- 16 Mayıs 2022
- 1.581
- 5.039
- 88
- 30
Bu kadar stres yaptıysanız işten çıktım diyin olur biter. Tabi bu yalanı ne kadar süre önce söylediniz o sizi ne kadar süredir çalışıyor biliyor bu da önemli ama uzun olmadıysa çıktım diyiverin. Sonradan çıkmaz yalaniniz kimseye söylemedim dersiniz veya başka bir işe girersiniz arada kaynar gider.herkese merhaba,
yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.
konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..
insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.
sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.
sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım
yani ortaya çıkabilir çünkü kardeşim aktif olarak bu şirkette çalışıyor zaten. büyük bir kurum. çok gündemimizen düşecek bir yer gibi durmuyor kısa sürede.Aman ya daha ortada evlilik yok teklifi yok barişali olmuş 25 gun. Kaç sene sonra millet onu aklinda tutup siz evlenirken o ara calismiyor olmanizi mi konusacak işten ciktim diyin gitsin ben de şuan butun cevreniz ortak gorusuyorsunuz sandim.
Ya siz boyle her şeyi bu kadar buyuterek nasil yaşiyorsunuz.Erkenden yaşlanacaksiniz haberiniz olsun. Boyle yaşanmaz ya rahat olun biraz.
Sevgiliniz calismadiginizi nasil anlamiyor ya?Gun icinde aramiyor mu?Ofisteyim mi diyorsunuz?Ay cidden sacmalik.Adam aksm cikisa geleyim alayim dese ne diyeceksiniz?herkese merhaba,
yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.
konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..
insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.
sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.
sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım
Kız Allah seni napmasın bende büyük bi yalan söyledin sandım. Cümlenin sonuna kadar kötü bi yalan aradımherkese merhaba,
yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.
konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..
insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.
sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.
sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım
Ay aman ne var sanki ya ne kadar abartmssiniz. Dün müdürle tartistim bana göre bir yer değildi. Başka bir yer dusunecegim bugün istifayı verdim. Boşver hayatım daha güzel şeyler konuşalım de başka konu aç. Sadece aileni uyar pot kirmasınlar. Arkadaşlarınla ne zaman bir araya gelecekte konu açılacak. Adam ne diyecek bizimki bir kaç gün bir yere girdii çıktımı diye soracak.velevki sordu o anda evet ya girmiştim bir kaç gün calisstim ciktim.bu kadar.herkese merhaba,
yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.
konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..
insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.
sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.
sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım
Ben de öyle bişey yazicam diye bekledimBu konuda yalan söyleseniz ne söylemeseniz ne? Ayrı iken başkası ile beraber olmuş gibi triplere girmişsiniz, ne gerek var?
Şu an bize anlattığınız gibi anlatsanız en doğrusunu yapmış olursunuz,yalan söyledikçe daha da batarsınız ve bir gün bunlar ortaya çıkarsa sevgiliniz asıl o zaman hiç affetmez sizi ve gözünden düşersiniz. Masum bir yalan ve o anki ezilmeme duygusuyla yapmışsınız sizi anlıyorum vicdanen de çok rahatsız olmuşsunuzherkese merhaba,
yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.
konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..
insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.
sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.
sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım
Cinayet falan işlediniz sandım okurkenherkese merhaba,
yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.
konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..
insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.
sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.
sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?