Butun arkadaslarimin yorumlarini okudum. Oncelikle hepinize tesekkur ederim.
Annemle paylastim durumu ve haliyle "erkektir,biraz daha zaman ver,tedavi olmasi icin ikna et" dedi. Anlayacaginiz 'kir dizini otur evinde' oldu.
Ailemden destek goremeyince iyice psikojim bozuldu. Ama evladim icin katlanmaliydim , kendimi toparlamaliydim.
Haftasonu acikogretim sinavlarim var. Yasadiklarimdan oturu calisamadim insallah finallere... Kaldi ki kpss ye de hazirlaniyorum.
O sapikla durumumuza gelince . Ayni evde hayat surdurmeye mecburum bir sure daha. Eger ailem yanimda olsaydi gitmem daha kolay olacakti. Simdilik ayni evi paylastigim ve oglumdan oturu biraz daha samimiyiz . Bu baska anlama gelmesin sakin bosanmayi cok istiyorum. Birkac is gorusmesi yaptim ama olumsuz oldu. Yine de mucadeleme devam edecegim o sapikla ayni evde yasadigim her saniye ...
Oglumdan ve zoraki o evde yasadigimdan dolayi zannediyor ki yasanilanlari unuttum,bosanma dusuncemi yuttum.
Bana yaptigi darbeler yeter, oyle bir zaman gelecek ki hayatinin en buyuk darbesini ben ona yapacagim-insallah-
Gelismeler boyle. Yanayakila is aramaktayim ve en kisa zamanda o sahsiyetsizden kurtulmak istemekteyim.
Dualariniza ihtiyacim var.
