Yalnızlar kulübü

Bir yaştan sonra iyi arkadaşlıkların kurulması daha zor oluyor. Fakat yeni etkinlikler, yeni ortamlar yeni arkadaşlıkları da beraberinde getirebiliyor..
Bu konuda şanssızım. Küçük bir şehirde yaşıyorum ve etkinlik konusunda çok seçeneğim yok. Açıkçası kendimde yeniden insan tanımak için gerekli enerjiyi de bulamıyorum. Bir yorgunluk, bıkkınlık var.
Bütün arkadaşlarım teker teker evlendi-evleniyor. İletişim tamamen bitmese de eskisi gibi olmuyor işte. Öncelikler, sorumluluklar değişiyor onlar için. Gittikçe eksildigimi hissediyorum.
 
Evet evlenen kişilerde ister istemez mesafe araya giriyor, sohbet içerikleri, sorumluluklar değişiyor..
 
O kadar yalnızım ki ya bi insanın çocukken oyun oynadığı bi arkadaşı bile mi olmaz?o zamanlardan başladı bende.hiç yaşayamadım çocukluk falan.yaşıtlarımdan da baya farklıydım genel olarak da bilmiyorum bende ne varsa artık böyle geldim böyle gidiyorum ne kadar gidebileceksem artık bilmiyorum.kimseyi de suçlamak istemiyorum benim bi değerim yok maalesef
 
Hemen hemen aynıyiz. Kronik yalnızlık durumu...Napalim bizim de sınavımız bu galiba.
Değersizlik kısmına katılmıyorum. Benim için değerlisin mesela. Ne hissettiğini biliyorum ve seninle dertlesebiliyorum.
 
Hemen hemen aynıyiz. Kronik yalnızlık durumu...Napalim bizim de sınavımız bu galiba.
Değersizlik kısmına katılmıyorum. Benim için değerlisin mesela. Ne hissettiğini biliyorum ve seninle dertlesebiliyorum.
Ben de öyle düşünüyorum bazen benim sınavım bu diye.ama yalnızlıktan bile kötüsü değersizlik hissi ve hayatımı mahvettiğimi bilmek.bunlar dayanılabilecek gibi değil cidden.
 
Ben de öyle düşünüyorum bazen benim sınavım bu diye.ama yalnızlıktan bile kötüsü değersizlik hissi ve hayatımı mahvettiğimi bilmek.bunlar dayanılabilecek gibi değil cidden.
İnsanı içten içe çürütüyor. Çok iyi bildiğim bir his. Sen olsan da olur olmasan da. Kimse yokluğunu farketmez. Hep daha az sevilen olursun. Annen için bile...
 
İnsanı içten içe çürütüyor. Çok iyi bildiğim bir his. Sen olsan da olur olmasan da. Kimse yokluğunu farketmez. Hep daha az sevilen olursun. Annen için bile...
Ya şimdi annemin hakkını yemek istemem beni en çok seven insan o sonuçta.ama sevgisizlikten öleceğim galiba susuz kalmış çiçekler gibi hissediyorum.bu hislerin getirdiği acı var ama en kötüsü bu şeyler yüzünden hayatı mahvetmek.en çok kendime kızgınım ben.bu yaşta kendimi hiç böyle hayal etmemiştim.
 
Benim annem de beni sever sevmesine ama kardeşimi daha çok sever. Bunu çocukluğumdan beri bilirim. Hep hissettirmiştir ve bu onun için çok normal bir durum. Bunu yaşamamış olman büyük bir şans.
 
Benim annem de beni sever sevmesine ama kardeşimi daha çok sever. Bunu çocukluğumdan beri bilirim. Hep hissettirmiştir ve bu onun için çok normal bir durum. Bunu yaşamamış olman büyük bir şans.
Ya üzüldüm ( ya şöyle diğer kardeşlerim çok sorun çıkartıyorlar çok üZüyorlar annemi ben pek öyle değilim.benden daha memnun oluyor ister istemez.ama babam çok kolay kalp kırabilen birisi maalesef huzurlu bi aile ortamımız da yok neyse zaten benim için en önemli şey canları sağ olsun o yeter de ama ailesel sorunlar çok yıpratıyor.
 
