- 5 Mart 2015
- 981
- 792
- 23
- 38
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
-
- #211.581
Canım eline yüreğine sağlık yaZdığın herşeye katılıyorum ne kadar doğru tespitlerr...Ş
Bu kadar üzülme, ne yapalım. Bu elimizde değil. Normal dışı bir korku. Yaşamayanlar kafanda bitireceksin diyor. hop diye olabilirmiş gibi. Bunun bir hastalık olmadığını anlayamıyorlar. Hatda bazı doktorlar bile anlayışsız olabiliyor. Ne kadar çok egzersiz yaparsan o jadar erken başarırsın. Öfkelenmeden, kendine kızmadan denemelerine devam et. En önemliside kendini asla suçlu hissetme.
Aslında vajinismusu ben şuna bağlıyorum. Kendimden örnek vereyim. Evlenirken yapamayacağım diye bir korkum, endişem yoktu. İlk gece canım acıyınca kaçındım. Bakın yerleşmiş bir korku yok. Yeterince hazır değilmişim ki, birde ilk olacağı için heyecanda oluyor. Daha önce öyle bir şeye kalkışmamışsın. Bocalama oluyor. Biz bocalayınca eşlerimizde bırakıyor. Sonraki denemeye ilk seferdeki olumsuz anılarda ekleniyor, yine olmuyor, eşimiz bırakıyor. Ondan sonraki denemelerimizde her seferinde korku ve endişemiz katlanarak büyüyor. Biz daha büyük çıkmaza giriyoruz. masumane bir korku, küçük bir kartopunun yuvarlana yuvarlana kocaman bir kardan adama dönüşmesi gibi.
Buna ne sebep oldu arkadaşlar. Eşlerimiz. Bir kaç gün en fazla bekleyip. Allem edip kallem edip sadece sıradan bir endişeyken. Korkunun kemikleşip güçlenmesine fırsat vermeden bu işi olduracaklardı. Tabi tatlılıkla. Nasılki çocukların süt dişi çekilirken korkuyorlar, yerinde düştü düşecek ama elletmiyorlarda diller döküp, kandırıp alıyoruz o dişi. Çünkü alınması gerekiyor ki altda olan sağlıklı çıkabilsin. Çocuğun iradesine kalsa bıraktırır, altdaki dişide yamuk çıkar. Bizi elimizde aparatlarla yamultup yumultup egzersize mahkum eden eşlerimiz. Kızkardeşimde balayının üçüncü günü eniştem heyt be! demiş olmuş. Kızkardeşime kalsaydı benim gibi senelerce uğraşacaktı.
Arkadaşlar uzun oldu bişiyorum. Ama kendimi analiz edip çok düşündüm. İlk gece acıdı korkmadım, ikinci, üçüncü gecede eşim biraz tatlı söz söylese, kararlı olsa olacaktı. Zaman geçtikce korku, tansiyon düşmeleri, baş dönmeleri, midede kramplar gelişmeye başladı.
Ama umutsuzluğa kapılmaya da gerek yok. Olayın neden büyüdüğünü anlatmaya çalıştım. Çoğu arkadaş gibi sizde yeneceksiniz inşallah.
Ş
Bu kadar üzülme, ne yapalım. Bu elimizde değil. Normal dışı bir korku. Yaşamayanlar kafanda bitireceksin diyor. hop diye olabilirmiş gibi. Bunun bir hastalık olmadığını anlayamıyorlar. Hatda bazı doktorlar bile anlayışsız olabiliyor. Ne kadar çok egzersiz yaparsan o jadar erken başarırsın. Öfkelenmeden, kendine kızmadan denemelerine devam et. En önemliside kendini asla suçlu hissetme.
Aslında vajinismusu ben şuna bağlıyorum. Kendimden örnek vereyim. Evlenirken yapamayacağım diye bir korkum, endişem yoktu. İlk gece canım acıyınca kaçındım. Bakın yerleşmiş bir korku yok. Yeterince hazır değilmişim ki, birde ilk olacağı için heyecanda oluyor. Daha önce öyle bir şeye kalkışmamışsın. Bocalama oluyor. Biz bocalayınca eşlerimizde bırakıyor. Sonraki denemeye ilk seferdeki olumsuz anılarda ekleniyor, yine olmuyor, eşimiz bırakıyor. Ondan sonraki denemelerimizde her seferinde korku ve endişemiz katlanarak büyüyor. Biz daha büyük çıkmaza giriyoruz. masumane bir korku, küçük bir kartopunun yuvarlana yuvarlana kocaman bir kardan adama dönüşmesi gibi.
