- 11 Ekim 2017
- 36
- 24
- 3
- 29
- Konu Sahibi hayallerimdeben
-
- #41
Ve ben hala sevgilimle konuşuyorum diye kendimi suçlu hissediyorum ve annem onu arayıp bi daha o çocukla konuşmayacağım diye ona yalvarmamı bekliyor
Ve ben hala sevgilimle konuşuyorum diye kendimi suçlu hissediyorum ve annem onu arayıp bi daha o çocukla konuşmayacağım diye ona yalvarmamı bekliyorSuç duyurusunda bulun, ailende olsa tehdit edemezler. Akşam akşam sinir geldi bana,ne intiharı manyakmısın sen, seni buna sürükleyenlerin cezasını ver .aile değil vahşi bunlar
Yalvarıp arka.nı kaldırma ailen malesef bir vahşi, şiddete devam ederlerse suç duyırusunda bulun ve kendi ayaklarının üstünde durmaya çalış..birgün yaptıkları şiddetin farkına varıp af dilemeden de onları affetme.. Aklını başına al ve güçlü ol artık..Ve ben hala sevgilimle konuşuyorum diye kendimi suçlu hissediyorum ve annem onu arayıp bi daha o çocukla konuşmayacağım diye ona yalvarmamı bekliyor
Yazılarından anlaşıldığı gibi yaşından kat kat olgunsun. Bende yaşadım zamanında ama annem babamı kaybetmesinin acısındayken bunalım gibiydi. Böyle büyük şiddet yoktu ama psikolojik şiddetin dibiydi o anki ruh haliyle.Ne iyi ne güzel kadınlarsınız. Zihnim ve çevrem bunca kötülükle sarılmışken, ne güzel umut oldunuz. Tüm samimiyetimle ve kalbimle söylüyorum. Sizi tanımadan seviyorum, hepinizi ablam kabul ediyorum. Ağladım mesajlarınız karşısında. Sağolunn iyi insanlar. Minnet duyuyorum
Bir an önce kendi hayatını kur.. Şikayetçi ol.. Bu kadar dayak ne demek ya.? Bir yurt bu ne bileyim.. Erkek arkadaşın evlenmeyi düşünüyorsa işi gücü yerindeyse evlen.. Ve nerde olduğunun onlara söyleme.. Hatta yurt dışına git.. Aile okuttu diye bunca dayağa razı gelme.. İntihar fikrini unut tatlım.. Onlar vir üzülür iki üzülür sonra hayatına devam eder.. Erkek arkadaşın seni seviyor belli.. Mis gibi hukuk okumuşsun.. Sen de yaşa ki senin gibi yardıma ihtiyacı olan insanlara elini uzat.. Bu senin için iyi bir fırsat.. Ölmek için çok erken.. Ailenden uzaklaş sadece..Kardeşim hala evde, annemler gitti. Onu zaten annem ta buraya gelirken sıkıca tembihlemiş, ablanı sana emanet ediyorum, sevgilisiyle konuşmasına izin verme, hemen bana söyle, senin psikolojini bozmasına izin verme diye. Kızı benim sevgilimin onun psikolojisini bozabileceğine inandırmış.o da benden niye sakladın diye ağlayarak anneme söyledi. Yani suçlu hala benim gözlerinde. Annem de döverken aynı evde yaşoyosunuz kıza neden söylemedin oo senin düşmanın mı he diye daha çok dövdü. Söylesem sana söyleyecekti, bana niye söylemedin diye yine dövecektin dedim. İyice sinirlendi o hırsla hızını alamayıp ısırdı. Belki size şimdi anlatırken garip geliyor ama yaşarken emin olun on katı daha garipti. Acıdan çok şok haliydi.
