- 8 Şubat 2019
- 148
- 167
- 53
- 35
- Konu Sahibi Miliemilie
-
- #41
Nasılsınız arkadaşlar? Daha iyi misiniz? Neler yapıyorsunuz?
Böyle hissetmenize, yaşadıklarınıza üzüldüm. Ama iyi tarafından bakacak olursak zor yoldan da olsa hayattaki beklentileri sıfırlamayı öğrenmişsiniz. Bu insanı özgürleştiren bişey.Demek benim gibi yalnız hissedenler varmış. Kendimi dünyanın en yalnız en istenmeyen en sevilmeyen insanı gibi hissediyorum. Doğru dürüst bir kız arkadaşım bile yok. Ablam ve kızkardeşim var. Onlar evli. Ölsem umurlarında bile olmaz. Sevinirler bile. O kadar muhabbetimiz yok yani. Sırf aileden biri olduğumuz için katlanmak zorundayız birbirimize. Erkeklere gelince beni kullanmaktan başka birşey düşünmediler. Az sayıda ilişkim oldu. Hiçbiri benimle bir gelecek düşünmedi. Ailede şiddet de gördüm. Gece yarısı beş parasız sokaklarda kaldım. hem de yalınayak. Çünkü dayaktan kaçmıştım. Ne rezillikler. O durumda bile gidecek bir arkadaşım yoktu. Bir tane erkek kankam var. Yaşı benden baya büyük. Onun da konuşmaları normal değil. Bula bula onu bulabildim. Onun gibi saçma biriyle konuştuğum için de acıyorum kendime. Onu da pek aramak konuşmak istemiyorum artık. Saçma saçma konuşup canımı sıkıyor. Yani sizin anlayacağınız elde var sıfır. Bu yalnızlık hallerine artık senelerdir böyle olduğum için alıştım ama yine de bir an geliyor canınızı yakıyor kimsesizlik. Asosyalim. her ortama girmem herkesle muhattap olup konuşmak istemem. Hele hayatıma almak hiç istemem. Sorunlu tiplerle uğraşacağıma yalnız kalırım daha iyi derim hep. Nasıl anlatıyım ki bu durumu kabullendim galiba. Ama yine de tek bir tane bile olsa kız ya da erkek farketmez dert ortağım olsun isterdim. Bir can yoldaşı olurdu bana. Hani öyle biri olsun ki 15 senedir dostuz diyebileceğim biri... Ama pek ümidim yok. O yüzden yalnız başıma ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmeye çalışıyorum. Kimseye minnet etmeden ve hatta kimsenin dandik arkadaşlığına bile tenezzül etmeden yaşamaya çalışıyorum. İnsan insana muhtaçtır ama artık öyle bir noktaya geldim ki ben kendim kaçıyorum insanlarla iletişim kurmaktan.. Çünkü samimi gelmiyorlar. Lay lay lom yaparken güzel ama zor zamanlarında hepsi çil yavrusu gibi kaçışıyor. Öyle olduktan sonra lay lay lom yapmanın da bir kıymeti kalmıyor. Kendi kendime gülerim kendi kendime ağlarım daha iyi. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin...
İyi arkadaş olurum, benden söylemesiDemek benim gibi yalnız hissedenler varmış. Kendimi dünyanın en yalnız en istenmeyen en sevilmeyen insanı gibi hissediyorum. Doğru dürüst bir kız arkadaşım bile yok. Ablam ve kızkardeşim var. Onlar evli. Ölsem umurlarında bile olmaz. Sevinirler bile. O kadar muhabbetimiz yok yani. Sırf aileden biri olduğumuz için katlanmak zorundayız birbirimize. Erkeklere gelince beni kullanmaktan başka birşey düşünmediler. Az sayıda ilişkim oldu. Hiçbiri benimle bir gelecek düşünmedi. Ailede şiddet de gördüm. Gece yarısı beş parasız sokaklarda kaldım. hem de yalınayak. Çünkü dayaktan kaçmıştım. Ne rezillikler. O durumda bile gidecek bir arkadaşım yoktu. Bir tane erkek kankam var. Yaşı benden baya büyük. Onun da konuşmaları normal değil. Bula bula onu bulabildim. Onun gibi saçma biriyle konuştuğum için de acıyorum kendime. Onu da pek aramak konuşmak istemiyorum artık. Saçma saçma konuşup canımı sıkıyor. Yani sizin anlayacağınız elde var sıfır. Bu yalnızlık hallerine artık senelerdir böyle olduğum için alıştım ama yine de bir an geliyor canınızı yakıyor kimsesizlik. Asosyalim. her ortama girmem herkesle muhattap olup konuşmak istemem. Hele hayatıma almak hiç istemem. Sorunlu tiplerle uğraşacağıma yalnız kalırım daha iyi derim hep. Nasıl anlatıyım ki bu durumu kabullendim galiba. Ama yine de tek bir tane bile olsa kız ya da erkek farketmez dert ortağım olsun isterdim. Bir can yoldaşı olurdu bana. Hani öyle biri olsun ki 15 senedir dostuz diyebileceğim biri... Ama pek ümidim yok. O yüzden yalnız başıma ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmeye çalışıyorum. Kimseye minnet etmeden ve hatta kimsenin dandik arkadaşlığına bile tenezzül etmeden yaşamaya çalışıyorum. İnsan insana muhtaçtır ama artık öyle bir noktaya geldim ki ben kendim kaçıyorum insanlarla iletişim kurmaktan.. Çünkü samimi gelmiyorlar. Lay lay lom yaparken güzel ama zor zamanlarında hepsi çil yavrusu gibi kaçışıyor. Öyle olduktan sonra lay lay lom yapmanın da bir kıymeti kalmıyor. Kendi kendime gülerim kendi kendime ağlarım daha iyi. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin...
