Yalnızlık neden ürkütür insanları?

mavilimYesilim

Hareket et durma, vazgeçme, erteleme, hemen şimdi.
Kayıtlı Üye
29 Nisan 2010
7.844
3.457
448
Evet bayanlar sizler kendinizi ne kadar yalnız hissediyorsunuz ya da yalnız kalmaktan korkuyorsunuz?
 
İnsanlarla bire bir diyalogta olmayı seviyorsanız yalnızlık çekilir birşey değil. arkadaşlarınızla sürekli görüşemez oldunuz. sadece sanl ortamda konuşabiliyorsunuz msn ya da face..
çoğu arkadaşınız farklı illerde evli barklı... şöyle dışarı çıkıp gezebileceğiniz derdinizi anlatabileceğiniz kimse kalmamışsa...
birtek aileniz arkadaş size...
dayanması zor ....
 
Valla benim şu an hayatım bu şekilde.
Yani bir çok arkadaşımla tlfda facede filan görüşüyoruzki iletişimimiz oldukça güçlü.
Ama öncelik sıram sadece eşim ve kızım..
Yani ben bekar bir arkadaşımla(ki 18 yıllım dostum)ne konuşayım.Artık tıkanıyorsunuz belirli bir saatten sonra?
Paylaşımlarım daha çok kızımın gelişimi üzerine olduğundan parkta gördüğüm annelere iki arada sorarım mesela bir şey,yada markette bebek ürünleri reyonlarında filan.
Ama yalnız olduğumu düşünmüyorum.Bunun adı yalnızlık değil.
İçinde bulunduğun konumdan dolayı bir önceki yaşantının sana keyif vermemesi..Bence.
 
Yalnızlığımı da seviyorum arkadaşlarımla sohbet etmeyi de..
Hayatla çok barışık bir insanım ben..hihoyyyt
Keyif alacağım durumu kendime göre şekillendiririm.

Heee bu arada bekarım..bayanssulusmile
En yakın arkadaşlarım dahil olmak üzere çevremdekiler hep evli..
Çok şükür muhabbettimizde ne bir tıkanma ne de bir gerileme yaşandı..
Aksine her günümüz aktraksiyonlu geçiyor..:teytey:
Dostluğumuz medeni halimizle sınırlı değil..şakkıdı
 
Bekarken evli, evliyken bekar arkadaşlarımla diyaloğum her zaman sürdü. Hep aynı şekilde.
Mesela oğlum hastanede yaşam savaşı verirken bile her gece ama aralıksız her gece; gecenin bir köründe aradığım arkadaşım bekar ve çocuksuzdu. Uykusundan uyanıp benim hönkürmelirimi dinledi, benimle ağladı.
Konuşmak için illa aynı şeyler yaşamak gerekmiyor. Her yaşanan deneyimdir, farklı hayatları konuşmak insanı kabuğundan çıkarır bazen. Etrafında başka hayatlar olduğunu da farkedersin.
Eğer sadece sanal ortamda konuşuyorsanız biraz daha girişkenlik gösterin. Farklı şehirlerdeyseniz mesela aklınıza esince haftasonu için atlayıp gidin bir geceliğine; ne olacak.
Ama bu şekilde elinizi eteğinizi çekmiş gibi davranırsanız ruhunuz kararır.
 
Evliyimm çocuksuzumm....Çevremdeki arkadaşlarım çoğu bekar....valal konuşucak öyle çok şey oluyorki.Hiç bir şekildede tıkanma göstermiyor dostluğumuz..
Sanırım bu biraz insanın kişiliği ilede alakalıı gibime geliyor

Bu arada yanlızlığı çok severimm ama dostalrımdala vakit geçirmekden çok keyif alırım
 
hayır ben girişken bir insanın... arada işlerim istediğim gibi gitmezse kabuğuma çekiliyorum sanırım güvenim azalıyor kendime... duysal bir insan olmadığımı söylesemde ... şu anda duygusalım biraz sanırım... aynı apartmanda oturduğum çok sevdiğim dostlarımlla eskiden olduğu gibi görüşememk kurulan hayllaerin yerinde yeller esmesi zor günlerinde yanında olamamak üzücü sadece....

