Merhaba herkese,
Bayağı bir zamandır foruma giremedim. Neler olduğunu anlatmaya geldim. Bu sürede işten çıkmam gerekti şu an işsizim anlayacağınız. Hele bu durumda işsiz kalmak o kadar zor oldu ki. Bilen biliyor anneme yardım ediyordum faturalar konusunda. Malesef ki anneme de bu sene işkurdan herhangi bir iş çıkmadı o benden de beter durumda. Abim için varını yoğunu verdi ve beş kuruş parası yok. Eşimle ben şu an bir şekilde geçinebiliyoruz ama adama da diyemem annemin de faturalarını sen öde diye. Bu sabah ablamla mesajlaştık anneme iş çıkmadığını söyledim ne yapacağız diye konuştum o da bana ''madem çok düşünüyordun işten çıkmasaydın'' dedi. Yıkıldım resmen. Zaten üzülüyorum annem ve kız kardeşim için inanın sorumlulukları o kadar üzerime binmişti ki işten çıkıp evde rahat bir nefes alırım dedim daha beter oldu herşey. Ben işten çıktığımda kimse destek olmadı sadece eşim evde oturup kpss çalışmamı ve onun kurduğu ufak bir iş var onunla ilgilenmemi istedi. Ama benim ailem hep surat yaptı. İşimin ne kadar zor olduğunu bildikleri halde hiç kızımız da en azından biraz dinlenir nefes alır demediler.
Abime gelecek olursak bundan iki hafta önce yengem yazdı bana abin sinir krizi geçirdi ben baş edemiyorum biriniz yanına gelsin diye. Artık onun için birşey yapmak gelmiyor içimden o günden sonra da hiç haber yok kendilerinden. En son annem kalan 10 binini de ona yollamıştı zaten. Şu an annemde ona verecek bir lira bile yok.
Eşim de ailesinin gazına gelip ev kredisine girmeyi düşünüyor ki hiç müsait değil durumumuz onu da yaparsak kıt kanaat geçinmek zorunda kalıcaz. Yeni bir işe girmemi de istemiyor kendi açtığı küçük bir işi var onu idare etmemi söylüyor o da pek birşey kazandırmıyor ayda 1-1 buçuk anca.
Şimdi hanımlar ben ne yapmalıyım sizce hemen yeni bir işe girmeli miyim eşime kabul ettirirsem eğer. Kendime yediremiyorum bunu ama sanırım artık köpek gibi çalışıp başkalarına vermek zoruma gitmeye başladı. Kendime bile itiraf edemiyorum bunu. Ailem konusunda böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum
Bayağı bir zamandır foruma giremedim. Neler olduğunu anlatmaya geldim. Bu sürede işten çıkmam gerekti şu an işsizim anlayacağınız. Hele bu durumda işsiz kalmak o kadar zor oldu ki. Bilen biliyor anneme yardım ediyordum faturalar konusunda. Malesef ki anneme de bu sene işkurdan herhangi bir iş çıkmadı o benden de beter durumda. Abim için varını yoğunu verdi ve beş kuruş parası yok. Eşimle ben şu an bir şekilde geçinebiliyoruz ama adama da diyemem annemin de faturalarını sen öde diye. Bu sabah ablamla mesajlaştık anneme iş çıkmadığını söyledim ne yapacağız diye konuştum o da bana ''madem çok düşünüyordun işten çıkmasaydın'' dedi. Yıkıldım resmen. Zaten üzülüyorum annem ve kız kardeşim için inanın sorumlulukları o kadar üzerime binmişti ki işten çıkıp evde rahat bir nefes alırım dedim daha beter oldu herşey. Ben işten çıktığımda kimse destek olmadı sadece eşim evde oturup kpss çalışmamı ve onun kurduğu ufak bir iş var onunla ilgilenmemi istedi. Ama benim ailem hep surat yaptı. İşimin ne kadar zor olduğunu bildikleri halde hiç kızımız da en azından biraz dinlenir nefes alır demediler.
Abime gelecek olursak bundan iki hafta önce yengem yazdı bana abin sinir krizi geçirdi ben baş edemiyorum biriniz yanına gelsin diye. Artık onun için birşey yapmak gelmiyor içimden o günden sonra da hiç haber yok kendilerinden. En son annem kalan 10 binini de ona yollamıştı zaten. Şu an annemde ona verecek bir lira bile yok.
Eşim de ailesinin gazına gelip ev kredisine girmeyi düşünüyor ki hiç müsait değil durumumuz onu da yaparsak kıt kanaat geçinmek zorunda kalıcaz. Yeni bir işe girmemi de istemiyor kendi açtığı küçük bir işi var onu idare etmemi söylüyor o da pek birşey kazandırmıyor ayda 1-1 buçuk anca.
Şimdi hanımlar ben ne yapmalıyım sizce hemen yeni bir işe girmeli miyim eşime kabul ettirirsem eğer. Kendime yediremiyorum bunu ama sanırım artık köpek gibi çalışıp başkalarına vermek zoruma gitmeye başladı. Kendime bile itiraf edemiyorum bunu. Ailem konusunda böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum