- 15 Kasım 2011
- 1.299
- 526
- 323
- Konu Sahibi elizanelizan
-
- #1
Mrb kk'nın güzeller güzeli hatunları
Önceki konumda bahsetmiştim yaklaşık 2 aydır görüştüğüm biri ve onun tutumları hakkında...
( Önceki konum için : http://www.kadinlarkulubu.com/derdim-var/552331-a.html )
Bu süre içinde fütürsuzca oradan oraya savrulan hakaretler, sonrasında duyduğu pişmanlıklar, özürler aldı başını gitti. Bu kadar kısa bir süre içinde bana olan saygısını çok çabuk ve kolay tüketti.
Sinirlendi, saydırdı... Her hakaretinin, saygısızlığının,cefasının gerekçesiyse "bu kadar kısa süre geçmesine rağmen beni eşi gibi görmesi ve bundan doğan samimiyet" olduğunu söyledi... Samimiyet adı altında beni üzmeyi, kırmayı, hakaretvari konuşmayı ve saygısızca davranmayı kendine hak gördü.
Bütün bunları geçmiştim, bu kadar kısa zamanda bir şeyleri çabucak tüketmesini görmezden gelmeye başladım. Sinirlenince 10 dk. sonra yatışacağını iyi öğrendiğim, iyi öğrettiği için sustum, önemsemedim. Belki de mutlu olduğumuza ve iyi anlaştığımıza kendimi inandırmak istedim. Bilmiyorum.
Ama önceki konumda yer vermediğim ( belki de küçük boyutlarda olduğu için) bir mesele yeniden hortladı dün ne yazık kı...
Ve nihai "son" kararını vermeme neden oldu..
Mesele şu ki, kendisinin hayalgücü bir hayli gelişmiş durumda. 1,5 aylık süreçte saygısını kaybetti, hakaretvarı konusmalar ve saygısız davranıslarda bulundu eyvallah da bir de işin "fantazi" sayılabilecek boyutu çıktı meydana...
Ben muhafazakar sayılabilecek biriyim. Ailem, etrafımdaki insanlar, düşünce ve yaşam tarzım, dünya görüşüm mutaassıp sayılabilecek ölçülerde. Görüştüğüm insan bu anlamda benden bir basamak daha ileride aldığı ilimler bakımından...
fakat gelin görün ki benim ve kendisinin dini anlamda belli bir durumda olmamıza rağmen kendisi nefsıne hakim olamayıp bir takım cümleler kurdu. Çok fazla ayrıntı veremıyorum, açıkça yazamıyorum ama biraz kabaca yazayım siz anlayın.. İşte " şu olsaydı şunu yapardım, şöyle olsaydı böyle olurdu " vs gibi
daha evvel bu tarz muhabbetler açmaya çalıştığı vakitlerde bunu masumane görüp, karşılık vermemekle beraber uyarmıştım kendisini, şu durumda bu konuşmaların yapılmasının doğru olmadıgına dair. Kendisi de bana hak vermişti. Bir süre hiç bu tarz konularda konusmadı.. >Daha sonra yine yukarıda bahsettiğim şekliyle konusmaya basladı.
En sonuncusu da dun aksamdı. Bu sekılde konusmaya calıstı, açıkça bazı seylerı soylemıyor veya ılerı gıtmıyor ama o kadarı dahı bana fazlaydı. Kızdım kendisine, "benimle nefsini mutmain etmek için mi konusuyorsun senı uyarmıstım uçma fazla istersen" dedim. O da "uçalım bir kere de ne olacak" dedi. Daha sert karşılık verdim. Bana verdiği cevap şu " Erkeğini nasıl tatmin edeceğini mutlu edeceğini ben mi öğreteceğim" ... Üstelik bana bunları yazdığı vakitteilim aldığı yerdeydı. Öyle bir yerde aklına bunlar gelebiliyor. Kisvesine, vasfına aldırmadan boyle konusabılıyor... Belki de kimilerinize abartı gelebilir ne varmış yanı öyle konustuysa dıyecek olanlarınız olabılır ama dedıgım gıbı ben muhafazakar bır ınsanım, bu tur konusmaların arada herhangı bır resmıyet olmadan yapılmasını dogru bulmuyorum. Bu konuda benı anlayabılecegınızı dusunuyorm..
