- 16 Şubat 2011
- 5.286
- 2.585
- 248
- Konu Sahibi aysunkndmr
-
- #21
sanırım yaşın daha genç ve sende insanlara hayır demeyi öğreneceksin.
Ben de senin gibiyim canım.dışardan sert görünen ama ufak bir üzücü olayda yıkılan, her şeye takan biriyim.varsa bir formül ben de bilmek isterim.Evet arkadaslar baslikta da belirttigim gibi. Ben disardan oyle gorunmesem de ister istemez insanlara cabuk baglaniyorum ve onlarla yasadigim en ufak bir tatsizlik moralimi altust ediyor.
Artik kendime yetebilmeyi, her seyi kafaya takmamayi, gerekirse yalniz yasamayi ogrenmek istiyorum. Tamam bunlar zor seyler fakat sonradan ogrenilebilecegini dusunuyorum ve boylesi benim icin en iyisi olacak. En azindan her soylediklerini kafama takip "acaba soyle mi demek istediler, neden boyle davraniyorlar bir sey mi yaptim ki" gibi kuruntulardan kurtulmak istiyorum. Resmen dertsiz basima dert aciyorum.
Yakin bir sure once en yakin arkadaslarimla da aram bozuldu. Hakli olan benim. Ama hep gonul alan da ben oldugum icin adim atmiyorlar. Ben de artik kendimi degersiz hissetmemek adina adim atmamaya karar verdim. Bu surecte rahat olmak, takmamak istiyorum. Merak ediyorum eskiden benim gibi olup sonradan degisenler var mi? Nasil boyle oldular? Simdiden tesekkurler okuyan arkadaslara..
Eski ben i tarif etmişsin :) oysa şimdiki ben öyle mi?. insanlarin istediği gibi olmadığım için benden çekiniyorlar ben de kimseye ederinden fazla yüz vermiyorum yani herkes bendeki değerini ve degersizligini çok iyi biliyor ha iyilik yapmiyor muyum tabiiki yapıyorum ama benden yüz bulamadıkları için onlar istediginde değil kendim istediğimde yapıyorum. Su hayatta sadece eşime, kendi aileme ve birkaç arkadaşıma tavizim var onun bile sınırları var gerisi fasa fiso.. Bi arkadaş yazmış ya en iyi arkadaşlar bile birbirinin arkasından konuşuyor diye doğru demiş şunu unutma hayat bir tiyatro, kırılıp kirilmaman da ne kadar iyi oynadığına bağlı..Evet arkadaslar baslikta da belirttigim gibi. Ben disardan oyle gorunmesem de ister istemez insanlara cabuk baglaniyorum ve onlarla yasadigim en ufak bir tatsizlik moralimi altust ediyor.
Artik kendime yetebilmeyi, her seyi kafaya takmamayi, gerekirse yalniz yasamayi ogrenmek istiyorum. Tamam bunlar zor seyler fakat sonradan ogrenilebilecegini dusunuyorum ve boylesi benim icin en iyisi olacak. En azindan her soylediklerini kafama takip "acaba soyle mi demek istediler, neden boyle davraniyorlar bir sey mi yaptim ki" gibi kuruntulardan kurtulmak istiyorum. Resmen dertsiz basima dert aciyorum.
Yakin bir sure once en yakin arkadaslarimla da aram bozuldu. Hakli olan benim. Ama hep gonul alan da ben oldugum icin adim atmiyorlar. Ben de artik kendimi degersiz hissetmemek adina adim atmamaya karar verdim. Bu surecte rahat olmak, takmamak istiyorum. Merak ediyorum eskiden benim gibi olup sonradan degisenler var mi? Nasil boyle oldular? Simdiden tesekkurler okuyan arkadaslara..
Benim bu hayatta insanları değerlendirirken öğrendiğim çok net bir şey var. Hiç kimseden hiç bir şey beklemiyorum. Kocamın yapması, abimin, kardeşimin yapması ya da yapmaması gereken şeylerle ilgili bir liste yok kafamda.
Kendi yoluma bakıyorum. Kendi rotamı çizmeye çalışıyorum hep.
