Üstesinden gelemediğim konu

T

Tarifedilemez

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2019
195
180
33
Öncedende annem ailem ile ilgili konu açmıştım hala aynı yerdeyim ilerleyemiyorum.

Annem çok bencil, evlendikten sonra ve yaşım ilerledikçe daha iyi anladım anlıyorum herşeyi. Beni çok üzüyor, aramız iletişimimiz kötü, iyiymiş gibi görünüyor dönem dönem ama değil.

Son zamanlarda beni hırpalayan konu, hep başkalarıyla kıyaslama. Aslında ömrüm boyu yaptı ama nebileyim ben artık çekemiyorum sanırım gerekli cevapları versemde vazgeçmiyor. Kendimi suçlu da hissediyorum onun yüzünden.

Ben yurtdışındayım hep bu konuda beni üzüyor "Hatice teyzen kızıyla gidecek düğüne, sen yoksun ki baksana ben kızımla gidemiyorum", "Ayşegil kızı ve damadıyla yemeğe gitmiş e siz yoksunuz ki biz gidemiyoruz", "Esra teyzene hafta sonu kızı geldi mangal yaptılar", "Kızıyla pazara gitti", "Tüm gün kapıdan burnumu çıkarmadım, o kızıyla parka gitti" ... sonu yok

Annemin arkadaşı, komşusu, seveni yok çünkü bencil ve soğuk kimsesi kalmadı doğal olarak. Babam var babamla gidin diyorum ağız burun kıvırıyor, beni sevip hep beraber olmak istediği için değil, kimsesi olmadığı için sen olsan seninle yapardım diye yine kendisini kendi eğlencesini düşündüğü için. Bilmeme rağmen neyin ne olduğunu yinede bana kendimi suçlu hissettiriyor. İnsan kızını çok sevip düşünce üzülmesin içine dert olmasın diye demez bunları. Benimde arkadaşlarımın anneleri evlatları için neler yaparken benim annem benim için kılını kıpırdatmadı, bende örnek verdiğimde duymazdan geliyor konuyu kapatıyor umrunda olmuyor.

Ama benim onun dedikleri istemesemde umrumda oluyor ve üzülüyorum. Annemi hem seviyorum hem beni her daim bir şekilde mutsuz ettiği icin hayatımın her döneminde beni hırpalayan bir rölü olduğu için sevmiyorum. Böyle hissettiğim içinde suçlu hissediyorum.

Yorumlarınızı, desteğinizi bekliyorum kendi kendime çare olamıyorum.
 
Annenizi değiştiremezsiniz, onu olduğu gibi kabul edin. Mutlu olmak için siz değişeceksiniz, annenizin bu hareketlerini yargılamadan kabul edip kendi gerçekliğinize dönüp birçoğunu umursamayacaksınız, düşünce yapınızı değiştirin, onu dinleyin ama "annemdir, sıkıntısını anlatıyor" şeklinde dinleyin.
Yanlış anlaşılmasın, annenizi takmayın demiyorum, bir çocuk kolay yetişmiyor, şu andaki durumu ne olursa olsun sizi doğuran, size ilk tuvalet eğitimini veren, sizi okula gönderen, besleyen, şu anda olduğunuz kişi olmanızı sağlayan kişi anneniz. Belki de özlemi diline vuruyordur
 
Bence siz şuan yurtdışında yaşadığınız annenizden çok uzak olduğunuz için böyle bir suçluluk duygusuna kapıldınız. Yakın olsaydınız anneniz her yapmak istediği şeyi sizinle yapmayacaktı belki, veya teklif etse de siz istemeyecektiniz kabul etmeyecektiniz o zaman suçluluk hissetmezdiniz. Annenizin hislerinin belki bir çoğu doğru sizinle vakit geçirmeye diğer anne kızlar gibi özeniyor olabilir ama bunu size abartarak yansıtıyor bence. Başka kardeşiniz yok mu? Varsa onlarla vakit geçirmesini teklif etseniz
 

Öyle dahi olsa her konuşmada bu tarz dile getirmesi nekadar doğru sizce, bende insanım duygularım var siz anneyseniz ya da anne olsanız bile bile evladınızı kötü hissettirecek şekilde konuşurmusunuz, bunları tekrar tekrar söylemenin kime ne faydası var, eşimi işimi bırakıp annemle gezmeye istediklerini yapmaya gidebilirmiyim ki tatillerde gittiğimizde herşeyide yapıyorum istediklerini her an her dakika ben orda olsam bile artık evliyim onun istediklerini hep yapabilirmiyim hayır. Ozaman bu tarz sitemleri nekadar doğru, laftan sözdende anlamayan biri ne yapacağımı bilmiyorum
 
Sizin gibi düşünmüyorum.
Elbette önceliğiniz eşiniz ya da işiniz olabilir. Anneniz demek ki sizi özlüyor. Konu komşu ya da akrabalarınızdan da sürekli kızıyla gezen tozanları görünce de sitem etmiş olabilir. Bu kadar büyütülecek bir konu değil.

