- 25 Eylül 2025
- 21
- -25
- 1
- 21
Üniversiteyi hangi şehirde okuduğumu söylemek istemiyorum ama KYK yurdunda kalıyordum. Çok şükür artık mezun oldum. Anlatacağım olay geçen yıl yaşandı.
Yurdumuzda 6 kişilik odalar vardı. Odaya ilk yerleştiğimde tek başımaydım. Daha sonra 5 kişi geldi, hepsi birbirleriyle oldukça iyi anlaşıyordu. Nereden geldiğimi, hangi sınıfta olduğumu sordular. Biraz sohbet ettik, uyum sağladık gibi görünüyordu.
Ertesi gün okula gitmek için hazırlandım. Ben ek tercihle yerleşmiştim. Sınıfa girdiğimde herkes birbirini tanıyordu, aralarında iyi bir ortam vardı. Ben tek başıma dersin başlamasını beklerken yanımda oturan bir kızla tanıştım. İsmi Eda olsun.
Eda’nın saçları kısaydı. Ben kimsenin hayatına karışmam ama ilk anda lezbiyen olabileceğini düşündüm. Sonra bana kanser olduğunu ve saçlarını bu yüzden kestirdiğini söyledi. Çok üzüldüm. “İyi biriyse neden arkadaş olmayayım?” diye düşündüm ve onunla yakınlaştım.
Eda’yı herkes dışlıyordu, ben ise yanında durdum. Bir süre neredeyse her yere birlikte gitmeye başladık. Fakat zamanla bana gereğinden fazla yakın davranmaya başladı. Ben uzaklaştıkça o daha çok yaklaşmaya çalışıyordu. Telefonumu alıp erkekleri engelliyor, sevgilim olduğunda da “bu çocuk şöyle kötü, böyle kötü” diyerek ilişkimi bozuyordu. Ondan şüphelenmeye başladım ve geri çekildim. Derslere tek başıma gidiyor, mesajlarına cevap vermiyordum.
Bunun üzerine odama gelmeye başladı. Zaten oda arkadaşlarım hakkımda dedikodu yapıyordu. Bir gün bana “Bu eteği çıkar, etek giymeyeceksin.” diyerek kıyafetlerime karıştı. Çok şaşırdım ve ağlamaya başladım. Odadakiler konuşmalarımızı duyuyordu. “Ben seninle konuşmak istemiyorum, neden zorluyorsun?” dedim. Sonunda odadan çıktı.
Oda arkadaşlarım yanıma gelip beni sakinleştirdi. Onlara her şeyi anlattım: Kızın kanser olduğunu, aramızda bir ilişki olmadığını... Bana su getirdiler, yanımda durdular. Daha sonra sınıftan başka bir kızla tanışmamı sağladılar, onunla derslere gitmeye başladım.
Ama Eda bu defa SMS atmaya başladı. “Beni aldattın, seni affetmeyeceğim. Çok mutlu bir ilişkimiz vardı, neden böyle yaptın? Seni seviyorum sevgilim.” diye yazıyordu. Ben sürekli engelliyordum ama o her yerden yazmaya devam etti: Instagram, WhatsApp, TikTok… Hatta IBAN üzerinden bile mesaj gönderdi. Sonunda banka hesabımı bile kapatmak zorunda kaldım.
Durumu memura ve güvenlik görevlilerine bildirdim. Uzun bir süre sonra yazmayı bıraktı.
Yaşadıklarım gerçekten çok zor ve korkutucuydu. Çok şükür atlattım, KPSS’yi kazanıp memur oldum. Ama hâlâ insanlara güvenmekte zorlanıyorum. Arkadaş edinmek, evime birini davet etmek ya da başkasının evine gitmek bana hâlâ korkutucu geliyor.
Yurdumuzda 6 kişilik odalar vardı. Odaya ilk yerleştiğimde tek başımaydım. Daha sonra 5 kişi geldi, hepsi birbirleriyle oldukça iyi anlaşıyordu. Nereden geldiğimi, hangi sınıfta olduğumu sordular. Biraz sohbet ettik, uyum sağladık gibi görünüyordu.
Ertesi gün okula gitmek için hazırlandım. Ben ek tercihle yerleşmiştim. Sınıfa girdiğimde herkes birbirini tanıyordu, aralarında iyi bir ortam vardı. Ben tek başıma dersin başlamasını beklerken yanımda oturan bir kızla tanıştım. İsmi Eda olsun.
Eda’nın saçları kısaydı. Ben kimsenin hayatına karışmam ama ilk anda lezbiyen olabileceğini düşündüm. Sonra bana kanser olduğunu ve saçlarını bu yüzden kestirdiğini söyledi. Çok üzüldüm. “İyi biriyse neden arkadaş olmayayım?” diye düşündüm ve onunla yakınlaştım.
Eda’yı herkes dışlıyordu, ben ise yanında durdum. Bir süre neredeyse her yere birlikte gitmeye başladık. Fakat zamanla bana gereğinden fazla yakın davranmaya başladı. Ben uzaklaştıkça o daha çok yaklaşmaya çalışıyordu. Telefonumu alıp erkekleri engelliyor, sevgilim olduğunda da “bu çocuk şöyle kötü, böyle kötü” diyerek ilişkimi bozuyordu. Ondan şüphelenmeye başladım ve geri çekildim. Derslere tek başıma gidiyor, mesajlarına cevap vermiyordum.
Bunun üzerine odama gelmeye başladı. Zaten oda arkadaşlarım hakkımda dedikodu yapıyordu. Bir gün bana “Bu eteği çıkar, etek giymeyeceksin.” diyerek kıyafetlerime karıştı. Çok şaşırdım ve ağlamaya başladım. Odadakiler konuşmalarımızı duyuyordu. “Ben seninle konuşmak istemiyorum, neden zorluyorsun?” dedim. Sonunda odadan çıktı.
Oda arkadaşlarım yanıma gelip beni sakinleştirdi. Onlara her şeyi anlattım: Kızın kanser olduğunu, aramızda bir ilişki olmadığını... Bana su getirdiler, yanımda durdular. Daha sonra sınıftan başka bir kızla tanışmamı sağladılar, onunla derslere gitmeye başladım.
Ama Eda bu defa SMS atmaya başladı. “Beni aldattın, seni affetmeyeceğim. Çok mutlu bir ilişkimiz vardı, neden böyle yaptın? Seni seviyorum sevgilim.” diye yazıyordu. Ben sürekli engelliyordum ama o her yerden yazmaya devam etti: Instagram, WhatsApp, TikTok… Hatta IBAN üzerinden bile mesaj gönderdi. Sonunda banka hesabımı bile kapatmak zorunda kaldım.
Durumu memura ve güvenlik görevlilerine bildirdim. Uzun bir süre sonra yazmayı bıraktı.
Yaşadıklarım gerçekten çok zor ve korkutucuydu. Çok şükür atlattım, KPSS’yi kazanıp memur oldum. Ama hâlâ insanlara güvenmekte zorlanıyorum. Arkadaş edinmek, evime birini davet etmek ya da başkasının evine gitmek bana hâlâ korkutucu geliyor.
Son düzenleyen: Moderatör: