Yıl 2009 ehliyetimi alalı 1 hafta olmuş, kuzenimin düğünü var, trafiğe bir iki kez çıkmışım ama uzun yol tecrübem yok. Yıllık iznimi aldım, Ankaradan Bursaya arabayla gitmeye karar verdim(!), ailem ile birlikte. Anneciğim arkada yasin okumaya, babam da yanımda ayetel kürsi mırıldanmaya başladı
O da ne sanki herkes bursaya gidiyor, bir trafik bir trafik anlatamam, daha Ankara'dan cıkmadan sağ bacağım gaza basmaktan uyuşmaya başladı
Kamyonlar, tırlar, arabalar.... Tırın biri yanımdan gecerken sağa doğru eğilmişim korkudan
Polatlıda bir mola verdim; noluyo kızım dedim kendi kendime, herkes anne karnında mı şoför oldu, silkelen de kendine gel. Oturduğum tekrar direksiyona.
İyi gidiyordu ama kamyonları sollayamıyordum tek şerit yollarda. Korkudan arabanın burnunu bile cıkaramıyordum. Sonra eşimin bir sözü çınladı kulağımda; eğer uzun yol tecrüben yok ise öndeki arabayı kendine yol arkadaşı seçeceksin, o sinyal verip cıktığında sen de kontrollü bir şekilde cık ve gir, o senin onu takip ettiğini anlayacak ve sen cıkmadan cıkmayacak. Önümdeki Tipoyu kendime pikaçu (yol arkadaşı) seçtim
O önde ben arkada Eskişehire kadar geldik, saolsun anladı acemi olduğumu, ben cıkmadan cıkmadı, yolu kontrol edip müsait değilse dörtlüleri yaktı, ben girmeden girmedi şeride vs vs. Sonra yorulduğumu hissedip mola verdim ama ben o arada acemiliğimi atmıştım bile.
En son Bursa otobanında 220 yi gördüm, annem ibreyi gördüğünde cinnet geçirdi
Sakin sakin ayağını gazdan çek yoksa sacını başını yolarım dedi
Bu da böyle bir anımdır
Yolların ustasıyım, gözlerinin hastasıyım ahahahhahahhaü