- 3 Kasım 2010
- 391
- 198
- 323
- Konu Sahibi dolunay229
-
- #1
Bana evlilikten ziyade sosyalleşmeye ihtiyacınız var gibi geldi.Kızlar benim derdim geleceğe umutla bakamamak,evlilik konusunda korkularım var. Annem ve babam arasında yıllarca yaşanan geçimsizlik huzursuzluk sevgisizlik vs den sanırım kendimi evli bir kadın olarak hayal edemiyorum. Yakıştıramıyorum. Annem ve babam İyi gün olsun bayram olsun kötü zamanlar olsun her zaman kavga ederdi. Annem şiddet gördü gözlerimizin önünde. Boşanma aşamasına gelseler de ayrılmadılar. Biz huzursuz bir ortamda büyüdük kardeşimle. Babamla biz de sorunlar yaşadık. Hala da devam ediyor biraraya gelince. (Ayrı şehirlerde yaşıyoruz)
Yaşananların etkisinden diye düşünüyorum ki ilişkilerimde kız veya erkek arkadaş fark etmez sorunlar yaşadım, yaşıyorum. Çevremde çok fazla samimi bir arkadaşım yok, yalnız hissediyorum bu yüzden. Geleceğe dair umudum kalmadı. Değiştiremiyorum bazı şeyleri. Evlilik düşündüğüm düzgün biri vardı ama ona da bu korkular yüzünden kötü davrandığım oldu. Hep geri durdum evliliğe yanaşamadım. Psikoloğa gittim ama memnun kalmadım sonra da kaldı öylece. Moralim çok bozuk umarım düzgün yazabilmişimdir Kendimi çaresiz hissediyorum ne yapmalıyım yardım edin lütfen…
Sosyal hayatta bir sıkıntım yok, tabi ki arkadaşlarım var etkinlik faaliyetlere katılırım hep. Ama yüzeysel ilişki kurarım genelde. Derin ilişkiler kurmam veya Yakın olmam güvenmem zaman alır ve zor olurBana evlilikten ziyade sosyalleşmeye ihtiyacınız var gibi geldi.
Evlenmek Zorunda değilim tabi normal şartlarda ama sevdiğim biri varken evlilik düşünürken bir yandan da içten içe isteksizlik olması sorunEvlenmek zorunda değilsiniz ki? ‘ Nasıl evlenmeyi isteyebilirim korkmadan?’ Mı sorunuz? Diğer aile içi şiddet konuları için terapi alıyormuşunuz zaten devam edin…
Geçmişe takılıp kalmıyorum hayatın akışında, iş hayatımda herşey yolunda ama yakın ilişkilerimde yaşadığım sorunlar beni geçmişe götürüyor. Yanlış davranışlarım, öfkelerim vs ister istemez yansıyor.Yasadiginiz seylerin benzerlerini ben de yasadim. Bir cocugun siddete şahit olmasi gercekten kolay asilacak bir sey degil. Asla unutulmuyor. Ama bu yasananlara takilip kalmak ve gelecek hayatınızı bu sebeple mahvetmek bizim size verecegimiz tavsiyelerle cozulecek bir sorun degil. Psikolojik yardim almalisiniz. Birinden memnun kalmadiniz diye bu yolu tamamen kapatmayin. Gecmise takili kalip bugunlerinizi mahvetmeyin.