Yok canım mesleğim yok, çünkü ben bipolarım. Manik depresif hastasıyım. Bu yüzden kariyer yapamadım. Hobilerle, kitaplarla ve şu sıralar diyet-sporla günümü geçiriyorum.Böyle hissetmenize, yaşadıklarınıza üzüldüm. Ama iyi tarafından bakacak olursak zor yoldan da olsa hayattaki beklentileri sıfırlamayı öğrenmişsiniz. Bu insanı özgürleştiren bişey.
Bazen çok bunaldigimda hayatın bir simulasyon olduğunu düşünüyorum. Bir gün bizi uyandiracaklar ve sınavın bitti diyeceklermis gibi. Bize de savaşçı rolü verilmiş.
Mesleğiniz var mı? Çalışıyor musunuz?
sağol canım eksik olma, düşünmen yeterİyi arkadaş olurum, benden söylemesi
Ah ah yarama tuz bastınız. Benim de kilolarimla başım dertte. Tikanircasina yeme bozukluğu var sanirim. O kadar yemeye yine de az 10 kilo kadar fazlam varYok canım mesleğim yok, çünkü ben bipolarım. Manik depresif hastasıyım. Bu yüzden kariyer yapamadım. Hobilerle, kitaplarla ve şu sıralar diyet-sporla günümü geçiriyorum.
Artık kendimi diyete verdim. Bir amacım ve hedefim var. Sadece diyetimi düşünüyorum. Kendimi formda ve fit olarak hayal ediyorum. İnternette mağazalarda zayıflayınca ne tarz kıyafetlerim giyerim diye bakıyorum. Başka birşey düşünmüyorum. Yalnızlığı çok yoğun hissetmiyorum. Uğraşacak birşeyler buluyorum. Napiyim benim hayatım da böyle işte.. Hatta artık hayatıma girecek insanlara daha daha seçici bakıyorum. Layık olmadığını düşündüğüm birini almak istemiyorum
Çok iyi anlıyorum. Aynı durum hepimizde vardır. Yemek yiyerek tatmin olan insanlarız. Kendimizi yemekle avutuyoruz. Ama önce kendine bir soru sor ? Ben bu bedenle yaşamak istiyor muyum ? diye sor. Sonra istediğim bedene kavuşmak için çabalamama ve fedakarlık etmeme değer mi ? Bu kiloya inmek zaman alacak, bir günde olmayacak. Peki her gün o kiloya milim milim ineceğimi bilerek bu duruma sabretmeme değer mi ? Ayrıca bu yolculukta ara sıra masum kaçamaklar yapabilirsin. Alışkanlık yapmadıkça ve miktarına dikkat edersen bir zarar gelmez. Bir de her gün ya da haftanın 4-5 günü yarım saat - 45 dakika yürümek için popomu kaldırmaya değer mi ? Eğer cevabın evetse hemen başla. Eğer cevabın hayırsa minik bir test yap internetten. Bazal metabolizma hızı diye bir test var. Orda günlük ihtiyacın olan kaloriyi bu testle öğreniyorsun. Çıkan sonuçtan daha fazla kalori almazsan kilo da almazsın.Ah ah yarama tuz bastınız. Benim de kilolarimla başım dertte. Tikanircasina yeme bozukluğu var sanirim. O kadar yemeye yine de az 10 kilo kadar fazlam varAma diyet fikri beni ürkütüyor. Hayatta bir tek yemek yemekten keyif alıyorum. O da elimden giderse ne yaparım bilmiyorum.
Nasılsınız arkadaşlar? Daha iyi misiniz? Neler yapıyorsunuz?