Erkek arkadaşım ben yirmi otuz bin bişeyler bulur sana çok güzel düğün yaparım memleketimde eğer istersen bugün kaçırırım seni diyor. Şiddet boyutunu ona anlatmadım işler çok karışmasın o da çok üzülmesin diye. Ablası da beni çok seviyor. Senden iyi gelin mi bulucaz allahın izniyle kardeşim hakkından gelir bu işin sen hiç üzülme diyor. Ama düşününki bakın anlatsam inanmazsınız, annem o kadar dövdü ertesi gün babama elim çıktı galiba diye sızlandı naz yaptı ikisi bir oldu hep senin yediğin haltlar yüzünden diye bana buldular suçu. Size çok garip gelebilir bu ama bizim ailede herkes bunu normal karşılıyor,suçlu ben oluyorum. (bir de erkek kardeşim var o da annemlerle memleketten gelmişti ben dayak yerken hiç çıkmadı odadan)Bir an önce kendi hayatını kur.. Şikayetçi ol.. Bu kadar dayak ne demek ya.? Bir yurt bu ne bileyim.. Erkek arkadaşın evlenmeyi düşünüyorsa işi gücü yerindeyse evlen.. Ve nerde olduğunun onlara söyleme.. Hatta yurt dışına git.. Aile okuttu diye bunca dayağa razı gelme.. İntihar fikrini unut tatlım.. Onlar vir üzülür iki üzülür sonra hayatına devam eder.. Erkek arkadaşın seni seviyor belli.. Mis gibi hukuk okumuşsun.. Sen de yaşa ki senin gibi yardıma ihtiyacı olan insanlara elini uzat.. Bu senin için iyi bir fırsat.. Ölmek için çok erken.. Ailenden uzaklaş sadece..
Erkek arkadaşının işi gücü yok mu?Erkek arkadaşım ben yirmi otuz bin bişeyler bulur sana çok güzel düğün yaparım memleketimde eğer istersen bugün kaçırırım seni diyor. Şiddet boyutunu ona anlatmadım işler çok karışmasın o da çok üzülmesin diye. Ablası da beni çok seviyor. Senden iyi gelin mi bulucaz allahın izniyle kardeşim hakkından gelir bu işin sen hiç üzülme diyor. Ama düşününki bakın anlatsam inanmazsınız, annem o kadar dövdü ertesi gün babama elim çıktı galiba diye sızlandı naz yaptı ikisi bir oldu hep senin yediğin haltlar yüzünden diye bana buldular suçu. Size çok garip gelebilir bu ama bizim ailede herkes bunu normal karşılıyor,suçlu ben oluyorum. (bir de erkek kardeşim var o da annemlerle memleketten gelmişti ben dayak yerken hiç çıkmadı odadan)
Erkek arkadaşımın stajı bitmek üzere avukat olacakErkek arkadaşının işi gücü yok mu?
O zaman direk evlenin.. Haklarını ara.. Sinme.. O aileni de şikayet et..Erkek arkadaşımın stajı bitmek üzere avukat olacak
Herkese iyi akşamlar. Ben bu yazıyı kalbim sanki bi avucun içinde vargücüyle patlatılırcasına sıkılıyor da bi yandan rahat rahat nefes almayı çok istiyor, bi yandan ne olacaksa olsun artık sonum gelsin hissiyle yazıyorum.