Şimdi 2 aylık süreç içinde bana bu tarz konuşmalar yapabilme cesaretını kendınde bulduguna mı uzuleyım kızayım yoksa ben bu adamla evlenseydım onu mutmain edemediğim bir durumm hasıl oldugunda bana bu cumleyı kurabılecegı, bunu yuzume carpabılecegı ıhtımalının ayın 14'u gıbı ortada oldugu ıhtımalıne mı, bilemedim...
İyi geceler dedim.Konu kapandı sanıyor kendisi. Ama ben dün gece kararımı verdim. Belki de ben meydan verdim onun bu kadar cesaretli davranmasına, belki ben yüz verdim bilmiyorum...
İki hafta sonra annesı,teyzes, kızkardeslerı tanışmaya gelecektı fakat Bu kadar kısa zamanda bana hakaretler eden saygısızca davranan, boyle ozel mevzulara gırebılme cesaretınde bulunan bırı ıle sanırım hıcbır musbet geleceğim olamaz. Zaten ailem de çok gönüllü değildi, ben üniv. mezunuyum kendisi lise mezunu diye -ki bu ayrımcılığa da şiddetle karşıyım -
Size danışmak istediğim kısım şu; kendisine direkt olarak ayrılmak istediğimi ve gerekcelerını mı soylesem, yoksa soguk davradıgımı anlayıp kendılıgınden mı ayrılık durumuna gelse olay..? Ben normalde uzatmadan, dallandırıp budaklandırmadan dırek soyleme taraftaryım ama bılıyorum kı sozler verecek yemınler edecek davranıslarının tekrarlanmayacagına, benı ıkna etmeye calısacak. Ama Bununla ugrasacak ruh halıne sahıp degılım suan
Tavsiyelerinize oldukça muhtacım şu dönemde ..
_____________________________________________________
Bayağı uzunca yazdım, yordum güzel gözlerinizi hakkınızı helal edin pamuklarım ama cidden stres yüklüyüm burnuma kadar
Önceki konumda bahsetmiştim yaklaşık 2 aydır görüştüğüm biri ve onun tutumları hakkında...
( Önceki konum için : http://www.kadinlarkulubu.com/derdim-var/552331-a.html )
Bu süre içinde fütürsuzca oradan oraya savrulan hakaretler, sonrasında duyduğu pişmanlıklar, özürler aldı başını gitti. Bu kadar kısa bir süre içinde bana olan saygısını çok çabuk ve kolay tüketti.
Sinirlendi, saydırdı... Her hakaretinin, saygısızlığının,cefasının gerekçesiyse "bu kadar kısa süre geçmesine rağmen beni eşi gibi görmesi ve bundan doğan samimiyet" olduğunu söyledi... Samimiyet adı altında beni üzmeyi, kırmayı, hakaretvari konuşmayı ve saygısızca davranmayı kendine hak gördü.
Bütün bunları geçmiştim, bu kadar kısa zamanda bir şeyleri çabucak tüketmesini görmezden gelmeye başladım. Sinirlenince 10 dk. sonra yatışacağını iyi öğrendiğim, iyi öğrettiği için sustum, önemsemedim. Belki de mutlu olduğumuza ve iyi anlaştığımıza kendimi inandırmak istedim. Bilmiyorum.
Ama önceki konumda yer vermediğim ( belki de küçük boyutlarda olduğu için) bir mesele yeniden hortladı dün ne yazık kı...
Ve nihai "son" kararını vermeme neden oldu..
Mesele şu ki, kendisinin hayalgücü bir hayli gelişmiş durumda. 1,5 aylık süreçte saygısını kaybetti, hakaretvarı konusmalar ve saygısız davranıslarda bulundu eyvallah da bir de işin "fantazi" sayılabilecek boyutu çıktı meydana...
