Ben gizli yabaniyim. Sık sık bulustugum,çok sevdiğim yakın arkadaş sayım 30u geçer , boş zamanlarımda hiç tanimadigim bir turistle bulusur şehri gezdiririm, bu akşam bile geçen hafta tiyatroda tanıştığım biri tarafından bir oyuna davet edildim,ona gideceğim

ama aynı zamanda ciddi derecede asosyallik bulgularim var.
Beni az tanıyanlar asla tahmin etmez ama yakınlarım bu huyumu çok iyi bilir.
Mesela couchsurfingde biriyle eşleştim, turist gezdirecegim. 'yanimda bir arkadaşım daha var' derse hiç hoşuma gitmez. Edebilirsek iptal ederim. Biriyle bulusacakken yanında birini getirse uyuz olurum, ağzımı bıçak açmaz. Öncesinde söylerse 'hayir ya getirme, Erken ayrılır onla buluşursun' derim

Tanışma etkinlikleri falan oluyor bazen, dil gruplarının ya da gezgin sayfaların. Herkes herkesle konuşuyor. Bir iki kere gittim, bir kisiyle bile konuşmadan çıktım, nefret ederim. Ya da kalabalık kamp organizasyonlari olur beni bıçaklasan gitmem:)
Bir çocuk beni hep couchsurfing eventlerine cagirirdi,böyle derdim gitmezdim.
Eki Görüntüle 3257381
Bir gün buluştuk,çıkışta buraya gidecekti "bir şey ismarlayayim sıkılırsan dönersin" dedi. Tüm gudubet ve suratsizligimla oturdum, insanların oynadıkları salak oyuna 'bu ne aw' bakışıyla baktım, bana soru soranlara bir kelimelik cevaplar verdim. Barmen, arkadasima demiş ki "arkadaşının canı mi sıkkın"


Tüm arkadaşlarım benimle tatile çıkmak ister , ben hep 'iyi bir tatil arkadaşı değilimdir, ama sen gitmek istersen yaz bana,ucuz bilet bulmaya calisayim' derim


Kalabalık , dans edilen, yüksek sesli müzikli mekanlara , partilere asla asla gitmem.
Ve 18-19 yaşımdayken sosyal fobinin bir çeşidi olan agorafobim vardı,ilaçla düzeldim :))
O yüzden konu sahibinin kocasını anlayabiliyorum. Eşim beni de istemediğim ortamlara zorlasa hatri için giderdim belki ama bana eziyet gibi gelirdi