21 yaşımdayım. Avukatlık stajını yapıyorum. İki ay sonra hakimlik sınavına gireceğim. Üniversite üçüncü sınıfın sonlarına doğru bir erkek arkadaşım oldu. O zamanlar ailemden uzak yurtta kalıyordum. Liseyle beraber 7 yıl ailemden uzakta yurtta kaldım. Herneyse. Erkek arkadaşımı tam emin olduktan sonra yani yaklaşık sevgili olduktan 1 ay sonra anneme anlattım. Bana neden söylemedin benden gizledin diye dayak attı. Bu arada bir kardeşim var, devamlı bir hastalığa sahip ve doktoru benim üni. Okuduğum şehirde olduğu için ve tedavisine sürekli devam edebilmesi için yanıma aldırdım. İyi kötü bi ev tuttuk.çok zahmetli bir hastalığı var. Hepsi sonuna kadar helal olsun çok ilgilendim,geceleri terlemeleri oluyor ve ateşi düşmezse sabaha eklem yerleri kitleniyor kalkamıyorum. (hastalığı jia) sabaha kadar başında bekleyip sonra okuluma gittim vesaire atlattık bu dönemi. Tabi bu arada sevgilimden hiç ayrılmadım ama annem yemin et ayrılcan diye yoksa seni o okula yollamam, alırım, seni cümle elaleme rezil ederim diye saçımdan tutup duvarlara vura vura yemin ettirdiği için hep tedirgindim, çok vicdan azabı çektim. Bu dönemlerde sağolsun erkek arkadaşım hep yanımdaydı. Buluşamadık sorun etmedi. Ailedeki herkesin tek derdi benim gizli gizli onunla görüşüp görüşmediğimken o bana nasılsın diye soran tek kişiydi. Sınavın nasıl geçti,bugün nasılsın, sen herşeyin üstesinden gelebilirsin, korkma diyen tek kişi. Derken hasta kardeşim telefondaki mesajlaşmalarımızı görmüş. Ağlayarak annemleri yaşadığımız şehre çağırmış. Ölseydim de yaşamasaydım. Baskın gibiydi. Bi anda çok büyük bi fiziksel şiddete uğradım. Kardeşim onların yanındakiyle oranla benim yanımda neredeyse sağlığına kavulmuşken, kızı hasta ettin o.... pu bize yalan söyledin, sen aile denen şeyden ne anlarsın k...tak,git onun anasına ana de diye diye üzerimde süpürge kırdılar. Gerçekten dayak yemekten bütün vücudum uyuştu ve tek derdim yarın işe nasıl gideceğimdi. Yarı baygın kapıdan çıkmak istedim, sadece kurtulmak için. Babam onun koynuna mı gidiyosun diyerek burnuma yumruk attı. Gerisini hatırlamıyorum. Cehennem gibiydi. Ve bana kafir falan dedi annem. Hiç öyle hissetmiyordum.sadece birini masumca ve çok seviyordum. O günden sonra gittiler. Annem bir haftadır aramıyor. Morluklar geçsin diye işten bir hafta izin almıştım. Bugün gittim tekrar. Ve sürekli nerde kaldın saat kaç oldu diye annem sürekli bi ablamı bi babamı arttırıyor. Apar topar çıktım işten koştura koştura eve gidiyordum halbuki. Sonra yorgun argın tam uykuya dalacakken babam aradı. Niye anneni hiç aramıyosun diye hakaret karışık bağırmaya başladı (annem yaptırıyor) para kazanıp kaçmamdan, kontrolü kaybetmekten korkuyor.bi keresinde demişti ki. Çocuğun olsa bugün ne yedirdiğini arayıp söyleyeceksin, ben herşeyi kontrol ederim vs. Boğuluyorum. Gerçekten kimseye birşey vaadetmiyorum. Kendime de vaadetmiyorum. Belki ölürsem bi saniye olsun pişman olur diyorum. Çok istiyorum. Bi saniye olsun ne hissettiğimi anlasın, pişman olsun çok istiyorum. Demiştim ya kalbimi birşey sıkıyor diye. Ben de avucumda bi ton saçma sapan hapı sıkıp duruyorum günlerdir. İçsem, uyusam uyusam diyorum. Doğduğu toprak bırakmaz insanın yakasını, ardından gelir derler. Annem hep ardımdan gelecek. Lisedeyken bi mesleğim olsun kurtulurum diyordum. Yokmuş kurtuluş.
