benim kizim yani.ikinci çocuğum gercek manada isteyerek olmadi, yani o bilinçli olarak icime bosaldi, sonra bende salaklik edip bir kereden bir sey olmaz diye ve tabi birde yumurtlama donemim h8c degildi pesine dusmedim. Hamile oldugumu ogrenince de ondan vazgecemedim. Yok o bakmayacak çocuklara ben calistigim yada egitim gördüğüm sırada cocuklar kreste olur. Almanya da saat 5 e kadar kreşde birakabiliyorsunuz cocuklari, ve harika bakiyorlar. Zaten o düzelmezse yollarımız ayrılıyor artik oda bunun farkinda. daha oncede yazdigim gibi zaten ne olacagi belli aslijda ama yine de guzel kadinlarin nacizane fikirlerini almak istedim. tesekkurler
diğer yorumlarda nedenini belirttim
okumanızı rica edicem
Sanirim bizde sizdeniz benim esimde 3 aydir evde fabrika maasini veriyor diye soylenir hatta emegimiz yok calismiyoruz bari yarisini verseler haketmiyoruz felan der boyle calismayanlari gorunce şok oluyorum o zaman neden evlenip cocuk yapiyorsunuzYok değil ya. Benim eşim beyefendi iki aydır iş yok diye depresyona girdi
Harçlık ve sigara parası vermeyin.
Hayır tabi ki tüm kocalar böyle değil. Biz üçbuçuk senedir hala kaynanamlarla yaşıyoruz. Ama taş yerinde ağırdır derler. Çalışmasın, beni kendi ailesine muhtaç etsin, evde camış gibi yatsın oğluma da bakmasın, onu bırakıp gideceğimi bilir. O yüzden kendisine ilk seneden sonra çok güzel çeki düzen verdi. Çünkü zamanında, bu dediklerinin benzerlerini yaptığı evliliğimizin ilk senesinde onu terk edip babamın evine gittim boşanma davası açtım 4 ay hiç görüşmedim. Sonra düzelme sözü üzerine barıştım (o sıra dava devam ediyordu) geri döndüğümde beni dünyanın en mutlu kadını yaptı. 2 ay sonra dava düştü. Ocakta 4 yıl olacak. Ben hala eşim sayesinde dünyanın en mutlu kadınıyım. Ama bu işler tersine dönerse oğlumu da alır giderim kimseye eyvallahım yok. Siz çok boş bırakmışsınız. Bence toparlamak için bişeyler yapın. Çocukları evde babasına bırakıp gidip siz çalışın. En azından çalışmıyorsa evde çocuk baksın. Siz eşinizi tanırsınız. Ona göre bir çözüm yolu bulabileceğinize inanıyorum. Bir an önce düzelir inşallah bu durumlar.Ben eşimi binlerce kez reddettim ama o benden vazgeçmedi , severek evlendık sanırım, şuan 3 yaşında bir oğlumuz ve 7 aylik kızımız var. Eşimle ilk tartışmalarımız aılesının evındeyken başladı, o çalışmak istemiyordu ama ben utanıyorum ailesinin bize bakmasına. Sonra düşündümki belkı aılesı herşeyi yapıyor diye sorumluluk almak istemiyor. Aldım getirdim adamı Almanya ya. Burda ilk sene zor bela yarı zamanlı çalıştı, sonra 2 ay bir yerde çalıştı ve bir senedır çalışmıyor! kendımı mahvettım ama çalışmıyor( Almanya kıtkanaat geçirebileceğiniz sosyal bir yardım veriyor ve ev kıranızı ödüyor , oda sanırım bunun rahatlığıyla nede olsa karnım doyuyor muhabbetıne iyice saldı. Hadı onu geçtim evde bana adam akıllı yardım etmiyor, çocugu ayda bir kez dışarı çıkarsa amennazaten en büyük tartışmalarımız hep bundan yana. neyse biz psikologa gittik onda pek işe yaramadı, onu ordan psıkıyatrise gönderdıler, ona bir ilaç verdı kendını daha ıyı ve enerjik hissetsin diye, çünki onlara içimden bir şey yapmak gelmiyor demiş. Neyse ben ise hareketı , sosyaliği çok ama çok seven bir İnsanım. Koşu yürüyüş , yüzme vs. Adam zaten benı en başında böyle kandırdı, ama evlendikten sonra bambaşka birine döndü. Ha birde sürekli oyun oynuyor , tv ,film... Bize ayıracak zamanı yok neredeyse hiç. Yinede ya sabır belkı düzelir diyorum bırakmak istemiyorum:/ çocukların babası sonucta djye. Ne düşünüyorsunuz bu konuda. Fikirlerinize ihtiyacım var...
