Merhabalar yaklaşık 10 ay önce annemi çok ani bir şekilde kaybettim ve şuan kimse ile uzun zamanlı hayaller planlar kuramıyorum çok korkuyorum ya kardeşlerime babama eşime bir şey olursa diye, sanki onları da kaybedecek gibi korkuyorum ilerleyen yaşlarımda sanki yanımda olmayacaklar gibi hissediyorum ben bunu nasıl aşarım bu stres beni bitiriyor bi danışmanlık mı almam gerekiyor sizce
Teşekkür ederimOncelikle basiniz sagolsun, anneciginize de Allah rahmet eylesin.
Bahsettiginiz durum anksiyete kaynakli olabilecegi icin ya da anksiyetenizi tetiklemis olduğu icin bence bir uzmandan destek almaniz oldukca iyi olur.
Çok teşekkürlerBaşınız sağolsun. Annenizin mekanı cennet olsun inşaAllah, nurlar içinde uyusun
Tabi, birinden destek alsanız çok iyi olur sizin için.
yas döneminde olan birine söylenecek son söz bile olmamalıydı buYakınlarınızı zaten kaybedeceksiniz.
Babanız herhalde sonsuza kadar yaşamayacak di mi?
Hanımefendi bunun bilincindeyim annem çok genç ve aniden vefat etti, ben sanki her an başlarına bir şey gelecek gibi korkuyorum anlatmak istediğim gayet açıkYakınlarınızı zaten kaybedeceksiniz.
Babanız herhalde sonsuza kadar yaşamayacak di mi?
Çok teşekkür ederimbaşınız sağolsun, huzur içinde uyusun anneciğiniz.
süreci bir uzman desteğiyle geçirirseniz daha iyi olur
Hanımefendi diğer yazdığı konularda da bu dili kullanıyor o yüzden çok aldırış etmedim, yaşama ve insanlara bi garezi var sanırımyas döneminde olan birine söylenecek son söz bile olmamalıydı bu
Öncelikle başınız sağ olsun, toprak incitmesin anneciğinizi. Siz şu an yas sürecindesiniz, bunları düşünmeniz, kaygılarınız tamamen normal. Annenizin vefatını bile kanıksamak zaman alacaktır.Merhabalar yaklaşık 10 ay önce annemi çok ani bir şekilde kaybettim ve şuan kimse ile uzun zamanlı hayaller planlar kuramıyorum çok korkuyorum ya kardeşlerime babama eşime bir şey olursa diye, sanki onları da kaybedecek gibi korkuyorum ilerleyen yaşlarımda sanki yanımda olmayacaklar gibi hissediyorum ben bunu nasıl aşarım bu stres beni bitiriyor bi danışmanlık mı almam gerekiyor sizce
Çok teşekkür ederim,inanın normalde hayat dolu inanılmaz pozitif bir insandım arkadaşlarım Polyana derdi, her şerde hayır arayan biriydim başıma olumsuz bir şey de gelse hayırlısı böyleymiş diyip yoluma bakardım , yüzümden gülümsemem eksik olmazdı, maddi durumu orta bir ailede büyüdüm yeri geliyordu yetişemediğimiz günler oluyordu ama hiçbir zaman isyan etmedim çünkü ailem sağlıklı ve huzurluydu , annem gittiğinden beri hepsi yok oldu hayata eskisi gibi bakamıyorum, annemin gitmesinden kısa bir süre önce evlendim farklı bir şehirde babamdan uzaktayım küçük bir kız kardeşim var aklım hep onlarda , eşim hep destekçim ama eşimin ailesi bile öyle çok batıyor ki bana eski günlerimi çok özlüyorum hayat amacımı kaybetmiş gibiyim , bir bebek bekliyorum ve bu hislerimden dolayı kendimi çok suçlu hissediyorumÖncelikle başınız sağ olsun, toprak incitmesin anneciğinizi. Siz şu an yas sürecindesiniz, bunları düşünmeniz, kaygılarınız tamamen normal. Annenizin vefatını bile kanıksamak zaman alacaktır.