Herkese iyi akşamlar. Ben bu yazıyı kalbim sanki bi avucun içinde vargücüyle patlatılırcasına sıkılıyor da bi yandan rahat rahat nefes almayı çok istiyor, bi yandan ne olacaksa olsun artık sonum gelsin hissiyle yazıyorum.
21 yaşımdayım. Avukatlık stajını yapıyorum. İki ay sonra hakimlik sınavına gireceğim. Üniversite üçüncü sınıfın sonlarına doğru bir erkek arkadaşım oldu. O zamanlar ailemden uzak yurtta kalıyordum. Liseyle beraber 7 yıl ailemden uzakta yurtta kaldım. Herneyse. Erkek arkadaşımı tam emin olduktan sonra yani yaklaşık sevgili olduktan 1 ay sonra anneme anlattım. Bana neden söylemedin benden gizledin diye dayak attı. Bu arada bir kardeşim var, devamlı bir hastalığa sahip ve doktoru benim üni. Okuduğum şehirde olduğu için ve tedavisine sürekli devam edebilmesi için yanıma aldırdım. İyi kötü bi ev tuttuk.çok zahmetli bir hastalığı var. Hepsi sonuna kadar helal olsun çok ilgilendim,geceleri terlemeleri oluyor ve ateşi düşmezse sabaha eklem yerleri kitleniyor kalkamıyorum. (hastalığı jia) sabaha kadar başında bekleyip sonra okuluma gittim vesaire atlattık bu dönemi. Tabi bu arada sevgilimden hiç ayrılmadım ama annem yemin et ayrılcan diye yoksa seni o okula yollamam, alırım, seni cümle elaleme rezil ederim diye saçımdan tutup duvarlara vura vura yemin ettirdiği için hep tedirgindim, çok vicdan azabı çektim. Bu dönemlerde sağolsun erkek arkadaşım hep yanımdaydı. Buluşamadık sorun etmedi. Ailedeki herkesin tek derdi benim gizli gizli onunla görüşüp görüşmediğimken o bana nasılsın diye soran tek kişiydi. Sınavın nasıl geçti,bugün nasılsın, sen herşeyin üstesinden gelebilirsin, korkma diyen tek kişi. Derken hasta kardeşim telefondaki mesajlaşmalarımızı görmüş. Ağlayarak annemleri yaşadığımız şehre çağırmış. Ölseydim de yaşamasaydım. Baskın gibiydi. Bi anda çok büyük bi fiziksel şiddete uğradım. Kardeşim onların yanındakiyle oranla benim yanımda neredeyse sağlığına kavulmuşken, kızı hasta ettin o.... pu bize yalan söyledin, sen aile denen şeyden ne anlarsın k...tak,git onun anasına ana de diye diye üzerimde süpürge kırdılar. Gerçekten dayak yemekten bütün vücudum uyuştu ve tek derdim yarın işe nasıl gideceğimdi. Yarı baygın kapıdan çıkmak istedim, sadece kurtulmak için. Babam onun koynuna mı gidiyosun diyerek burnuma yumruk attı. Gerisini hatırlamıyorum. Cehennem gibiydi. Ve bana kafir falan dedi annem. Hiç öyle hissetmiyordum.sadece birini masumca ve çok seviyordum. O günden sonra gittiler. Annem bir haftadır aramıyor. Morluklar geçsin diye işten bir hafta izin almıştım. Bugün gittim tekrar. Ve sürekli nerde kaldın saat kaç oldu diye annem sürekli bi ablamı bi babamı arttırıyor. Apar topar çıktım işten koştura koştura eve gidiyordum halbuki. Sonra yorgun argın tam uykuya dalacakken babam aradı. Niye anneni hiç aramıyosun diye hakaret karışık bağırmaya başladı (annem yaptırıyor) para kazanıp kaçmamdan, kontrolü kaybetmekten korkuyor.bi keresinde demişti ki. Çocuğun olsa bugün ne yedirdiğini arayıp söyleyeceksin, ben herşeyi kontrol ederim vs. Boğuluyorum. Gerçekten kimseye birşey vaadetmiyorum. Kendime de vaadetmiyorum. Belki ölürsem bi saniye olsun pişman olur diyorum. Çok istiyorum. Bi saniye olsun ne hissettiğimi anlasın, pişman olsun çok istiyorum. Demiştim ya kalbimi birşey sıkıyor diye. Ben de avucumda bi ton saçma sapan hapı sıkıp duruyorum günlerdir. İçsem, uyusam uyusam diyorum. Doğduğu toprak bırakmaz insanın yakasını, ardından gelir derler. Annem hep ardımdan gelecek. Lisedeyken bi mesleğim olsun kurtulurum diyordum. Yokmuş kurtuluş.