Ben muhafazakar sayılabilecek biriyim. Ailem, etrafımdaki insanlar, düşünce ve yaşam tarzım, dünya görüşüm mutaassıp sayılabilecek ölçülerde. Görüştüğüm insan bu anlamda benden bir basamak daha ileride aldığı ilimler bakımından...
fakat gelin görün ki benim ve kendisinin dini anlamda belli bir durumda olmamıza rağmen kendisi nefsıne hakim olamayıp bir takım cümleler kurdu. Çok fazla ayrıntı veremıyorum, açıkça yazamıyorum ama biraz kabaca yazayım siz anlayın.. İşte " şu olsaydı şunu yapardım, şöyle olsaydı böyle olurdu " vs gibi
daha evvel bu tarz muhabbetler açmaya çalıştığı vakitlerde bunu masumane görüp, karşılık vermemekle beraber uyarmıştım kendisini, şu durumda bu konuşmaların yapılmasının doğru olmadıgına dair. Kendisi de bana hak vermişti. Bir süre hiç bu tarz konularda konusmadı.. >Daha sonra yine yukarıda bahsettiğim şekliyle konusmaya basladı.
En sonuncusu da dun aksamdı. Bu sekılde konusmaya calıstı, açıkça bazı seylerı soylemıyor veya ılerı gıtmıyor ama o kadarı dahı bana fazlaydı. Kızdım kendisine, "benimle nefsini mutmain etmek için mi konusuyorsun senı uyarmıstım uçma fazla istersen" dedim. O da "uçalım bir kere de ne olacak" dedi. Daha sert karşılık verdim. Bana verdiği cevap şu " Erkeğini nasıl tatmin edeceğini mutlu edeceğini ben mi öğreteceğim" ... Üstelik bana bunları yazdığı vakitteilim aldığı yerdeydı. Öyle bir yerde aklına bunlar gelebiliyor. Kisvesine, vasfına aldırmadan boyle konusabılıyor... Belki de kimilerinize abartı gelebilir ne varmış yanı öyle konustuysa dıyecek olanlarınız olabılır ama dedıgım gıbı ben muhafazakar bır ınsanım, bu tur konusmaların arada herhangı bır resmıyet olmadan yapılmasını dogru bulmuyorum. Bu konuda benı anlayabılecegınızı dusunuyorm..
Şimdi 2 aylık süreç içinde bana bu tarz konuşmalar yapabilme cesaretını kendınde bulduguna mı uzuleyım kızayım yoksa ben bu adamla evlenseydım onu mutmain edemediğim bir durumm hasıl oldugunda bana bu cumleyı kurabılecegı, bunu yuzume carpabılecegı ıhtımalının ayın 14'u gıbı ortada oldugu ıhtımalıne mı, bilemedim...
İyi geceler dedim.Konu kapandı sanıyor kendisi. Ama ben dün gece kararımı verdim. Belki de ben meydan verdim onun bu kadar cesaretli davranmasına, belki ben yüz verdim bilmiyorum...
İki hafta sonra annesı,teyzes, kızkardeslerı tanışmaya gelecektı fakat Bu kadar kısa zamanda bana hakaretler eden saygısızca davranan, boyle ozel mevzulara gırebılme cesaretınde bulunan bırı ıle sanırım hıcbır musbet geleceğim olamaz. Zaten ailem de çok gönüllü değildi, ben üniv. mezunuyum kendisi lise mezunu diye -ki bu ayrımcılığa da şiddetle karşıyım -
Size danışmak istediğim kısım şu; kendisine direkt olarak ayrılmak istediğimi ve gerekcelerını mı soylesem, yoksa soguk davradıgımı anlayıp kendılıgınden mı ayrılık durumuna gelse olay..? Ben normalde uzatmadan, dallandırıp budaklandırmadan dırek soyleme taraftaryım ama bılıyorum kı sozler verecek yemınler edecek davranıslarının tekrarlanmayacagına, benı ıkna etmeye calısacak. Ama Bununla ugrasacak ruh halıne sahıp degılım suan
Tavsiyelerinize oldukça muhtacım şu dönemde ..
_____________________________________________________
Bayağı uzunca yazdım, yordum güzel gözlerinizi hakkınızı helal edin pamuklarım ama cidden stres yüklüyüm burnuma kadar