Ben de babamı kaybettim, dünyam başıma yıkıldı; bir daha hiçbir şey eskisi gibi olamayacakmış gibi hissettim. Sonra art arda çok sevdiğim bazı insanları, yakın akrabalarımı kaybettim. Bunlar beni çok etkiledi; ama ölüm gerçeğini kanıksadım. Bunun doğmak kadar normal olduğunu biliyorum; yakınlarımızı onlar yokken de anılarıyla, güzelliklerle, hayırlarla yaşatmayı seçtim. Ölüm gerçeği var ve artık kardeşlerimle ilişkilerim de farklı, hayata bakış açım çok daha farklı. Doğum ölüm, mutluluklar, üzüntüler, kahkaha göz yaşı, her şey zıddıyla var; hepsi de insan için, sevdiklerimizle geçirdiğimiz her an çok değerli, dolu dolu geçirmeye bakalım pişman olmamak adına; size sabır dilerim.
Rabbim babanızın mekanını cennet etsin inşallah sizin de başınız sağolsunÖncelikle başınız sağ olsun, toprak incitmesin anneciğinizi. Siz şu an yas sürecindesiniz, bunları düşünmeniz, kaygılarınız tamamen normal. Annenizin vefatını bile kanıksamak zaman alacaktır.
Ben de babamı kaybettim, dünyam başıma yıkıldı; bir daha hiçbir şey eskisi gibi olamayacakmış gibi hissettim. Sonra art arda çok sevdiğim bazı insanları, yakın akrabalarımı kaybettim. Bunlar beni çok etkiledi; ama ölüm gerçeğini kanıksadım. Bunun doğmak kadar normal olduğunu biliyorum; yakınlarımızı onlar yokken de anılarıyla, güzelliklerle, hayırlarla yaşatmayı seçtim. Ölüm gerçeği var ve artık kardeşlerimle ilişkilerim de farklı, hayata bakış açım çok daha farklı. Doğum ölüm, mutluluklar, üzüntüler, kahkaha göz yaşı, her şey zıddıyla var; hepsi de insan için, sevdiklerimizle geçirdiğimiz her an çok değerli, dolu dolu geçirmeye bakalım pişman olmamak adına; size sabır dilerim.
Çok teşekkür ederim , inşallah işler sizin istediğiniz gibi ilerlerBaşınız sağolsunaynı korku bende de var annemle görüşmüyorum,babamla da mesafeliyim ama aklım hep babamda bişey olcak korkusu , nasıl vicdan azabı çekerim diyorum o zaman sma şartlar da bunu gerektiriyo şu an. Sanırım olumlama yapmalyız
Yuh bu kadar olmaz yaYakınlarınızı zaten kaybedeceksiniz.
Babanız herhalde sonsuza kadar yaşamayacak di mi?
Başınız sağolsun. Annenizin mekanı cennet olsun inşallah.Merhabalar yaklaşık 10 ay önce annemi çok ani bir şekilde kaybettim ve şuan kimse ile uzun zamanlı hayaller planlar kuramıyorum çok korkuyorum ya kardeşlerime babama eşime bir şey olursa diye, sanki onları da kaybedecek gibi korkuyorum ilerleyen yaşlarımda sanki yanımda olmayacaklar gibi hissediyorum ben bunu nasıl aşarım bu stres beni bitiriyor bi danışmanlık mı almam gerekiyor sizce
Hamile bir bayana bu nasıl bir uslup yaaa kimse aptal değil herşeyin farkında tabiki oda biliyor kimsenin dünyada kalamayacağını böyle mi yazmanız gerek...!Yakınlarınızı zaten kaybedeceksiniz.
Babanız herhalde sonsuza kadar yaşamayacak di mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?