- 13 Kasım 2008
- 95
- 199
- 618
Merhaba arkadaslar,
kac gundur icimde bir dert var. Doktora yapmak icin yurtdisina geldigimde bir arkadas ile tanistim. Zamanla her sey uydu, simdi ev aldi, onu hazirliyoruz. Resmi bi teklif olmasa da (ki oncesinde ailem ile tanismak istio ama covid dolayisi ile gelemiyor, donunce karantina falan) isler yolunda. Yani teklif olmasa bile o yola giriyoruz. Dusunun evin herseyine ben karar veriyorum, seciyorum falan. Ama icimde cok buyuk bir korku var. Sonucta ben bu ulkeye tek geldim. Arkadaslarim oldu ama hepsi sonra baska ulkelere ya da kendi evlerine donmek istedi. Simdi ailem uzaktan ben burda, dogru duzgun arkadassiz (is arkadaslarina arkadas demem) burda yasayacagim, ancak ilerisi beni cok korkuyor. Ya bi gun hastenelik olsam? Ulkenin dilini dogru duzgun konusamiyorum, yaslaninca bana nolcak? Bi yastikta koca lafi gecerli ama o duruma dusunce bi tane bile kendi ulkemden kimse olamayacak yanimda. Cocugum olsa burda buyuyecek, acaba dil yuzunden hayatta en sevdigim, dedesiyle bile anlasamazsa? Boyle seyler cok korkutuyor beni. Var mi aranizda bana akil verecek, teselli edecek birisi
Olum ne zaman gelir belli degil, kucuk yaslarda gordum bunu, hayati yasamak gerektigine inaniyorum. En sevdigin birinden vazgecmek imkansiz boyle bi durumda. Ama bi yanda da iste aile, ulken, ana dilin. Kendimi hic boyle gormezdim daha once ama ozluyorum. Nasil yasamam gerekecek bilmiyorum…
kac gundur icimde bir dert var. Doktora yapmak icin yurtdisina geldigimde bir arkadas ile tanistim. Zamanla her sey uydu, simdi ev aldi, onu hazirliyoruz. Resmi bi teklif olmasa da (ki oncesinde ailem ile tanismak istio ama covid dolayisi ile gelemiyor, donunce karantina falan) isler yolunda. Yani teklif olmasa bile o yola giriyoruz. Dusunun evin herseyine ben karar veriyorum, seciyorum falan. Ama icimde cok buyuk bir korku var. Sonucta ben bu ulkeye tek geldim. Arkadaslarim oldu ama hepsi sonra baska ulkelere ya da kendi evlerine donmek istedi. Simdi ailem uzaktan ben burda, dogru duzgun arkadassiz (is arkadaslarina arkadas demem) burda yasayacagim, ancak ilerisi beni cok korkuyor. Ya bi gun hastenelik olsam? Ulkenin dilini dogru duzgun konusamiyorum, yaslaninca bana nolcak? Bi yastikta koca lafi gecerli ama o duruma dusunce bi tane bile kendi ulkemden kimse olamayacak yanimda. Cocugum olsa burda buyuyecek, acaba dil yuzunden hayatta en sevdigim, dedesiyle bile anlasamazsa? Boyle seyler cok korkutuyor beni. Var mi aranizda bana akil verecek, teselli edecek birisi
Olum ne zaman gelir belli degil, kucuk yaslarda gordum bunu, hayati yasamak gerektigine inaniyorum. En sevdigin birinden vazgecmek imkansiz boyle bi durumda. Ama bi yanda da iste aile, ulken, ana dilin. Kendimi hic boyle gormezdim daha once ama ozluyorum. Nasil yasamam gerekecek bilmiyorum…