Offff sinir oldum gece gece kafama taktim seni artik uyuyamam.neden intihari dusunmektesin ailenden uzaklasmak daha kolay olur bence.anne ve baba yasamimizda onemliler kabul ama yasam onlar degil.onlarin gorevi tamamlandi gerci seni nasil buyuttuler simdi kafamda deli sorular var.sonuc da buyudun uzak dur o aileden emin ol kan bagi cok da birsey ifade etmiyor.Herkese iyi akşamlar. Ben bu yazıyı kalbim sanki bi avucun içinde vargücüyle patlatılırcasına sıkılıyor da bi yandan rahat rahat nefes almayı çok istiyor, bi yandan ne olacaksa olsun artık sonum gelsin hissiyle yazıyorum.
21 yaşımdayım. Avukatlık stajını yapıyorum. İki ay sonra hakimlik sınavına gireceğim. Üniversite üçüncü sınıfın sonlarına doğru bir erkek arkadaşım oldu. O zamanlar ailemden uzak yurtta kalıyordum. Liseyle beraber 7 yıl ailemden uzakta yurtta kaldım. Herneyse. Erkek arkadaşımı tam emin olduktan sonra yani yaklaşık sevgili olduktan 1 ay sonra anneme anlattım. Bana neden söylemedin benden gizledin diye dayak attı. Bu arada bir kardeşim var, devamlı bir hastalığa sahip ve doktoru benim üni. Okuduğum şehirde olduğu için ve tedavisine sürekli devam edebilmesi için yanıma aldırdım. İyi kötü bi ev tuttuk.çok zahmetli bir hastalığı var. Hepsi sonuna kadar helal olsun çok ilgilendim,geceleri terlemeleri oluyor ve ateşi düşmezse sabaha eklem yerleri kitleniyor kalkamıyorum. (hastalığı jia) sabaha kadar başında bekleyip sonra okuluma gittim vesaire atlattık bu dönemi. Tabi bu arada sevgilimden hiç ayrılmadım ama annem yemin et ayrılcan diye yoksa seni o okula yollamam, alırım, seni cümle elaleme rezil ederim diye saçımdan tutup duvarlara vura vura yemin ettirdiği için hep tedirgindim, çok vicdan azabı çektim. Bu dönemlerde sağolsun erkek arkadaşım hep yanımdaydı. Buluşamadık sorun etmedi. Ailedeki herkesin tek derdi benim gizli gizli onunla görüşüp görüşmediğimken o bana nasılsın diye soran tek kişiydi. Sınavın nasıl geçti,bugün nasılsın, sen herşeyin üstesinden gelebilirsin, korkma diyen tek kişi. Derken hasta kardeşim telefondaki mesajlaşmalarımızı görmüş. Ağlayarak annemleri yaşadığımız şehre çağırmış. Ölseydim de yaşamasaydım. Baskın gibiydi. Bi anda çok büyük bi fiziksel şiddete uğradım. Kardeşim onların yanındakiyle oranla benim yanımda neredeyse sağlığına kavulmuşken, kızı hasta ettin o.... pu bize yalan söyledin, sen aile denen şeyden ne anlarsın k...tak,git onun anasına ana de diye diye üzerimde süpürge