Buna ne sebep oldu arkadaşlar. Eşlerimiz. Bir kaç gün en fazla bekleyip. Allem edip kallem edip sadece sıradan bir endişeyken. Korkunun kemikleşip güçlenmesine fırsat vermeden bu işi olduracaklardı. Tabi tatlılıkla. Nasılki çocukların süt dişi çekilirken korkuyorlar, yerinde düştü düşecek ama elletmiyorlarda diller döküp, kandırıp alıyoruz o dişi. Çünkü alınması gerekiyor ki altda olan sağlıklı çıkabilsin. Çocuğun iradesine kalsa bıraktırır, altdaki dişide yamuk çıkar. Bizi elimizde aparatlarla yamultup yumultup egzersize mahkum eden eşlerimiz. Kızkardeşimde balayının üçüncü günü eniştem heyt be! demiş olmuş. Kızkardeşime kalsaydı benim gibi senelerce uğraşacaktı.
Arkadaşlar uzun oldu bişiyorum. Ama kendimi analiz edip çok düşündüm. İlk gece acıdı korkmadım, ikinci, üçüncü gecede eşim biraz tatlı söz söylese, kararlı olsa olacaktı. Zaman geçtikce korku, tansiyon düşmeleri, baş dönmeleri, midede kramplar gelişmeye başladı.
Ama umutsuzluğa kapılmaya da gerek yok. Olayın neden büyüdüğünü anlatmaya çalıştım. Çoğu arkadaş gibi sizde yeneceksiniz inşallah.
Ş
Bu kadar üzülme, ne yapalım. Bu elimizde değil. Normal dışı bir korku. Yaşamayanlar kafanda bitireceksin diyor. hop diye olabilirmiş gibi. Bunun bir hastalık olmadığını anlayamıyorlar. Hatda bazı doktorlar bile anlayışsız olabiliyor. Ne kadar çok egzersiz yaparsan o jadar erken başarırsın. Öfkelenmeden, kendine kızmadan denemelerine devam et. En önemliside kendini asla suçlu hissetme.
Aslında vajinismusu ben şuna bağlıyorum. Kendimden örnek vereyim. Evlenirken yapamayacağım diye bir korkum, endişem yoktu. İlk gece canım acıyınca kaçındım. Bakın yerleşmiş bir korku yok. Yeterince hazır değilmişim ki, birde ilk olacağı için heyecanda oluyor. Daha önce öyle bir şeye kalkışmamışsın. Bocalama oluyor. Biz bocalayınca eşlerimizde bırakıyor. Sonraki denemeye ilk seferdeki olumsuz anılarda ekleniyor, yine olmuyor, eşimiz bırakıyor. Ondan sonraki denemelerimizde her seferinde korku ve endişemiz katlanarak büyüyor. Biz daha büyük çıkmaza giriyoruz. masumane bir korku, küçük bir kartopunun yuvarlana yuvarlana kocaman bir kardan adama dönüşmesi gibi.
Buna ne sebep oldu arkadaşlar. Eşlerimiz. Bir kaç gün en fazla bekleyip. Allem edip kallem edip sadece sıradan bir endişeyken. Korkunun kemikleşip güçlenmesine fırsat vermeden bu işi olduracaklardı. Tabi tatlılıkla. Nasılki çocukların süt dişi çekilirken korkuyorlar, yerinde düştü düşecek ama elletmiyorlarda diller döküp, kandırıp alıyoruz o dişi. Çünkü alınması gerekiyor ki altda olan sağlıklı çıkabilsin. Çocuğun iradesine kalsa bıraktırır, altdaki dişide yamuk çıkar. Bizi elimizde aparatlarla yamultup yumultup egzersize mahkum eden eşlerimiz. Kızkardeşimde balayının üçüncü günü eniştem heyt be! demiş olmuş. Kızkardeşime kalsaydı benim gibi senelerce uğraşacaktı.
Arkadaşlar uzun oldu bişiyorum. Ama kendimi analiz edip çok düşündüm. İlk gece acıdı korkmadım, ikinci, üçüncü gecede eşim biraz tatlı söz söylese, kararlı olsa olacaktı. Zaman geçtikce korku, tansiyon düşmeleri, baş dönmeleri, midede kramplar gelişmeye başladı.
