Vicdan

Kardeşimin uzun yıllardır psikiyatrik rahatsızlıkları var. Doktorlar bile bu konuda hemfikir değil, bazıları şizofreni diyor bazıları otizm diyor. Genel olarak bir saldırganlık yok ama ara sıra özellikle üzerine çok gidildiginde insanların boğazına yapıştığı oluyor. Bunu birkaç kez anneme ve babama yaptı daha önce. Belki egitilebilecek bir çocuktu ama annemle babamın sürekli birbirine muhalefet etmesi sonucu çocuk hiçbir gelişme gösteremedi. Annem okula gitmesi için çok uğraştı ortaokulu zar zor bitirdi. Lise için de uğraştı olmadı.
Sabahları kalkar üstünü giyip hemen dışarı çıkar dışarda yaptığı hicbirseye müdahale edemiyoruz. Dışarı çıkma desek evde içi patlıyor. Beraber çıkalım desek zaten yanımizda yürümüyor çekip gidiyor. Kişisel temizliğine hiçbir şekilde dikkat etmiyor ve buna onu ikna etmek imkansız. Toplum içinde birden zıplayıp kafasına vurmaya basliyor müdahale edilirse de mudahale edene saldırıyor. Kaç defa dışarıda olay çıkardı. Tüm yaptıklarını burada anlatmamın imkanı yok ama rahatsızlığı çok ileri boyutta ve biz artık bunun tedavi edilemeyeceğine kendimizi inandirmis durumdayız.
Dört yıl önce evlenip memleketimden ayrıldım. Biraz olaylı bir surecti. Ailem uzağa gitmemi istemedi beni her fırsatta kardeşimi terketmekle suçladilar. Dört yıldır her görüşmemizde onları ve kardeşim terkettigime dair sitem var. O zamanlar bunu çok kafama takmiyordum. Eşimi seviyordum ve benim de bir düzen kurmaya ihtiyacım olduğuna inanıyordum.
Halen mutlu bir evliliğim var ve artık hamileyim. Hormonların mi etkisi bilmiyorum aklımda sürekli kardeşim var onu gerçekten kendi kaderine bıraktığımı düşünüyorum. Sanki onun yüzünden buraya kaçıp gelmişim gibi. Babam zaten sorumsuz bir insan anneme birsey olursa kardeşim ne hale düşer diye düşünmeden edemiyorum. Onu yanima alabilir miyim alsam ayni evde yasayabilir miyiz? Ya da bir klinikte tedavi mi görür? Esim ona yardimci olmama ne kadar destek verir. Onun için ne yapabilirim bu çocuk bu saatten sonra topluma kazandırılmaz mi? Bir tane daha kardeşimiz var o memlekette ama ben nedense sadece kendimi sorumlu hissediyorum bu durumdan ve vicdan azabından kendimi yiyip bitiriyorum aylardır.
Sizin fikriniz nedir? Oleriye dönük ne yapabilirim ? Vicdanımı nasıl rahatlatabilirim?

bence ailenizin yanında bir rehabilitasyon merkezinde bireysel eğtim aldırabilirsiniz.isterseniz detayları anlatırım.

Aileniz neden kardeşinizden kaçtığınızı düşünüyorki? Sizin ona yapabilceğiniz birsey yokmuş

Canım hamilesin. Kesinlikle yanına almamalısın. Otistik olduğunu düşündüm anlattıklarından. Rehabilitasyon şart gündüz okulu gibi. Ayrıca ailenin seni suçlamaya hakkı yok. İçini ferah tut. Çocuğa bakmak anne babanın görevidir. Yarın ilerde onlara bir şey olursa ancak sana düşer. Ama dediğim gibi bu tarz hastalıklarda ortam değişikliği iyi gelmez. Düzen değişince kötüler durumu. Yanına almayı kesinlikle düşünme

Merhaba Anne babanız hayatta ve saglıklıysa kardeşinize bakma sorumlulugu tabiki öncelikli onlarda siz ancak yardımcı olabilirsiniz. Eğitimine nasıl katkıda bulunulabilir, topluma kazandırılabilirmi kısmı ve maddi durumunuz iyiyseAilenize maddi açıdan destek vererek bakımındaki masrafları karşılayabilirsiniz. Hamile oldugunuz içinde daha hassas olabileceginizi düşünüyorum.yanınıza almanızı asla tavsiye etmem Anne babanız hayattayken eşiniz böyle bir bakımı çok içten onaylamayacaktır dogal olarak ve bakımı çok zor gerçekten (bende bir hasta yakınıyım)Allah yardımcın olsun..

şöyle düşün sen kardesının bulundugu sehırde olsan yada aynı evde olsan degişen birsey olacakmı hayır..yanı senden kaynaklı bır gerileme yada ilerleme yok durumunda,dolayısıyla kendı kendıne vıcdan azabı cektırme..tabiki sık sık ara konuş ilgilen ama senınde bir düzenin evin var..hayatta herkes kendı bacagından asılıyor malesef,acı da olsa..
ınsallah tez zamanda şifa bulur yada bir çıkar yolu bulunur ve en azından kendı kendını ıdare edecek kadar kontrol altına alınır bu rahatıszlık..
sen üzme kendını,artık düşünmen gereken bir bebegın olacak

Yanıma almayı düşünmezdim ben olsam.
Sizi, anne babanızı tanıyor ama eşiniz, hele ki bebeğiniz tamamen yabancı. Onlara zarar verebilir, elinden de alamayabilirsiniz. Bilhassa bebek en ufak şeyden bile dönüşü olmayan şekilde zarar görebilir. Üstelik bebeği kıskanabilir ilginizi böldüğü için.