kırdılar. Gerçekten dayak yemekten bütün vücudum uyuştu ve tek derdim yarın işe nasıl gideceğimdi. Yarı baygın kapıdan çıkmak istedim, sadece kurtulmak için. Babam onun koynuna mı gidiyosun diyerek burnuma yumruk attı. Gerisini hatırlamıyorum. Cehennem gibiydi. Ve bana kafir falan dedi annem. Hiç öyle hissetmiyordum.sadece birini masumca ve çok seviyordum. O günden sonra gittiler. Annem bir haftadır aramıyor. Morluklar geçsin diye işten bir hafta izin almıştım. Bugün gittim tekrar. Ve sürekli nerde kaldın saat kaç oldu diye annem sürekli bi ablamı bi babamı arttırıyor. Apar topar çıktım işten koştura koştura eve gidiyordum halbuki. Sonra yorgun argın tam uykuya dalacakken babam aradı. Niye anneni hiç aramıyosun diye hakaret karışık bağırmaya başladı (annem yaptırıyor) para kazanıp kaçmamdan, kontrolü kaybetmekten korkuyor.bi keresinde demişti ki. Çocuğun olsa bugün ne yedirdiğini arayıp söyleyeceksin, ben herşeyi kontrol ederim vs. Boğuluyorum. Gerçekten kimseye birşey vaadetmiyorum. Kendime de vaadetmiyorum. Belki ölürsem bi saniye olsun pişman olur diyorum. Çok istiyorum. Bi saniye olsun ne hissettiğimi anlasın, pişman olsun çok istiyorum. Demiştim ya kalbimi birşey sıkıyor diye. Ben de avucumda bi ton saçma sapan hapı sıkıp duruyorum günlerdir. İçsem, uyusam uyusam diyorum. Doğduğu toprak bırakmaz insanın yakasını, ardından gelir derler. Annem hep ardımdan gelecek. Lisedeyken bi mesleğim olsun kurtulurum diyordum. Yokmuş kurtuluş.
Erkek arkadaşımın stajı bitmek üzere avukat olacak
Konu açtığım için bile vicdan azabı çekiyorum o kadar kötü insanlar değiller diye. Halbuki sadece gerçekleri yazdım. Yıllarca bunun içinde büyüdüğüm için bi anda silmek bana ters geliyor belki de. Düşünün ki sürekli bi arada olduğunuz beş kişi her an hata yapmaya hazır, çok kötü bi insan olduğunuzu, bi hiç olduğunuzu düşünüypr. Böyle hissederek büyüyorsunuz. Kafa yapım da herkesi sinir etti farkındayım ama,kimin nerede nasıl bi hayat yaşadığını bilmeden hakkında bi yargıya da varmamak lazım. Destekleyici yorumunuz için teşekkür ederimOffff sinir oldum gece gece kafama taktim seni artik uyuyamam.neden intihari dusunmektesin ailenden uzaklasmak daha kolay olur bence.anne ve baba yasamimizda onemliler kabul ama yasam onlar degil.onlarin gorevi tamamlandi gerci seni nasil buyuttuler simdi kafamda deli sorular var.sonuc da buyudun uzak dur o aileden emin ol kan bagi cok da birsey ifade etmiyor.
