Bazen olayların içindeyken anlamıyoruz neler yaşadığımızı. O yüzden uzak kalmak iyi gelecek diye düşünüyorum haklısınız. Hem de hatasını anlaması için düzeltmesi gereken yönleri daha iyi anlayabilmesi için bu yolu seçmek zorunda kaldım. Tahammülüm gerçekten bitti çok yoruldum. Artık kendi karar versin her tartışmada açtığı konular gerekli mi bizi ne noktaya getirmiş... Sizin eşinizin düzelmesine sevindim. Uzun ayrılığınız ne kadar sürdü?
Aminn inşallah sağolun. İşte biz merhametli varlıklarız, kıyamıyoruz belki ama hayt huyt yaparken o mülayim hallerinden eser kalmıyor :)
Biz 2 aya yakın ayrı kaldık ama başka şehirde olduğum için hiç görüşemedik, yalnız telefonla görüştük, karşılıklı hatalarımızı görmemiz için çok iyi oldu. Bu esnada başka sorunlar da oldu tabi benim kendi ailemle ilgili ama uzak kalmak, objektif bakabilmek, o anlık öfkeyle veya intikam duygusuyla değil de mantıkla hareket edebilmeyi sağlıyor. O yüzden siz de bu dönemde neleri değiştirmek gerektiğine odaklanın, o da aynı şekilde, vakti bol sonuçta kavga edecek birini bulamayınca kendi kendine oturup düşünecek. Mesela benim eşim çok sık hakarete vardırırdı tartışmayı bu konuda çok net konuştum tabi ki hemen herşey düzelmedi ama 3 yılın sonunda baya mesafe katetmişiz, bir de insanın geçmişi ve ailesi de önemli. Ben de eşim de babasından şiddet görmüş insanlarız o sebeple ben pek çok insana göre daha çok kaldırabiliyorum ama gene de herşeyin sınırı var ve çocuklarımız da aynı şeyi yaşamasın diye defalarca anlattım. Allah doğru yoldan ayırmasın bizleri. İnşallah orta yol bulunur, evladınız da huzurlu bir ortamda büyür.
Biz aynı şehirlerin bebek var zaten görüşmeme durumumuz olamaz ama şu ana kadar zerre anlamadı hatasını o yüzden bu ayrılık nereye varır anlar mı beni bilmiyorum... Dün gelip hala sinirlerimi bozmayı başardı mesela...
Devamlı görüşmek iyi değil aynı şehirde de olsa haftada bir gelsin yeter bence, özlesin sizi ve çocuğunu, biraz yalnız kalsın, ben alttan almasam eşim de hemen hatasını kabul edecek bir insan değil defalarca aynı şeyi konuştuk, çünkü ailelerde var işin içinde, ve evi değiştirelim diye ağladım kaç kere resmen, inat etti 1 ay sonra falan söylene söylene yeni ev buldu. Eşimin ailesinden uzak bir yere taşınmak istiyordum. İnanın çok sıkıntılı dönemlerdi ama atlatabilirsiniz, ben de duaya namaza sarılarak atlattım aslında, ailemde de sorunlar vardı, maddi yönden devamlı eşimden istiyorlar ama uzlaşmacı değiller, boşan parasını yiyelim diyecekler ve eşim de burdan çok vuruyordu haklı da olsa üzüyor insanı. Eşim öfkesini kontrol edemiyor, bebeğin yanında bağırıyor tartışıyor vs. Ne yazık ki yıkmak çok kolayken, bir yuvayı ayakta tutmak, bir bebeği büyütmek, bir insanı doğru yola çekmeye çalışmak çok zor şeyler. Dualarımdasınız, hele ki böyle çocukların bebeklerin olduğu ailelerde, anne babalara hep dua ediyorum, çünkü ben o git gelleri yaşadım ve hiç kolay değil. Eşinize de dua edin sinirlendiğiniz anlarda, boşansanız bile çocuğunuzun babası, Allah doğru yola iletsin, nefsinin şerrinden korusun. Çünkü bu kibir, öfke, karşıdakini suçlamak hep insanın nefsinden.Biz aynı şehirlerin bebek var zaten görüşmeme durumumuz olamaz ama şu ana kadar zerre anlamadı hatasını o yüzden bu ayrılık nereye varır anlar mı beni bilmiyorum... Dün gelip hala sinirlerimi bozmayı başardı mesela...
Dualarınız için sağolun, en ihtiyaç duyduğum şey iyi dilekler dualar...
Haklısınız ben de hep bundan çabaladım. Siz de kolay şeyler atlatmamışsınız. Ne mutlu ki sonunda başarmışsınız öyle bir aileye rağmen. Ben haftada bir görüşelim desem bebeği bahane eder. O yüzden istediği an görsün bebeğini diye düşündüm. Eşim de bebeğin yanında bağırdığı için böyle olmayacağını söyledim. Ben şimdiye kadar o kadar çok alttan aldım ki, bazen belki de bu yüzden bu duruma geldik diye düşünüyorum. Bilmiyorum hakkımızda hayırlısı... Eşime de dua ediyorum tabi, Allah doğruyu göstersin. O da sizin eşiniz gibi hatasını hiç kabul etmek istemez. Bakın şu durumda bile üste çıkma çabaları gösteriyor.Sizden de Allah razı olsun yuvanızda çok mutlu olun inşallah...
