Valla artık ven de yaşattığını yaşamalisin kafasindayim. Kimse azize degil. Ne kadar veriyorsak o kadar alabiliriz çevremizden buna inanıyorum. Aynen benim de hamilelik dogum ve sonrasında bebegim küçücükken hastanede yattığı süreçte arayi p sormayan arkadaşlarım kendileri ayni süreci geçirdiklerinde ben de uzak kalmayı tercih ettim. Ha bu arada bu eltim bebegim hastanede yatarken de ortada yoktu. Kaynım gelmişti. Bahsi geçince hatırladım. Hepsine büyüklük göstermem gerek Ha, tabii canım.. .
Canım bak sen senin acın dan haklısın o kendi açısından haklı...
Benim tüp bebek tedavilerimi hiç kimse bilmez aileler bile...
Negatif aldığım gün arkadaşım doğum yaptı arayamadım tabi ki gidemedim de...
Çünkü çok kötüydüm...
O günü anlatayim kısaca..
Ben içimden bu kez kesin positif diyorum eşim kan sonucunu almaya gitti... geldi gözleri kıpkırmızı ben içimden diyorum ki sevinçten ağlamış.. girdi içeri ISSIZZ yine negatif dedi... elim ayağım kesildi hıçkırıklarla ağladım.. O gün canım acıyor diye bağırarak ağlıyormuşum ben kendim de değilim...
Eşim biyerim ağrıdığını sanmış oysaki ruhum çok acıyordu... O gün bütün bedenimi hissetmedim acıdan.. ertesi gün azcık uyumusum rüyama girdi bebeğim elimi tuttu...
Uyandım tekrar hıçkırıklarla ağladım...
Ayakta duracak halim bile yoktu eşim aldı beni Piskologa götürdü...
Şimdi Söyler misin nolursun ben bu halde nasıl hastaneye arkadaşın bebeğini görmeye gideyim nolur söyle..
Belki eltin de o gün kötü günündeydi... bilemezsin... anlatmazlar çünkü biz kimseye söylemiyoruz söylemeyeceğiz....
Ertesi gün kaynamam tutturdu bi akraba var ona gideceğiz sende gel eşime dedim ben gidemem çok kötüyüm idare et nolur dedi...
Gittik.. oturuyoruz.. ev sahibi kadın bana şu cümleyi söyledi..
TERLIK VERMEMISIM SANA DUR VEREYIM KI ÇOCUĞUN OLMAZ SONRA BENDEN BILIRSIN HAHAHAHA...
daha yeni negatif almışım içim yanıyor zaten..
Eşime dedim ben bidaha hiç bir yere gitmiyorum... dayanamıyorum insanlara...
Merhametsiz konuşmalarına... benim derdim bana yetiyor kimseyi görmek duymak istemiyorum...