönüyodum ve o da mutlu olmuyodu neden yapıyorduk anlamıyordum ama gene de tüm ilgisini bende hissetmek istiyordum aradan zamanlar geçiyordu ama tek yaptığı şey söz verip tutmamaktı ve sürekli hayatındaki kötü şeylerden bahsederdi ablamı yeni kaybettiğimde bile kendisi ölürse ne yapacağımı sorardı sabah sevinçli sevinçli aramaya çalışırdım çok mutlu olduğumdan değil sadece gerçekten toparlanmaya çalışıyordum ve telefonu açtığında çok başının ağrıdığını başını duvarlara vurmak istediğini çok işi olduğunu kendini öldürmek istediğini falan söylerdi ben de pek bişey demezdim dershaneden sigara içmeye çıktığım bir arkadaşım vardı adı gözlük olsun sınıftakiler zaten beni boğuyordu sigara içen de iki kişiydik karşılıklı içiyorduk neyse bi gğn beni görmüş arıyo diyo ki karşıdakinin yaşamasını istiyosan ordan uzaklaş falan daha önce hiç böyle bi sevgilim olmamıştı ama o an düşünebildiğiö tek şey kız ve erkeğin arkadaş olabileceğine inanmıyorsa ablamdan hangi yüzle arkadaş diye bahsedebiliyordu sinirden deliye dönmüştğm karnıma vurdu direkt gene kusmaya başlamıştım zaten zar zor kilo almaya çalışıyodum öyle bir ağlıyodum ki herkes dönüp dönüp bana bakıyodu eve gidip kendimi sıkıyodum sonra beni arayıp erkeklerle arkadaşlık kuramayacağımı falan söyledi ama nasıl ters konuşuyor ben de ağzım açık kaldı ilk defa yaşıyorum hiçbişey kınuşamadan kapatıp telefonu ağlamaya devaö ettim sonra beni arayıp özür diledi falan ama benim için iş işten geçmişti artık sonra ona kötğ hissettiğimi anlatacakken patt bir anda kendi tramvalarından bahsederdi neyse dedim olsun yeter ki gitmesin çünkü her şeye trip atardı her an gidebilecek gibi durudru ama bemi aşırı sevdiğini ben olmasam kendini öldüreceğini ben varım diye hayatta kaldığını ben olursam her şeyin çözüleceğini söylerdi sürekli hala daha bunu söylüyor neyse aradan 4-5 ay falan geçmişti ve ben hala gitsin istmeiyodum sonra dudak dolgusu yaptırdığımfa gene küsmüştğ ve yaptırmayavağıma söz verdirtmişti sözleşrn onun için çok kıymetli olduğundan falan bahsedip verdiği hiç bir sözü tutmazdı bu sırada biz hala az görüşüyoruz falan beni tanıdığında da ablamda da babamda da annemde de dövme vardı ve hatta benim dövmeci olmak istediğimi biliyordu bu konuda beni en çok destekleyenlerden biriydi ve günlerden bir gün dövme yaptırmamam gerektiğini çok dövmem olduğunu evlenen hiç bir arkadaşının karısının dövmesi olmadığını falan söyledi tabi ben hala sakin kalmaya çalışıyorum sebebini soruyorum konuşalım diyorum pat bi anda alakasız tramvalarını anlatıp trip atıyor ben de salak kafam hepsine razı geliyorum gün geliyor bu sefer dışarı çıkmama kızıyor bir de manipületif dışarı çıkma demiyor ama dışarı çıktığımda birden onun başına bişey geliyo hep de dışarı çıktığım saati buluyor yazıyorum ona haber veriyorum çıktığımı bu sefer de arayarak söylemedin haber vermemişsin gibi oldu deyip kızıp tripleniyor kıyafetime karışmaya çalışıyor karışamayınca pat başka bir tramva anlatıyor beni ne zaman olursa olsun kötü hissettiğinde ara hemen gelirim bana her şeyi anlat diyor bi ara gerçekten çok kötü olmuştum arayıp gelmesini istedim evimizin arası da arabayla 6 dk gelicem dedi ama aradan zaman geçti baya aradım bu sefer de evde gene bişeyler olmuş gelememiş çok üzülmüş benim için ve oturup içmeye başlamış başka bir şok yaşadım ve sonra benim ne kadar şanslı olduğumu kendisinin çok daha kötü bi durumda oldupunu anlatmaya başladı bir anda kendimi onu teselli ederken buldum tamam gerçekten kötü bir hayat ve onun mutsuz olmaya hakkı var ama benim yoktu benim moralim bozuk olduğunda bana kızardı gene mutsuzsun ben çok kötü oluyorum falan derdi memelekete ablamın mezarına giderdim kalırdım babannemgilde bu sefer gene ona bişeyler olurdu ben uzaktayken mutsuz olduğunu söylerdi koşa koşa eve dönerdim ve biz gene buluşmazdık neredeyse 1 sene olacak ve biz toplasan 4 defa gündüz buluşup dışarı çıktık en sonuncusunda zaten yüzüme bile bakmadı sesi gelmiyor diye bağırarak konuştum ve tüm hafta trip attı o gün dışarı çıkacaktık 4. gündüz buluşmamızdı onun dışında sadece geceleri buluşur ve uyurduk o gün sesimi yükselttim diye buluştuğumuzda masaya kafasını kodu hiç konuşmadı beni görmezden geldi kahvelerimiz bile yarım kaldı ondan öncesinde bir defa sahilde kahvaltı yaptık tek söylediği şey bikinim hakkındaki yorumlarıydı tabi bu buluşmalar arasında aylar var ve ondan öncekinde de sadece kokoreç yiyip arkamızdan atlı kovalıyor gibi eve giderdik diğeri de doğum günümdü o da geceydi ama dışarı çıktığımız 4 bulışmadan biriydi ve gene yemek yiyip atlı kovalar gibi eve dönerdik ne sohbet ne başka bişey kendimi anlatmaya çalıştığımda sadece küser ve mutsuzluklarını anlatırdı neyse daha aklıma gelmeyen çokca şey eğer isterseniz daha anlatırım daha sonra artık dedim yeter insanım hayallerim var ve daha 18im bişey yapacaksam bu yaşımda yapacağım dedim ve baya uzaklaştım bu sefer de çünkü konuşarak anlaşamadık dinlemezdi tamam deyip 2 hafta sonra eskiskine dönerdi en ufak şeyde küserdi ama sorsan 27 yaşında bu sefer değişiceğini söyledi sigarayı bile bıraktı ve memleketten gelir gelmez yanıma geldi artık telefonu mutsuz açmamaya çalışıyor yapma dediğim şeyleri gerçekten yapmıyor gene de hala kısıtlamaya devam ediyor ama artık ben ne yapacağımı biliyorum eskisi gibi hissetmiyorum hayatım akıp gidiyor ve hiç bir şeye sahip değilim terapi alıyorum ama nafile ilişki hayatımdan çok çocukluğum da iç açıcı değil ama herkesin tramvası var herkesin psikolojisi bozuk herkesin çocukluğu kötü geçmiş benim mutsuz olmaya bile hakkım yok bi dertsiz tasasız benim zaten tüm hikayelerin kötüsü benim herkes evliya