Hiç umurunda olmuyor açıkçası. Vermedik, verilmedi. Vermeyince içmiyor harcamiyor. Ama asla ders almıyor
Hayır asla bütün eşler böyle değil. Benim eşim son derece sorumluluk sahibi ve hedeflerine doğru koşan biridir hem kendisi hem ailemiz adına. Eşim hiç değişmedi açık söyleyim. Ama şu da var insanlar zamanla değişir ben de 10 sene sonra aynı kalamam eşimde en basiti bugün taptığımız sporu yapamayız ama bunlar sizin bahsettiğiniz küçük detaylar. Açık konuşacağım eşiniz sorumsuz,bencil biri. Çocuklarınıza bakma yollarını bulun,onsuz nasıl ayakta kalırsınız düşünün ki zaten katkısı yok manevi anlamda düşünün. Olmadı blöf yapın. Ailesini devreye sokun bilemiyorum yapısını bilsem ona göre akıl verirdim ama bence iyi bir ders alması şartBen eşimi binlerce kez reddettim ama o benden vazgeçmedi , severek evlendık sanırım, şuan 3 yaşında bir oğlumuz ve 7 aylik kızımız var. Eşimle ilk tartışmalarımız aılesının evındeyken başladı, o çalışmak istemiyordu ama ben utanıyorum ailesinin bize bakmasına. Sonra düşündümki belkı aılesı herşeyi yapıyor diye sorumluluk almak istemiyor. Aldım getirdim adamı Almanya ya. Burda ilk sene zor bela yarı zamanlı çalıştı, sonra 2 ay bir yerde çalıştı ve bir senedır çalışmıyor! kendımı mahvettım ama çalışmıyor( Almanya kıtkanaat geçirebileceğiniz sosyal bir yardım veriyor ve ev kıranızı ödüyor , oda sanırım bunun rahatlığıyla nede olsa karnım doyuyor muhabbetıne iyice saldı. Hadı onu geçtim evde bana adam akıllı yardım etmiyor, çocugu ayda bir kez dışarı çıkarsa amenna
Hayır asla bütün eşler böyle değil. Benim eşim son derece sorumluluk sahibi ve hedeflerine doğru koşan biridir hem kendisi hem ailemiz adına. Eşim hiç değişmedi açık söyleyim. Ama şu da var insanlar zamanla değişir ben de 10 sene sonra aynı kalamam eşimde en basiti bugün taptığımız sporu yapamayız ama bunlar sizin bahsettiğiniz küçük detaylar. Açık konuşacağım eşiniz sorumsuz,bencil biri. Çocuklarınıza bakma yollarını bulun,onsuz nasıl ayakta kalırsınız düşünün ki zaten katkısı yok manevi anlamda düşünün. Olmadı blöf yapın. Ailesini devreye sokun bilemiyorum yapısını bilsem ona göre akıl verirdim ama canim ona me ailesi nede baskasi etki edebiliyor :/ bak sana küçük bir anektot anlatayim. Dün sabah 6 da uyandim birini emzir, tuvalet e götür yemek vs. Saat 7 de evden ciktim doktora gittim. Saat 9.45 de aradim eşimi daha yeni uyanıyorum dedi , e cocuklar nerde dedim birine TV acmis digerini hic almamis yataktan. Neyse oda onemli değil eve geldim temizlik yemek cocuklar... Onun 10 la 13 arasi dersi var. Salonu toparlayamadim. Çocukları aldim disari cikicam diye dedim senden rica ediyorum salonu toparlayıver yapamadim. Saat 14.30 falan dir sanirim bjz evden ciktik. Cocuklari parka götürdüm, 18 di evdeyız temizlik e guya yenı başlamış. Bu geldı çocuğa sprdu oğlum ne yaptınız biz gittik geldik dedi sadece, sonra kalkıp gitti salona yıne telefon elinde! Dayanamadım dedim ki Allah aşkına sabahtandir doğru düzgün çocuğunla oturmadın birşey yapmadın, dışarı çıkıyoruz gelmiyorsun her defadında yorgunum... Barı ıkı dakıka otur çocuğuna sarıl az konuş. Bu adam ne dese beğenirsinsen yine dışarıda mutlu aileler , ilgili babalar mı gördün. Dedim ben onlara artık alıştım gectım onlardan, şuan gör artık. Bu kez bana diyor benimle muhatap olma negatuflıgını al git uğraşamam seninle. Nerde bu negatıflık dedim , ben sana oğlunla az ilgilen dedıgım için mi negatıf oldum... Sonra dedi bana tamam ayrılalım