Ama umutsuzluğa kapılmaya da gerek yok. Olayın neden büyüdüğünü anlatmaya çalıştım. Çoğu arkadaş gibi sizde yeneceksiniz inşallah.
canım bek eşinle konuş yan pozisyonda olun birbirinize dönük asla sokmaya çalışmasın sadece yapıyomus gibi ucunu değdirsin sende rahatlamaya çalış nasıl olsa girmeyecek..zamanla alışıyosun biz hep öyle yaptık sonradan ucunu bile alıyosun çünkü kendini itiyosun eşine bak dene mutlaka zaten aparattan daha yumuşak daha kolay
Evet bende yay pozisyonun daha rahat olduğunu düşünüyorum. Arkadaşlar mutlaka deneyin. Önerileri sadece okuyup geçmeyin.
Avantajı orda zaten çok rahat olmadığı için hop diye giremeyeceğinden sizede biraz eğlenme fırsatı verir. Zevklidir de.Çok mantikli aslinda kaşık pozisyonu canlar haklisiniz pens tehditkar olmuyo o sekilde biz de kasamayz ama asil problem altta yada üstte bunu yapamazken o sekilde nasl ypcaz hic girmez ki o zaman((
Evet çok doğru. Benim eşim bana üzülme yapmak istemediğin bir şeyi yapmak zorunda değilsin diyerek güya beni rahatlatdı. Oysa ondan olaya böyle yaklaşmasını istemiyordum ki.Bunu yasayanlarn ortak yönü cocuk ruhlu olmamzms kizlar yani kac yasnda olursak olalm icimzde hic buyumeyen 13yaslarnda bi kiz cocugu varms büyümeyi kadin olmayi aslnda istesek de kabullenemeyen bi kız cocuguymusuz.. Bir de bu çift problemiyms yani anlaysli erkek ve korkak ya da canı tatlı dyelm kadinin evlenmesyle oluyoms daha cok bi de erteleme hastalgyms gercekten de bunlarn hepsi bende var... Mesela yenmeyi ne kadar cok istesem de egzersizi erteliyorm hep...eşim de ben de cok rahatz deneyelm demyoz hc ayda bikac kere sadece...onda da ben aglyorm olmuyo dye zaten
Evet çok doğru. Benim eşim bana üzülme yapmak istemediğin bir şeyi yapmak zorunda değilsin diyerek güya beni rahatlatdı. Oysa ondan olaya böyle yaklaşmasını istemiyordum ki.
Sizi çok iyi anlıyorum. Boşa kürek çekmek gibi. İnsanın hevesi de isteğide kalmıyor. Karşı tarafı anlamak gerekir diyorlar da aslında bu evliliği sağlıklı bir şekilde yürütmek istiyorlarsa karşı taraf bizi anlamalı, hasta olan yardıma ihtiyacı olan biziz.Amin hep kendim icin dua ederken bu sorunu yasayan herkes icinde dua ediyorum cunku cok zor bi durum inanin ayni seyi soyledim senin boyle bi problemin olsaydi ben sana boyle davranmazdim cozmek icin senden cok ugrasirdim dedim burayi acip okutmak istedim baskalari beni ilgilendirmiyo dedi okumak istemedi neyle karsisina ciksam hep bi duvar bu savasta yalnizim anlayacagnzvajiden daha da zor bise varsa o da esinin destegini almadan bu sorunu cozmeye calisan kisi
Sanki ikimiz bi kuyudayiz ben cikmak icin biseyler yapiyorum o her yaptigimi engelleyip hayir burda kalcaz zaten burdan cikamayiz ki diyip duruyo olay tam olarak bu 8senelik bi iliski babamin tum inadina karsilik karsisinda ben kizinla eninde sonunda senin rizanla evlenicem diyen benden hicbir zaman vazgecmeyen eşim hergun degisiyo uzaklastigimizi hissediyorum sanki yeter ben artik bu baskiya bu skntıya katlanamiyorum bitsin desem tamam dicekmis gibime geliyo bu problemimiz olmasaydi o kdr mutlu bi evliligimz olurdu ki cunku baska hic anlasamadigimiz ters dustugumuz konu yok sinandigimiz bunun bi sinav oldugu cok asikar ortada ve ben her an bos kagidi verip cikip gidebilirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?