Tatlım ne bekliyorsun hala. Kaç git bu vahşilerin elinden. Aile falan değil bunlar. Korkularının sebebide intiharı düşünmenin sebebide dayak yiye yiye bastırılman. Sen cesaretsiz değilsin olamazsin. ekmeğini eline alan cesur bir kadın olmalısın. Ne intiharı aklına bile getirme. Elinde mesleğin var, aşık olduğun bir adam var üstelik bu adam senin arkanda olduğunu söylüyor. Sadece rezalet bir ailen var, onlarıda hayatından s...r etmek sandığın kadar zor değil. Sana bu cesareti verebilecek bir uzmanla görüşebilsen keşkeErkek arkadaşım ben yirmi otuz bin bişeyler bulur sana çok güzel düğün yaparım memleketimde eğer istersen bugün kaçırırım seni diyor. Şiddet boyutunu ona anlatmadım işler çok karışmasın o da çok üzülmesin diye. Ablası da beni çok seviyor. Senden iyi gelin mi bulucaz allahın izniyle kardeşim hakkından gelir bu işin sen hiç üzülme diyor. Ama düşününki bakın anlatsam inanmazsınız, annem o kadar dövdü ertesi gün babama elim çıktı galiba diye sızlandı naz yaptı ikisi bir oldu hep senin yediğin haltlar yüzünden diye bana buldular suçu. Size çok garip gelebilir bu ama bizim ailede herkes bunu normal karşılıyor,suçlu ben oluyorum. (bir de erkek kardeşim var o da annemlerle memleketten gelmişti ben dayak yerken hiç çıkmadı odadan)
Amacim seni daha cok uzmek degildi .fakat bircok ornegini gordum anneyim dedigim olacak babayim dedigim olacak beni kizdiran bu insanlar cocuguna eziyeti hak goren karakterler beni delirtiyor uzulmeni istemem emin ol dik durmani ve yasamina sahip cikmani isterim.Konu açtığım için bile vicdan azabı çekiyorum o kadar kötü insanlar değiller diye. Halbuki sadece gerçekleri yazdım. Yıllarca bunun içinde büyüdüğüm için bi anda silmek bana ters geliyor belki de. Düşünün ki sürekli bi arada olduğunuz beş kişi her an hata yapmaya hazır, çok kötü bi insan olduğunuzu, bi hiç olduğunuzu düşünüypr. Böyle hissederek büyüyorsunuz. Kafa yapım da herkesi sinir etti farkındayım ama,kimin nerede nasıl bi hayat yaşadığını bilmeden hakkında bi yargıya da varmamak lazım. Destekleyici yorumunuz için teşekkür ederim
Ölünce hersey çözülecekmi zannediyorsun. Sen ölüp gittiğinle kalırsın , herkes 3 gün üzülür , dördüncü gün hayatına devam eder . Üstelik Allah'ın verdiği cana kıymanın sonucunda bu dünya hayatında yaşadığın acıları mumla ararsın öteki tarafta . Haberin olsun. Evet ailen anlayışsız insanlar ama seninde elinde kıymetini bilmen gereken çok güzel Şeyler var . Tamamen düzenini oturtana kadar sabredip , durumu idare edeceksin. Yaşadığın Sıkıntılar bir imtihan . Sabredip kazanan olmak yerine , ölmeyi seçip kaybeden olmak istiyorsan o da senin tercihin . Aralığın 24 ünde sınav var. Ölmeyi düşünmek yerine otur , buna çalış . Madem derece yaptın , ozaman altyapında iyidir . Aklına başına topla. Sakın öyle bir saçmalık yapma .Herkese iyi akşamlar. Ben bu yazıyı kalbim sanki bi avucun içinde vargücüyle patlatılırcasına sıkılıyor da bi yandan rahat rahat nefes almayı çok istiyor, bi yandan ne olacaksa olsun artık sonum gelsin hissiyle yazıyorum.