Evet kastettiğim buydu yoksa şu an yaptığımız bile sosyalleşme etkileşim ama bir derinliği yok. Yakınlık kurdukça güvenmeyi de rahatlamayı da deneyimleyeceksiniz. Bir de şu var "kimseye güvenmeyeyim de üzülmeyeyim kendimi koruyayım" derken daha az mutsuz olmuyoruz çünki arada güzel ilişkiler de kaçıyor. Bazı insanlar güvenimizi suistimal edecek ama bazıları da kıymetini bilecek, iyi ki dedirtecek.Sosyal hayatta bir sıkıntım yok, tabi ki arkadaşlarım var etkinlik faaliyetlere katılırım hep. Ama yüzeysel ilişki kurarım genelde. Derin ilişkiler kurmam veya Yakın olmam güvenmem zaman alır ve zor olur
Gerçekten evlenmek istediğinizde, hayatınızdaki insanı evlenmeye değer gördüğünüzde bu sıkıntılarınız kalmayacak.Evlenmek Zorunda değilim tabi normal şartlarda ama sevdiğim biri varken evlilik düşünürken bir yandan da içten içe isteksizlik olması sorun
Bir alkollu, hanimini doven bir babanin iki oğlu varmiş. Ogullarinin onunde her zaman kavga şiddet, küfür yaşaniyormuş, hep içkili geliyormuş babalari eve. Bu oglanlar buyumuş biri babasi gibi alkolik ve kavgaci, kufurcu olmuş ama diger oğlu çok duzgun biri. Okumuş calişmiş, hanimina her gun sevgi sozleri soyleyen, elini sicak sudan soğuk suya degdirmeyen biri olmuş. Bu iki kardeşe sormuşlar siz nasil boyle oldunuz? Her iki kardeşin de versigi cevap ayniymiş. "Babami izledim".Kızlar benim derdim geleceğe umutla bakamamak,evlilik konusunda korkularım var. Annem ve babam arasında yıllarca yaşanan geçimsizlik huzursuzluk sevgisizlik vs den sanırım kendimi evli bir kadın olarak hayal edemiyorum. Yakıştıramıyorum. Annem ve babam İyi gün olsun bayram olsun kötü zamanlar olsun her zaman kavga ederdi. Annem şiddet gördü gözlerimizin önünde. Boşanma aşamasına gelseler de ayrılmadılar. Biz huzursuz bir ortamda büyüdük kardeşimle. Babamla biz de sorunlar yaşadık. Hala da devam ediyor biraraya gelince. (Ayrı şehirlerde yaşıyoruz)
Yaşananların etkisinden diye düşünüyorum ki ilişkilerimde kız veya erkek arkadaş fark etmez sorunlar yaşadım, yaşıyorum. Çevremde çok fazla samimi bir arkadaşım yok, yalnız hissediyorum bu yüzden. Geleceğe dair umudum kalmadı. Değiştiremiyorum bazı şeyleri. Evlilik düşündüğüm düzgün biri vardı ama ona da bu korkular yüzünden kötü davrandığım oldu. Hep geri durdum evliliğe yanaşamadım. Psikoloğa gittim ama memnun kalmadım sonra da kaldı öylece. Moralim çok bozuk umarım düzgün yazabilmişimdir Kendimi çaresiz hissediyorum ne yapmalıyım yardım edin lütfen…
Yalnız değilsin bunu bilmeni isterim.Ailemizin bize yüklediği yükler hayel kırıklıkları prangalarımız resmen hayatımız boyunca tüm ilişkilerimize yansıyor.Değersizlik hissi sevgiyi deneyimlememek nasıl sevilecegini bilmemek ömür boyu sürecek belkide.Biraz sert olcak ama sizi karninda taşıdı dünyaya gelmenize aracılık etti diye kendi hayatınızdan vazgeçmeyin.Önce kendinizi düşünün hayatınızı inşa edin.İnceldiği yerden kopsun siz kendiniz örün kendiniz inşa edin.Dilerim ekonomik özgürlüğünüzü bir an önce kazanırsınız.Başkalarini iyilestirmekle zaman kaybetmeyin bence.Kendinize dönün.Sevgiler.Kızlar benim derdim geleceğe umutla bakamamak,evlilik konusunda korkularım var. Annem ve babam arasında yıllarca yaşanan geçimsizlik huzursuzluk sevgisizlik vs den sanırım kendimi evli bir kadın olarak hayal edemiyorum. Yakıştıramıyorum. Annem ve babam İyi gün olsun bayram olsun kötü zamanlar olsun her zaman kavga ederdi. Annem şiddet gördü gözlerimizin önünde. Boşanma aşamasına gelseler de ayrılmadılar. Biz huzursuz bir ortamda büyüdük kardeşimle. Babamla biz de sorunlar yaşadık. Hala da devam ediyor biraraya gelince. (Ayrı şehirlerde yaşıyoruz)
Yaşananların etkisinden diye düşünüyorum ki ilişkilerimde kız veya erkek arkadaş fark etmez sorunlar yaşadım, yaşıyorum. Çevremde çok fazla samimi bir arkadaşım yok, yalnız hissediyorum bu yüzden. Geleceğe dair umudum kalmadı. Değiştiremiyorum bazı şeyleri. Evlilik düşündüğüm düzgün biri vardı ama ona da bu korkular yüzünden kötü davrandığım oldu. Hep geri durdum evliliğe yanaşamadım. Psikoloğa gittim ama memnun kalmadım sonra da kaldı öylece. Moralim çok bozuk umarım düzgün yazabilmişimdir Kendimi çaresiz hissediyorum ne yapmalıyım yardım edin lütfen…
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?