Evet pandemi beni de vurdu ,ben de sıkıntıdan şu saatte neye saracağımı şaşırıp eskilere daldım.Yolun yarısını geçip yalnız ölmekten korktuğumuz şu günlerde benim de derdim bu.Ben küçükken düğünde cenazede tatilde görüştüğümüz uzak bir akrabam yaz tatilinden dönerken bana bir aşk mektubu bırakmış.Mektup benim elime geçti ama ben hiç bir şey olmamış gibi davrandım,okuduğumu söylemedim cevap da vermedim ve bu olaydan hiç kimseye bahsetmedim.Biz görüşmeye devam ettik ,kardeşiyle yaşıyordu üniversitede yanlarına falan gittim hatta şimdiki eşiyle de tanıştım orda ,çok da sevdim eşini.
Şimdi aradan geçmiş 30 yıl bi kaç yıldır karşılaşmamışız yine bir bayram annemin ve eşinin de olduğu otuz kişilik bir aile gurubunun içinde başımı iki taraftan tutup beni koklayarak öptü,ben tabi yine anlamamazlığa vurdum,hadi iyi bayramlar deyip geçtim.
Yine bir kaç yıl geçti yine bir bayram ablam dedi ki x in eşi seni öldürecek gibi bakıyor ,nasıl yani dedim,herkes görüyor sana nasıl baktığını kadın salak mı dedi,he he dedim geçiştirdim.Bu olayı en yakın arkadaşıma anlattım ne alaka yani dedim beni kokluyor 30 yıl geçmiş evli barklı adam.Şunu da söylemeden geçemicem ben de evet gençken güzeldim de şu anda hormonlu domatesten halliceyim yani ben bile bakmam kendime o kadın varken,eşi benden fazla çocuk yapmasına rağmen gayet güzel kariyer olarak da benden önde tüm sülalecek sevilen iyi de bir insan.Arkadaşım da bana o seni böyle görmüyor ki aşık olduğu zamanki gibisin gözünde ,öyle bakıyor dedi.Tabi ben bi aydınlanma yaşadım ama çok da mantıklı gelmiyor.Şimdi benim derdim aşk bu mu,ben hiç aşık olmadım mı.Kızımın babası da dahil unutamadığım özlemle hatırladığım hiç kimse yok hayatımda.Böyle şeyler yaşayanınız var mı,ilk aşkını unutamayan var mı aranızda,unutulmaz mı gerçekten.