Hayatımda değişen hiçbir şey yok ama daha iyi hissediyorum nedense. Bir umursamazlık var üzerimde. Amaaan yalnızsam yalnızım nolmuş yani diyorum. Umarım eski halime dönmem kısa sürmez.Valla bu hep degısıyor ya kendımı oyalayacak bırsey bulursam evet ama bulamazsam hayır, sizler nasılsınız
Fazla sürmezne guzel oyle hıssedıyorsanız, enerjınızden ıstıyorum :)
Gece yarısı yemek yemeBu saatte bile yemek yemeden duramıyorum ya.nasıl bir şeyse öyle bir haz alıyorum kişimdi de rammstein'i açtım çook seviyorum klipleri anlatmak istediği şeyler falan hiç ilgilenmiorum bile beni direkt lise zamanlarıma götürüyor.yalnızlığımın kazandırdığı güzel şey :) lisem almancaydı ve dil öğrenme de iletişim o kadar önemli ki.benim iletişim kuracak kimsem yoktu bile herkes birbiriyle yakınken ben hep tektim.tabii o zamanlar dili öğrenmek için müzikler filmler kitaplara yöneldim.kültürleniyordum baya şimdi düşünüyorum da en son ne zaman bi kitap okudum bilmiyorum bile hiç hobim yok galiba.bu şartlarda nasıl kendi kendime yetebilirim ki o kadar boş yaşıyorum ki geri dönüşsüz hasarlar aldığımı hissediyorum bu saatten sonra Olmaz galiba benden.ya ben az önce müzikle kendimden geçiyordum yine karamsar oldum şimdi bunları yazarken gerçekten yalnızlık çok kötü bir şey ve benim ruhuma aykırı bunu çok iyi anlıyorum.insanlar beni görmediği için benim de onları görmedğimi sanıyorlar tabii beni gördükleri zaman da hiç iyi şeyler olmuyor da o zamanları hiç hatırlamak bile istemiyorum.Zorbalık yapacaklarına görmesinler daha iyi.
yalnızlar kulübü diye bi başlık görünce yazmadan duramam benbenden başka kimse yalnız olamaz gibi geliyor ama en yalnız benim en en en
bu bir süreç, zamanla yalnızlığın güzel olduğunu ve ne kadar büyük bir nimet olduğunu anlıyorsunuz. Sürekli etrafında kalabalık olan insanlar yarım saat yalnız kalabilmek için canını veriyor. Bunun güzelliklerini farketmelisin canım. Düşün, yalnızlığın sana getirdiği nasıl faydalar var _ ? Cevaplarını düşün ve şükret...Bu saatte bile yemek yemeden duramıyorum ya.nasıl bir şeyse öyle bir haz alıyorum kişimdi de rammstein'i açtım çook seviyorum klipleri anlatmak istediği şeyler falan hiç ilgilenmiorum bile beni direkt lise zamanlarıma götürüyor.yalnızlığımın kazandırdığı güzel şey :) lisem almancaydı ve dil öğrenme de iletişim o kadar önemli ki.benim iletişim kuracak kimsem yoktu bile herkes birbiriyle yakınken ben hep tektim.tabii o zamanlar dili öğrenmek için müzikler filmler kitaplara yöneldim.kültürleniyordum baya şimdi düşünüyorum da en son ne zaman bi kitap okudum bilmiyorum bile hiç hobim yok galiba.bu şartlarda nasıl kendi kendime yetebilirim ki o kadar boş yaşıyorum ki geri dönüşsüz hasarlar aldığımı hissediyorum bu saatten sonra Olmaz galiba benden.ya ben az önce müzikle kendimden geçiyordum yine karamsar oldum şimdi bunları yazarken gerçekten yalnızlık çok kötü bir şey ve benim ruhuma aykırı bunu çok iyi anlıyorum.insanlar beni görmediği için benim de onları görmedğimi sanıyorlar tabii beni gördükleri zaman da hiç iyi şeyler olmuyor da o zamanları hiç hatırlamak bile istemiyorum.Zorbalık yapacaklarına görmesinler daha iyi.
yalnızlar kulübü diye bi başlık görünce yazmadan duramam benbenden başka kimse yalnız olamaz gibi geliyor ama en yalnız benim en en en
Hoş buldummm :) Her an yemek yiyebilirimGece yarısı yemek yeme
Rammstein dinleme
Lisede akran zorbalığı
Çok iyi arkadaş olabilirmişiz
Hoşgeldiniz
Ya gerçekten benim ruhuma aykırı gibi hissediyorum ama kaderim oldu bu durum.tabii saçma sapan insnalarla olmaktansa yalnız olmak daha iyidir,duvarlar sadık arkadaşlarbu bir süreç, zamanla yalnızlığın güzel olduğunu ve ne kadar büyük bir nimet olduğunu anlıyorsunuz. Sürekli etrafında kalabalık olan insanlar yarım saat yalnız kalabilmek için canını veriyor. Bunun güzelliklerini farketmelisin canım. Düşün, yalnızlığın sana getirdiği nasıl faydalar var _ ? Cevaplarını düşün ve şükret...
Bunlari düşünmeyin, dile getirmeyin. Zamanın ne getireceği belli olmaz. Hayatta bir sürü olasılık var."Benim sâdık yârim kara topraktır" çok güzel bi söz değil mi ya? gerçekten şu dünyada huzuru bulamayacağım galiba,umarım toprak verir huzuru bana.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?