Haklısın en önemli şey sağlıklı olduklarını bilmek. Sorunlar olsa da varlıkları büyük bir şükür sebebi. Ama bir gün onlar da olamayacak işte.
Yaa ben bu başlığı açtım ama böyle konuşa konuşa birbirimizi intihara sürüklemeyelim
 
Allah korusun ya kimseyi öyle bi ruh haline sürüklemek istemem ama negatif enerji saçtığımı da biliyorum muhtwmelen o yüzden böylesine yalnızımdır.
O konuda da çok haklısınız varlıkları şükür sebebi.
 
Seni değil kendimi kastettim aslında. Ben negatif enerji saçıyorum asıl.
Dini inancim gereği intihar etmem yine de büyük konuşmayayım Allah yanıltmasın kimseyi. Geride kalanlar için çok büyük bir kötülük, travma olur. Bu yüzden de istemem.
 
Yok ya saçmıyorsunuz.
Ben de ne olursa olsun intihar edilmemesi gerektiğini düşünüyorum ama belli bi sınıra gelince bi an kendini kaybedebiliyorsun evet kalanlara da çok büyük kötülük tabii benim sevenim pek yok ama yine de 1 kişi bile olsa yapılmamalı
 
Yalnızlıktan oldu bitti korkan biriyim yaşlanınca evde ölüp çürümekten korkardım taki bu güne kadar, youtubeden Beyhan budağın yalnızlıkla ilgili videosunu dinledim şuan sadece nefesime odaklanıyorum

Mesela şuan yalnızlıktan yakınıyorum diyelim

Ee evli olduğum dönemdede insan yüzü görmekten bıkmıştım

İnsanoğlu sürekli yeni ihtimaller oluşturup keşke böyle olsa diyor

şimdi 1.sınıfta olsaydık diyenler vardır

Ama 1.sınıftaykende hiç o anın kiymetini bilmedik

Yani insan beyni hiçbir şeye razı olmaz hep eksik olana odaklanır eminim çoğunuz evlenince yalnız kalamamktan yakınacaksınızn

Beynin oyunu bu her durumda başka bir seçeneği istiyor bu oyuna gelmemeliyiz ve eğer işimiz yoksa iş edinip başka hiçbirşey sorun etmemeliyiz

Sigortan yatıryormu oh mis tamam.
 
Ne yazsam bilemedim. Yazıp yazıp siliyorum. Düşüncelerimi toparlayamıyorum. Öncelikle teşekkür ederim. Uzun uzun yazmışsınız. Olaya farklı yönlerden bakmamızı istemişsiniz. Beyhan Budak'in videolarını izlemiştim. Siz yazınca tekrar izledim. İnsan gerçekten doyumsuz bir varlık. Hep daha fazlasını istiyoruz, sahip olamadiklarimiza odaklaniyoruz bu gerçek. Hissettiklerimiz çoğu zaman yanılsamalardan ibaret. Hayatımızı idame ettirebilmek ve sağlıklı olmak çok ama çok önemli şeyler. Ben de bunları kendime sık sık hatırlatıyorum. Bunlara odaklanmaya çalışıyorum. Aksi taktirde hayatıma devam edemezdim, ayakta kalamazdım.
Ama hayatina huzurlu bir şekilde devam ederken öyle bir an geliyor ki küçük zehirli bir düşünce seni karadelik gibi içine çekiyor. Yalnızlıktan ziyade neden yalnız olduğun canını acıtıyor. Herkes yeni ortamlara girmeyi, yeni insanlarla tanışmayı tavsiye ediyor ama ben bu ortamlarda defalarca bulundum. Sonuç hep olumsuz olunca değersizlik hissi katlanarak arttı. Mesela ben kadin erkek iliskilerinde aşırı derecede seçici bir insan olmadım. Tabi ki bazi kriterlerim vardı ama makul istekleri olan bir insandım. Benim istediğim hiçbir insan beni istemedi. Beni isteyen insanlar da onlar için mantıklı bir tercih olduğumdan istediler, gerçekten sevdikleri için değil. Yani tercih edilen bir yalnızlık değil benimkisi ve bu değersizlik hissiyle yaşamak bazen gerçekten dayanılmaz oluyor. Sevmek, sevilmek önemli ihtiyaçlar.
Çok mu mızmızlanıyorum acaba? Gerçi başlığı da bunun için açtım. İsteyen döksün içini.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…