Ben de 26 yaşında atandım.eee ortalama bu yaşlar zaten.bezecek birşey yok ki.istedikleri olsa da 2 güne alışıp gidiyor insan ona da.kısaca bence durup dururken kimse mutlu gezmiyor.en fazla huzur olur.mutlu anlar oluyor sadece.daha çok doğuştan gelen şeyler olduğunu düşünüyorum.herkesi doğuştan gelen bir mutluluk seviyesi varmiş. Yaşanan olaylar bu oranı çok kısa bir süreliğine azlatıp, çoğltabiliyor diyor bilim adamları.illa mutlu olma zorunluluğumuz da yok.çok mutlu bir insan değilim ne var yani de diyebilir insan ? Kimseye mutluluk borcumuz yok, kendimize de.