Bu arada ben de anneydim. Evladıma hiç sitem de edemeyeceksem de nebileyim yani....
 

Olduğu gibi kabul edemiyorum yani bunu nasil becerebilirim bilmiyorum, beni çok üzdü bugüne kadar herşeye sustum ama sanırım artık en küçük birşeye bile tahammulum kalmadı ama bir yandanda dediğiniz gibi anne .. annem. Anne hakkı ödenmez derler ne yaparsa yapsın sus dedim hep sen üzül ama üzme ... ama artık dolmuşum
 

Annemle ilgili tek sorun bu konu değil, sadece son zamanlarda beni üzen konu bu. Önceliğim eşim, işim ya da ailem diye seçim yapmam gerektiğini sanmıyorum. Sonuçta bekarken birlikte yaşadığım ailem ile olan ben her gün aynı evde, ve şu an eşimle yaşayan ben aynı paylaşımları yapmam mümkün değil.

Kaldı ki ben aileme şu an bu ay kötü durumdayız kirami ödeyemedim diye bile paylaşamıyorum, çünkü annem kuzenlerimin ne iyi durumlarda olduğunu övüp beni eziyor. Herzaman hep beklentisi çok yüksek. Sizde annesiniz tabiki evladınıza sitem edebilirsiniz ama benden nacizane tavsiye olarak lütfen evladınızı sizinle derdini paylaşamayacak duruma getirmeyin. Allah kimseye o tarz duygular yaşatmasın.
 
Bu arada farklı sorunlarını var mı bilmiyorum annenizle . Sadece su an açtığınız konu üzerinden yorum yapıyorum. Diğer sorunlarınızdan bahsetmediğiniz için konu da sadece bu şekilde algılanıyor.

Malesef pandemiden dolayı birçok insan işsiz kaldı ve maddi sıkıntı içinde. Allah herkesi feraha çıkarsın.
 
Anneniz kötü birşey söylemiyorki, art niyette yok bence.

Kızlarıyla vakit geçiren annelere imreniyor sadece ve bunu sizinle paylaşıyor.

Yurtdışından gelipte annenize arkadaşlık yapamazsınız zaten.

Yapacağınız tek şey duygularını ve hissettiklerini anlamaya çalışmak.
 
Konunun başını okurken içimden “ay inşallah yaşı küçük ve öğrenci değildir, maaşı filan vardır da evden ayrıl yazarım” diye geçirmiştim ki...

Zaten yurtdışında olduğunuzu gördüm.

Sizin yerinizde olsam 2 şeyi yapardım:
1. Annecim, beni kuzenlerle kıyaslaman beni kırıyor ve üzüyor, lütfen yapma. Bana sitem etmen senden soğumama neden oluyor lütfen yapma

2. Hala devam ederse daha az görüşmek, daha az konuşmak. Sitem ederse “anne sana üzüldüğümü ve kırıldığımı söylemiştim, bilerek devam ettiğin için seninle görüşmelerimi azaltmaya karar verdim, buna rağmen hala devam edeceksen seninle ilişkimi tamamen koparacağım” demek.

Anneniz diye illa sıcak bir ilişkiniz olmak zorunda değil. Hayat sizin. Sizi üzecek kişi kim olursa olsun, anneniz bile, sizin hayatınızda yer almayı hak etmiyor demektir.
 
Anneniz kaynanama ne kadar da benziyor. Eşim şu an çok mesafeli kendisine. Siz de yapabilirsiniz.
 
Anne "bende seni cok seviyorum, benimde etrafimda kadinlar geziyor; anneleri cocuklarina bakiyor, ev islerini, yemeklerini yapiyor, bende bunlari görünce hep keske annem yanimda olsada yardim etse diyorum ama olmuyor, sende böyle söyleyip beni üzme deyin"
yada o her örnek verdiginde sizde hayali bir komsunuzun evli kizina nasil yardim ettigini anlatin.
 

Annem işine gelmeyen birşey duyduğunda sanki hiç dememişim sanki hiç duymamış gibi davranıyor genelde, ya da çok nadirde olsa ağlamaya başlıyor daha az önce telefonda konuşurken bu hafta sonuda çalışmam gerek iş srkadaşımın yerine hastayımda ama mecbur kaldım diye paylaşırken annemle destek vermesini bekliyordum bir şekilde madem başka seçenek yokmuş kızım idare et bu hafta böyle geçsin haftaya dinlenirsin gibisinden teselli ama annem dahada benim moralimi bozdu bende, anne bikerede destek ol bana bir konuda ben şu an teselli vermen için paylaştım sıkıntımı seninle sen moralimi dahada bozdun dedim ve annem ağlamaya başladı ben böyleyim ben sana ne dedimde ben bozdum moralini diye bu sefer dahada doğal olarak moralim bozuldu ama neden ağlıyosun şimdi anne diye yine ben suçlu hissettim ben kötü oldum. Düşünün annenizle en basit bi konu nerelere geliyor, kimseye anlatma derdini dağa taşa anlat en iyisi. Aramasam bi gün konuşmasam dahada kötü yerlere gidiyor konu beni tamamen kötü evlat ilan edecek
 
o halde sizde annenizi duymamis gibi yapacaksiniz ve takmamayi ögreneceksiniz baska secenek kalmiyor cunki
 