malesef bazıları evlenince yani sosyal yaşantıları biraz değişince artık yüzüne bakmaz oluyorlar ((
herkes aynı değil ama... [/I] sadece eskisi gibi değil herşey... eskiye özlem duymaya başladım... tabiki telefonla görüşüyorum hepsiyle ama sonuçta uzaklar... biri marmara da ... onunda şu anda kimsesi yok bir eşi var.. yanlız...
biri yoğun iş temposunda...bebek bekliyor ...
sonuçta haklısınız evli oldukları için ortak noktalar azalıyor...
birde herkesin yaşantısı farklı öyle bir tel. edip gidemiyorsun... malesef bende öyle olmuyor... çok fazla arkadaşım var ama işde herkes dostun olamıyor :)))


ben hayat dolu biriyimdim ama bazen işleriniz istediğiniz gibi gitmeyince gülümseyecek pek birşey bulamıyorsunuz... iş hayatında sizden beklenilenden kötü perfonmas sergilerseniz bunda gülecek pek haliniz kalmıyor... zamanınd açok azimli biriydim ....artık hem zihinsel yoruldum hemde duygusal yoruldum...
beklentileriniz ne kadar çok olursa üzüntüleriniz de o kadar çok oluyor..

işde sosyal yaşantısı insanın iş yaşamna kayınca ister istemez pasif duruma düşüyorsun... gezmek sohbet etmek anlamında pasifleştim....
 
Son düzenleme:
yılmaz erdoğan'ın bana bir şeyhler oluyor adlı oyunundan alıntıdır :

yalnızlık.
her kimliğe doğuştan yazılı tek uğraşıdır insanın bir yaşama sırasında
tek sermayesi, sahip olduğu tek şeydir
kıymetini bilmelidir, dedi.
yalnızdır insan
hep kalabalıklara karışma telaşı bundandır.
kalabalık yalnızlıklar, yalnız kalabalıklar oluşur, şehir şehir ülke ülke.
kalabalık arttıkça artmaktadır yalnızlık da.
insan bir ölümü istemez, bir de ondan beter bir yalnızlığı
ama ikisi de muhakkak gelir başına bir yalnız yaşama sırasında.
ölümün değil ama yalnızlığın bir tek çaresi var, dedi.
tek çaresi aşktır bir yalnız yaşama sırasında nefes almanın
aşk da zaten iki yalnızın ortak bir yalnızlıkta buluşmasıdır, dedi
aşık olun!
gösterin birbirinize yalnızlıklarınızı
nasılsa ayrılık insanın tek kişilik yalnızlığını özlemesi.
sade ölüm değil, ayrılık da yaşamın emri..
 
İnsanın en iyi arkadaşı kendisidir sözünü çok beğenirim ve çok da doğru bulurum. Yanımda kimseler yokken bile ben bana yetebilirim.Yalnızlık ve karanlık korkusunu hiç yüreğimde taşımadım.Umarım bundan sonra da taşımam. Benim için yanıbaşımda birinin olması pek de önemli değil, yeter ki gönlüm boş kalmasın. Messenger ortamı, telefon filan çok mühim benim için. Gönlümde biri olsun yeter.
 
Yalnızlık beni hiç ürkütmedi,seviyorum yalnızlığı:))
Herkes arkadaşımdır ama dost deiğim iki tane..insanlarla çok sıkı diyalogları sevmem,keyfime göre hareket ederim.
 

Katılıyorum, ben de böyle yaşıyorum şu anda. Bebeğimin bana ihtiyacı var, ki hayatımda bundan daha önemli ne varki?
Yaşadığın şartlara göre şekilleniyor insanın hayatı, çocuk sahibi bir arkadaşımla yarım saat konuşsam 25 dakikası kızını anlatmakla geçerdi, off ne sıkılırdım. Şimdi bakıyorum aynı şeyi ben yapıyorum. E hangi bekar ya da çocuksuz arkadaşıma anlatayım dakikalarca çocuğumu?
Yok yok, tabiki yalnız kalmak iyi bişey değil ama hayatının öncelikleri daha önemli. Bebeğim, eşim ve kocaman ailem. Hem karşılıklı apartmanlarda oturuyoruz kayınvalidemle biz, çok da iyi anlaşıyoruz, yalnız kalıyorum sayılmaz. Çok da uzun vakitlerim yok benden farklı bir dilde konuşacak arkadaşlara ayırmaya.
 
