arkadaşlar belki büyük bir dert değil ama insan yalnız olunca böyle şeyleri bile kimseye anlatamıyor.iş yerinden bir arkadaşımla aynı evde kalıyoruz. aynı zamanlarda o işe girdik. ve o ortama daha çabuk ayak uydurdu herkesle haşır neşir hoşsohbet biri. ben de biraz mesafeli biriyimdir insanlara karşı. bu yüzden geri planda kaldığımı hissediyorum. aslında ön planda olmak değil isteğim de. sorun şu ki arkadaşım benim insanlardan uzak ve genelde kendi halinde olmamla ilgili nispet yapıp hava atıyor kendisini baya aktif olduğunu ima edici hareketler yapıyor ben de benim için önemli değil tarzında, tınlamayan hareketler yapıyorum böyle zamanlarda. ama sinir bozucu gerçekten.
bazen gerçekten çok yalnız olduğumu hissediyorum üzülüyorum bazen de insanları çekemiyorum hiç güvenemiyorum. o yüzden arkadaşıma sinir oluyorum. kıskançlık belki de ama ne yapmam lazım bunu yenmek için. arkadaşıma da ağzının payını vermek için. saçma belki ama yazmak istedim.