Başın sağ olsun. Yorum yapamıyorum, okuyamadım çünkü. Noktalama işareti namına hiçbir şey yok, karışık yazılmış ve çok uzun. İçinizi dökmek istiyorsunuz anlıyorum ama istediğiniz yorumları alabilmeniz için okuyanlar için de katlanılabilir olan bir yazı yazmanız gerekiyor

opheliiaaa .!.:

Başın sağ olsun. Yorum yapamıyorum, okuyamadım çünkü. Noktalama işareti namına hiçbir şey yok, karışık yazılmış ve çok uzun. İçinizi dökmek istiyorsunuz anlıyorum ama istediğiniz yorumları alabilmeniz için okuyanlar için de katlanılabilir olan bir yazı yazmanız gerekiyor

Genişletmek için tıkla...

düzenleyeceğim teşekkür ederim

Ablamızın ölümü çok üzücü
Boşanmış aile çocukları olmanızda keza
Ve
Kendinizden 9 yaş büyük biriyle ilişki sağlıklı değil
heleki o tamda en zayıf olduğunuz dönemde başlamış
bir çeşit saplantıya dönmüş
Hastasınız tedavi olmadan yaşadığınız ilişki anneniz ve babanızın ötesine gitmez
Aman diyeyim anne babanızın hayatlarını yaşayıp kendiniz gibi çocukların varlığını sebep olmayın

Yardımcı olmak isteyen arkadaşlar için ai kullanarak özetledim:
Bu kız, 12. sınıfın yazında ablasını trafik kazasında kaybeder. Ablası iki hafta yoğun bakımda kaldıktan sonra hayatını kaybeder. Aile zaten dağılmıştır; kız küçük yaşlardan beri evde olgun rolü üstlenmiştir. Ablası onun için dünyadaki en değerli kişidir.

Hastanede kaldıkları dönemde, ablanın bir arkadaşı olan “Balık” adlı bir adam kızla ilgilenmeye başlar. Yaşça büyük olan Balık, ablanın ölümünden sonra da onunla vakit geçirir, onu teselli eder. Zamanla aralarında duygusal bir yakınlık doğar; öpüşürler ve sonrasında fiziksel ilişki yaşarlar. Ancak bu ilişki sevgi ya da aşktan çok, kızın yalnızlık ve güven arayışına dayalıdır.

Balık, giderek manipülatif, dengesiz ve kontrolcü davranmaya başlar. Kızın kıyafetine, dışarı çıkmasına, arkadaşlıklarına karışır; sürekli suçluluk duygusu ve vicdan azabı yaşadığını söyler, alkol ve travmalarını bahane eder. Kız, onun mutsuzluğuna üzülür ve kendini onun sorumlusu gibi hisseder.

Zaman geçtikçe ilişkileri tutarsız hâle gelir; Balık sık sık söz verip tutmaz, küser, ilgisiz davranır. Kız hem onun ilgisini kaybetmemeye çalışır hem de kendi ruhsal olarak tükenir. Nihayetinde, artık bu ilişkiyi sürdüremeyeceğini fark eder; gençtir, hayatının akıp gittiğini görür ve uzaklaşmaya karar verir. Balık değişeceğini söylese de, kız artık aynı duyguları hissetmemektedir.

Sonunda, tüm yaşadıkları onu derinden etkilemiş, çocukluğundan itibaren gelen duygusal yüklerle birleşerek onu yormuştur. Terapi alsa da hâlâ geçmişin etkisindedir. Kendini hep “mutsuz olmaya bile hakkı yokmuş” gibi hisseder.

Allah rahmet eylesin maalesef çok uzun okuyamadim

27 yaşındaki kazık kadar adam küçücük kızı eline almış, manipüle ediyor oh ne ala, bir de ıssız adam triplerinde. O da biliyor senden başkasını manipüle edemez, bu “çok dertliyim” ayaklarını kendi yaşıtlarına çektiği an zılgıtı yer çünkü. Kanma bu adama karşına kimler kimler daha çıkacak, sepetle gitsin.