Ben istediklerimi yapma yolunda ilerlerken birileri benim yanımda olmak istiyorsa buyursun başımla beraber. Beni rotadan çıkartmaya çalışmadığı sürece beraber yürürüz.
Aramadı diye birilerine bozulmuyorum. Tamam diyorum ondaki yerim buymuş.
Sözünü tutmadıysa önce tabi ki insani tepki olarak sinirleniyorum ama notunu veriyorum ve bir daha güvenmeme konusunda kendime not düşüyorum.
Arkamdan konuştuysa ve ben bunu duyduysam, aramıza mesafe koyuyorum. Yüzleşip de sinir bozmaya gerek yok. Bi kere yapan bi daha yapar istediğin kadar konuş...
Dürüstlük en önemli erdemdir benim için. Basit bir yalan bile yalanı söyleyenin yerini değiştiriyor benim nezlimde.
Bütün bu söylediklerim beni küçük bir insan grubunun içinde bıraktı belki ama az ve öz, güvenebildiğim, polemikten polemiğe koşmadığım insanlar var hayatımda.
merhaba arkadaşım
ben lisede bir zamanlar bir arkadaşın bir lafı ortaya atıp bunu Cathy söyledi demesiyle bütün sınıf tarafından dışlanmıştım
Küçüktüm kimseyi ikna etmeyi ya da ne söz söylemem gerektiğini bile bilemedim kaldım öyle bir başıma koca sınıfta:)
Ve ne kadar güçlüymüşüm düşünüyırum da bunalım olmak yerine tek başıma davranmayı öğrendim.Alırdım basket topunu her beden dersinde tek başıma potada oynardım..Sonra her tenefüs tek başıma çıkardım gezerdim bahçede otböcek incelerdimDiğer sınıflardan bir dolu arkadaş edinmiştim.Servisten hemen aynı servisteyiz diye fırsatçılık yaptım ^_^ Sınıfa girince aha yine geldi mal deseler de dik durdum önüme baktım.Noldu diğer kızlar tek başına kantine bile gidemezdi ben her şeyi tek yaptım halen de o gücü hissediyorum:) Çok şükür...Hepsi de gelipsonradan seni tanıyamamışız özür dileriz dedi..Geçti gitii...Öyle yani.Bi tek kalmadan onu yaşamadan güçlenmiyorsun.Her dertte olduğu gibi o sorunu yaşamadan büyümüyoruz işte...Bence yaparsın
Kendini değersiz hissettirenlerden uzak dur ben de öyle yapıyorum hiç pişman değilim ve bir dolu dostum var değerli hissettiren çünkü diğerlerini gönderdim iyi niyetlilere yer açtım ..Dene bence kesinlikle pişman olmazsın..Bir süre yalnız kalırsın, olsun ...
Sanki kendimi okudum yazdıklarınızda... Ben de öyleydim ama hayat, yaşananlar insanı öyle bir pişiriyor ki... O yüzden siz erkenden dönün bu hatadan... Belki insan kalbi kırmamak en güzeli muhakkak ben de hep öyle düşündüm ama inanın üzülen ezilen değer görmeyen tercih edilmeyen oluyorsunuz daha sonra.. Çünkü insanlar sizi hayır demediğiniz için hiç gitmeyecek gibi gördüğün için çantada keklik gözüyle bakıyorlar... Emin olun hayat en önce siz varken siz sağlıklıyken güzel.. Önce buna inanın sonra da biran önce olabilir şeylere hayır demesini, Umursanmaya değmeyecek şeyleri umursamamayı, kafaya çok fazla bir şey takmamayı kendi fikirlerinizi savunmayı öğrenin... Ben şimdi çok daha mutluyum aştım bunları...
Az insan cok huzur ilk sliganiniz olsun.
Fazla samimiyeti gereksiz bulurum ben,herkesle aramda incede olsa bi mesafe vardir.Birisi o siniri asti mi uzaklasiyorum malesef..Aradaki samimiyet gereginden fazla ise,bazi insanlar lackalasabiliyor.Ta ki esinize,ailenize ve size hic de yapici olmayan elestirilerde bulunmaya kadar gidiyor.