Teşekkür ederim bende bu mantıktayım ama düşünün ben onun mahallesinden biriyle evlenip ya da yakında oturup yukarıda bahsettiği durumlar yüzünden onu hayal kırıklığına uğratmış biri oldum. Her gün aramassam eğer kendisini beni tamamen kötü evlat ilan edecek ilişkimiz dahada kötüye gidecek. Buna hazır değilim, haklı bile olsam bu sefer ileride suçluluk ya da pişmanlıkla yaşamak istemiyorum. Ne doğru ne yanlış ayırt edemez oldum inanın ki, zaten ince fikirli ince düşünen bir insanım keşke vurdumduymaz umursamaz bir karakterim olsaydı.
 
Benim annem gibi bende yurtdışındayım. Hep aynı şeyleri söyler. İnsana vicdan yaptırıyor. Vermeseydiniz beni gurbete diyorum. Ne bizmi verdik çok seviyorum evleneceğim dedin kendin gittin diyor sinir oluyoro beni sinir edecekken ben onu ediyorum yani. Napalım canları saolsun.bizimde annelerimiz böyle.
 
Bende yurtdisinda yasiyorum. Annemde bana der teyzen kızını alip geziyor, sabah kahvaltilara cagirir, temizlige cagirir, aksam yemegine cagirir beni gelemeyecegimi bildigi halde yalniz degilsiniz herseyi kendi cabamla yaptım. Bugunku durumumda maddi manevi ailemin durumu cok iyiyken kendim yaptim 7 8 yasinda basladim isyerimizde calismaya ve oyle git gel degil temizlik yaptim cay yaptim cocuk halimle.... Ama annemin dediklerinden mutsuz olmuyorum ister evladini o da yaninda benimde kizim uzaga evlense icim parcalanir... simdi ben üzülsem olan bana olur, anneme bisey desem o orada uzulebilir ben yaninda degilim aklim kalir, annemi dinlerim tamam altınkiz derim gelince onlar ne yapiyorsa biriktir hepsini birlikte yapacagiz derim bitti gitti. Yine dunyaya gelsem ayni annenin kizi olmak isterim evet cok sey yasatmis olabilir ama son 3 4 yilda oyle degisti ki ki bunu benim cabalarim sayesinde yapti. Bazen hayiflanmak yerine karsi tarafla gulebilmek gerek.
 
Annenizin iletişim biçimi bu şekilde, büyük ihtimalle ailesinde de kardeş- ebeveynleri arasındaki ilişkide sürekli negatife yönlenme vardır. Siz artık bu üçgenini dışına çıkmışsınız ama hala kendi hayatındaki mutsuzlukları size yansıtarak iletişim kurduğunu sanıyor. Toksik ebeveynler deniliyor, toksik ilişki. Aslında niyeti sizi üzmek olmasa bile sonuçta buna neden oluyor. Siz de hassas ve sürekli bu dengesizlikten ötürü yorgunsunuz. Kendinizi sürekli suçlu hissediyorsunuz. Sizin için inanılmaz tüketici bir durum. Bir kaç iletişim için kitap var. YouTube’da güzel kanallar var. Psikiyatristten veya psikoterapistlerden yardım alabilirsiniz. Bir çok ülkede psikologlar da terapi eğitimi alıp size yardım edebiliyor. Kendinizi daha fazla üzmeyin ama ne yapmalıyım dediğiniz şu aşamada destek almadan aman takmayın canım ne olacak demenin size bir faydası yok. Hem size hem de karşı tarafa bağlı bu durum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Çaresiz kaldım
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
737
Mihrimah Sultann
M
  • Kilitli
Ev almak babanın görevi mi evlatların mı? Üzerine birde suçluluk psikolojisine sokuyor?
Yorumlar
10
Görüntüleme
849
Esila09
E
K
Eşim alkol bağımlısı
Yorumlar
8
Görüntüleme
764
Artemidaa
A
Annem titizlik hastası. Artık Dayanamıyorum... Lütfen Bir Akıl Verin...
5 6 7
Yorumlar
132
Görüntüleme
4K
muzdarip35
E
Birkaç gün konuşmayalım diyen flört
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
1K
englishmaster
E
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…