- 30 Mart 2014
- 33
- 2
- Konu Sahibi kriziantem
- #1
arkadaşlar hamileyim 1 hafta sonra kısmetse doğum yapacağım fakat bu stres ve üzüntü ile nasıl olacak bilmiyorum. ben aynı zamanda uzmanlık sınavına hazırlanıyorum ve ders çalışıyorum. eşim yemek ve temizlik konusunda çok hassas.
özellikle yemek konusunda her öğün farklı istiyor sebze yemiyor zorlanıyorum bazen.
bu yüzden rahat ders çalışmam için kayınvalidem gelmek istedi ben yardımcı olmayacağını bilmeme rağmen yanlış anlaşılmasın diye buyursun gelsin dedim. doğuma 3 ay kala geldi. eşimi bildiğim için yemekleri ben yapıyorum fakat gün boyu ya uzanıyor ya tv izliyor 20 gün banyo yıkanmasa yıkayayım demiyor onu da geçtim ne istediğim gibi birine gidebiliyorum ne misafir alabiliyorum. sen zahmet etme anne dedikce daha çok nazlanıyor sürekli hasta parmağı ağrısa tüm gün onu dinliyorum.
ben artık iyice bunaldım hamileliğin sonuna geldim her şeyi batıyor belki diyeceksin ortada bişi yok abartıyorsun ama hamilelikte gerçekten çekilmiyor insanın yükü kendine yetiyor ben bir de onun dağınıklığını toplamaktan hizmet etmekten gerçekten bıktım. ne ders çalışabildim ne psikoloji kaldı. kalbi kırılmasın diye bişi demedim bunca zaman ama şu son zamanlar geçmek bilmiyor surat yapıyorum yapmak istemiyorum ama elimde değil. surat yapınca üzülüyor ağlıyor eşime bişi demiyor ama demesine gerek yok eşim anlıyor zaten ve bana kızıyor alttan al annemi diyor yapamıyorum artık sabrım kalmadı ya uzaklık en güzeliymiş diyorum başka bişi değil.
özellikle yemek konusunda her öğün farklı istiyor sebze yemiyor zorlanıyorum bazen.
bu yüzden rahat ders çalışmam için kayınvalidem gelmek istedi ben yardımcı olmayacağını bilmeme rağmen yanlış anlaşılmasın diye buyursun gelsin dedim. doğuma 3 ay kala geldi. eşimi bildiğim için yemekleri ben yapıyorum fakat gün boyu ya uzanıyor ya tv izliyor 20 gün banyo yıkanmasa yıkayayım demiyor onu da geçtim ne istediğim gibi birine gidebiliyorum ne misafir alabiliyorum. sen zahmet etme anne dedikce daha çok nazlanıyor sürekli hasta parmağı ağrısa tüm gün onu dinliyorum.
ben artık iyice bunaldım hamileliğin sonuna geldim her şeyi batıyor belki diyeceksin ortada bişi yok abartıyorsun ama hamilelikte gerçekten çekilmiyor insanın yükü kendine yetiyor ben bir de onun dağınıklığını toplamaktan hizmet etmekten gerçekten bıktım. ne ders çalışabildim ne psikoloji kaldı. kalbi kırılmasın diye bişi demedim bunca zaman ama şu son zamanlar geçmek bilmiyor surat yapıyorum yapmak istemiyorum ama elimde değil. surat yapınca üzülüyor ağlıyor eşime bişi demiyor ama demesine gerek yok eşim anlıyor zaten ve bana kızıyor alttan al annemi diyor yapamıyorum artık sabrım kalmadı ya uzaklık en güzeliymiş diyorum başka bişi değil.