Dunyaya bir kez geliyoruz.Ve gelis sebebimiz surekli birilerinin gonlunu almak,huyuna gitmek, ve en ufak biseyde uzulup,incinmek degil..
Stresin,uzuntunun kansere dahi sebep oldugunu dusununce,sizce insanlar buns deger mi?
Eski ben i tarif etmişsin :) oysa şimdiki ben öyle mi?. insanlarin istediği gibi olmadığım için benden çekiniyorlar ben de kimseye ederinden fazla yüz vermiyorum yani herkes bendeki değerini ve degersizligini çok iyi biliyor ha iyilik yapmiyor muyum tabiiki yapıyorum ama benden yüz bulamadıkları için onlar istediginde değil kendim istediğimde yapıyorum. Su hayatta sadece eşime, kendi aileme ve birkaç arkadaşıma tavizim var onun bile sınırları var gerisi fasa fiso.. Bi arkadaş yazmış ya en iyi arkadaşlar bile birbirinin arkasından konuşuyor diye doğru demiş şunu unutma hayat bir tiyatro, kırılıp kirilmaman da ne kadar iyi oynadığına bağlı..
Eskiden bende öyleydim maalesef arkadaş konusunda hayat bana hiç gülmedi bende sildim uzun zamandır arkadaşım yok(1 tane çocukluk arkadaşım var telden mesajlaşyoruz arada) onun dışında 8 yıl boyunca okudum ve karnemi alıp çıkarken okuldaki kimseyle vedalaşmadım çünkü kimse benimle konuşmadı yıllardır arkadaş olduğum insanlar bana arkasını döndü sonra ben ahmaklık edip gene bir arkadaş edindim oda olmadı ben biraz yaşıtlarıma göre fazla ciddi ve olgunum onunla da olmadı ben hiç düşünmem silerim çok ta iyi yaptım silmekle aynı senin durumundaydı ay ne oldu küstümü,laf mı soktu vs. Vs. Hemen hemen 1 senedir hiiç arkadaşım yok ve o kadar mutlu ve huzurluyum ki yanlızken kendime vakit ayırıyorum film özlüyorum,kitap okuyorum,spor yapıyorum,dersler günler nasıl geçiyor anlamıyorum bi ablam var o bana yetiyor başkada hiç kimseye ihtiyacım yok kabul başta yanlızlığa alışmak zor geliyor ama alışıncada tiryakisi oluyorsun
Ben de tam senin anlattığın gibiyim, ama çok uzun zamandır böyleyim yani değişmedim sanırım sonradan. Bu bence biraz kafa meselesi, yani yaşaman için yanında birilerine ihtiyacın olmadığını, arkadaşların gelip geçici olabileceğini kafana kazıman lazım. Ama en önemlisi de kimseye öyle tamamen güveniyorum dememelisin. Biriyle tartışıp küsme kararı almak değil de, onu tamamen hayatından çıkarma kararı aldığını duşun. Hiç tanımamışsın gibi, gördüğünde bile ne kin besle ne de arkadaşınmış gibi davran. Tek başına doğdun hayatından be insanlar geldi geçti kim bilir. Bundan sonra da gelecek olan bir sürü arkadaşlıklar olacaktır, kimseye kendinden fazla değer verme. Sonra üzülen yine sen olacaksın.
Benim mesela öyle çok fazla arkadaşım yok ancak iki üç tanedir okuldan görüştüğüm, bakıyorum hep birlikte takılan insanlar var ama onlar da birbirinin arkasından demediğini bırakıp sonra yüzyüze olunca dostmuş gibi davrananlar. Bizden ne kadar uzak olursa böyle insanlar o kadar stresten uzak yaşarız bence..