21 yaşımdayım. Avukatlık stajını yapıyorum. İki ay sonra hakimlik sınavına gireceğim. Üniversite üçüncü sınıfın sonlarına doğru bir erkek arkadaşım oldu. O zamanlar ailemden uzak yurtta kalıyordum. Liseyle beraber 7 yıl ailemden uzakta yurtta kaldım. Herneyse. Erkek arkadaşımı tam emin olduktan sonra yani yaklaşık sevgili olduktan 1 ay sonra anneme anlattım. Bana neden söylemedin benden gizledin diye dayak attı. Bu arada bir kardeşim var, devamlı bir hastalığa sahip ve doktoru benim üni. Okuduğum şehirde olduğu için ve tedavisine sürekli devam edebilmesi için yanıma aldırdım. İyi kötü bi ev tuttuk.çok zahmetli bir hastalığı var. Hepsi sonuna kadar helal olsun çok ilgilendim,geceleri terlemeleri oluyor ve ateşi düşmezse sabaha eklem yerleri kitleniyor kalkamıyorum. (hastalığı jia) sabaha kadar başında bekleyip sonra okuluma gittim vesaire atlattık bu dönemi. Tabi bu arada sevgilimden hiç ayrılmadım ama annem yemin et ayrılcan diye yoksa seni o okula yollamam, alırım, seni cümle elaleme rezil ederim diye saçımdan tutup duvarlara vura vura yemin ettirdiği için hep tedirgindim, çok vicdan azabı çektim. Bu dönemlerde sağolsun erkek arkadaşım hep yanımdaydı. Buluşamadık sorun etmedi. Ailedeki herkesin tek derdi benim gizli gizli onunla görüşüp görüşmediğimken o bana nasılsın diye soran tek kişiydi. Sınavın nasıl geçti,bugün nasılsın, sen herşeyin üstesinden gelebilirsin, korkma diyen tek kişi. Derken hasta kardeşim telefondaki mesajlaşmalarımızı görmüş. Ağlayarak annemleri yaşadığımız şehre çağırmış. Ölseydim de yaşamasaydım. Baskın gibiydi. Bi anda çok büyük bi fiziksel şiddete uğradım. Kardeşim onların yanındakiyle oranla benim yanımda neredeyse sağlığına kavulmuşken, kızı hasta ettin o.... pu bize yalan söyledin, sen aile denen şeyden ne anlarsın k...tak,git onun anasına ana de diye diye üzerimde süpürge kırdılar. Gerçekten dayak yemekten bütün vücudum uyuştu ve tek derdim yarın işe nasıl gideceğimdi. Yarı baygın kapıdan çıkmak istedim, sadece kurtulmak için. Babam onun koynuna mı gidiyosun diyerek burnuma yumruk attı. Gerisini hatırlamıyorum. Cehennem gibiydi. Ve bana kafir falan dedi annem. Hiç öyle hissetmiyordum.sadece birini masumca ve çok seviyordum. O günden sonra gittiler. Annem bir haftadır aramıyor. Morluklar geçsin diye işten bir hafta izin almıştım. Bugün gittim tekrar. Ve sürekli nerde kaldın saat kaç oldu diye annem sürekli bi ablamı bi babamı arttırıyor. Apar topar çıktım işten koştura koştura eve gidiyordum halbuki. Sonra yorgun argın tam uykuya dalacakken babam aradı. Niye anneni hiç aramıyosun diye hakaret karışık bağırmaya başladı (annem yaptırıyor) para kazanıp kaçmamdan, kontrolü kaybetmekten korkuyor.bi keresinde demişti ki. Çocuğun olsa bugün ne yedirdiğini arayıp söyleyeceksin, ben herşeyi kontrol ederim vs. Boğuluyorum. Gerçekten kimseye birşey vaadetmiyorum. Kendime de vaadetmiyorum. Belki ölürsem bi saniye olsun pişman olur diyorum. Çok istiyorum. Bi saniye olsun ne hissettiğimi anlasın, pişman olsun çok istiyorum. Demiştim ya kalbimi birşey sıkıyor diye. Ben de avucumda bi ton saçma sapan hapı sıkıp duruyorum günlerdir. İçsem, uyusam uyusam diyorum. Doğduğu toprak bırakmaz insanın yakasını, ardından gelir derler. Annem hep ardımdan gelecek. Lisedeyken bi mesleğim olsun kurtulurum diyordum. Yokmuş kurtuluş.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?