Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.
Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.
Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Edit: ağustos 9 da ameliyatımı oldum çok şükür sorunsuz geçti annemde kardeşimde eşimde bu süreçte bana çok destek oldular. yazan destek veren merak eden herkese çok teşekkür ederim 
zeyneppsahinn00 Instagramim bu, Instagram üzerinden yazarsanız çok daha iyi olur siteye yeni üye oldum kafam karışıyor pek anlayamadım
Ama kimseye ol demem çünkü herkesin süreci farklı ilerliyor. İnşallah bir daha hiç almam. Bitmiştir bu mesele benim için darısı tüm isteyenlere olsun 