Bende sizin gibiydim çok hırpalandım artık öyle peşlerinden koşmuyorum, kendi kendime zaman geçiriyorum. Emin olun birlikteyken size verdikleri zarar çoktur, yalnız kalınca insan farkına varıyor.Teşekkürler yorumun için. Geriye dönüp baktığımda hep benim kişiliğimi zedeleyen,hep benden bir şeyler çalan insanlarla arkadaş olmuşum. Evet birilerine ihtiyaç duyuyorum sürekli ama iki üç gün üst üste takılınca da zaten sıkılıyorum. O yüzden dengede tutmaya karar verdim bundan sonra. Ne bir şeye alınırım ne de kırılırım. İyi vakit geçirmeye bakarım. Kendimi de çok sık eleştiririm ama başkalarının hakkımda olumsuz düşüncelerini kabullenemiyorum. Bu yüzden hep bunlara kafa yoruyorum.
Benim arkadaşımlarım oldu ama dostum uzun zamandır yok.
Bir ara arkadaşlarım da haklı olduğum halde haksız olduğumu ilan ettiler ama sonra sen haklıydın dediler ama iş işten geçti
O küslük döneminde yalnız kaldım, zaten yalnız kalacağımı düşündükleri için haklı bile olsam gelip özür dilemem gerekiyormuş öyle barışacaklarmış vs gibi laflarını duydum.Ama haklı olduğum için özür dilemedim.
O dönem çok zor geçti çünkü üniversitenin son yıllarıydı herkesin arkadaşlığı oturmuştu, kafa dengim başka yoktu sınıfta
Derse gidip geliyordum çıkışta direk eve, evden okula okuldan eve
Arkadaşım yoktu bari derslerimi düzelteyim dedim o dönem biraz derslere asıldım kitap okudum
Zor kısmı canım sıkılınca gel gezelim diyebileceğim birisi, bi kafede iki muhabbet edebileceğim birisi yoktu
Zamanla tek başıma kafeye gidip kitap açıp kendi kendime vakit geçirdim
Çok bunalırsam bu siteye takıldım konu açtım dertleştim, dizi, film izledim
Kendimce elimden geldiğince örgü ördüm hobilerle uğraştım
O zamanlar eve girmek istemeyen ben o günlerden sonra tam bir ev kuşu oldum hala daha öyle
Bir de insanları hata yapanları kolay silebilmeyi öğrendim
seni o kadar zaman tanıyamadılarsa ve paragraflarca yazmana rağmen laf yapıyorlarsa bil ki senden çok yüz bulup şımarmışlarLisedeyken daha zor olmuştur eminim gerçekten taktir ettim sizi. Ben de sanırım tam öyle bir dönemdeyim. Ama yazdıklarınızdan güç alıyorum ve atlatıcam eminim ki :)
En büyük korkum yanlış anlaşılmaktır. Bu yüzden kendimi paragraflarca savunmaya çalışırım. Ama karşı taraf ne yapar? Öyle görmek istiyorsan gör der çıkar. Şu an tüm suç benim üzerimde. Gereksiz yere olay çıkarmışım. O yüzden madem onca senelik arkadaşlığı bitirmek istiyormuşum bitsinmiş. Çok yorulmuşlar onlar da. Hak vermiyor da değilim ama bu olay tamamen benim haklı olduğum bi konu olduğu için sinirleniyorum haliyle.
Ben lise dönemlerimde senin gibiydim. Aslında bu sürekli bir onaylanma ihtiyacı. Üniversiteye gittiğimde bunun böyle devam etmemesi gerektiğini düşündüm. Çünkü "aman insanlar yanlış anlamasın, aman böyle dersem ayıp olur" diye düşünmekten kendimi olduğum gibi ifade edemediğimi fark ettim. Bir de baktım ki bu kadar dikkatli davranan bi benim, diğerlerinin pek kimseyi taktığı yok. Şimdi, hala güler yüzlüyüm, insanlarla saygıyı aşmadan konuşurum, şakalaşırım amaa bana uymayan bi şey olduğunda gerektiği kadar açıklama yapıp hayır derim. Hayır dedim diye bana sırtını dönecek kişiyi de zerre umursamam. Şu an lise dönemlerime göre daha kendine güvenli, daha rahat, daha mutluyum. Umarım sen de istediğin değişimi gerçekleştirirsin.:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?