Bende mecburi yalnızlık çekenlerdenim galiba. Arkadaşlarımla diyaloglarım iyiydi ama ne olduysa çocuktan sonra hepten koptuk. O kadar çok sorguluyorum ki bu durumu. Bakıyorum benden kaynaklıdır deyip Sen harekete geç diyorum kendime. Ama ne kadar harekete geçsem de olmuyor artık. O zaman bırakıyorum ipin ucunu kapımı çalan sadece yalnızlık oluyor. Yalnızlık iyidir hoştur da insanı asosyal yapıyor zamanla. Ben sosyal biriyimdir. Mesela Apt. gidiş geliş pek yok. Ama hep selam veriririm hal hatır sorarım. Dışarıda hiç tanımadığım insanlarla diyalog kurarken hiç sıkıntı çekmem Sanırım bu şekilde sosyalliğimi koruyorum. Bir de şu forum ortamlarında işte...

Arkadaşlıkların dostlukların arasına medeni durumların girmesini o kadar yadırgıyorum ki bu neden yüzünden en yakın dostumu kaybettim. Evli olduğum için uzaklaştı çocuğum olunca da hepten koptu benden. Bana evli olmamı çocuklu olmamın onunsa bekar olmasından kaynaklandığını söyledi. Ne yapsam ne etsem fayda etmedi. O kadar doldum ki ona karşı, beni bu şekilde kenara itmesini hazmedemedim. Döktüm eteğimdeki taşları ve koptuk tamamen. Bunları söylediğim için ben kötüyüm yoktan yere kavga çıkardım onun gözünde. Ama napayım ben aradaki soğukluğu bile bile en yakın dost rolü yapamam.

Mesela Lale Betty için kalkıp başka bir şehirden başka bir şehire gidiyor. Biri bekar biri çocuklu. Ben hayret ediyorum neden mi? Benim en yakın dostum dediğim insan bir sokak ötedeyken aramaz sormazdı. Bana aramızdaki soğukluğu sebep gösterdiği şeyler başkaları için sebep olmuyor işte. Bence de olmamalı ben bekar o evli olsaydı ben asla mesafe koymazdım. Bana göre gerçek dostlukların arasına zaman ve mekan girmez. Eskisi gibi dipdibe olmazsın ama tamamen de kopmazsın. Daha da yazmıyorum çok doluyum bu konuda bu yüzden de kimseyle yakınlaşmak istemiyorum aynı şeyleri yaşamak istemem. Yalnızlığı hem seviyorum hem sevmiyorum. Bir zaman sonra herkesin payına yalnızlık düşüyor zaten.
 
Bende severim yalnızlığı..Mesela okulda çoğu insanı hiç sevmem oyüzden okulda konuştuğum insanlar çok az kişilerdir.Bu neden sadece bizim okul içerisinde asosyal olduğumu düşünüyorum.İnsanlarda artık tanıdı beni çekiniyorlar tanışmak için gelirken yada gelemiyorlar.Bazen bu huyumu değiştirsem çevremi genişletsem diyorum ama nekadar insan okadar dert benim için.Ama nasıl desem insanları hemen sevip güvenemiyorum bu yüzden arkadaş dememde uzun zaman alıyor..Hemen ısınıp kaynayamıyorum fakat bazende çok arkadaş canlısı oluyorum.Garip benim durumum :)
 

Allah Allah problem bende o zaman!:uhm:
Evlat sahibi hiç düşünmeyen bekar benim sahip olduğum yakın arkadaşlarının bebe sohbetlerini saatlerce de olsa dinlerim,ufacık bir sorun olsa yardımcı olmaya çalışırım.. Hiç bir zaman da sıkılmadım...:1hug:
Ama mesajınızın tamamına bakınca kayınvalidenizi arkadaş,dost yerine koymuşsunuz sanki.. Bana çok ters bir durum olduğu için birbirimizi anlamamız mümkün değil.. :sm_confused:



NOT: İnsanlar yerlerini ve hadlerini bilmezse başınız çok ağrır.. Kayınvalide arkadaşınız değil eşinizin annesidir..
 

yerimsenibenyerimseniben
aa geç bile kaldı...kızım okula gidecek nerdeyse görmedi bile daha onu Laliş:mymeka::mymeka:
şakası bir yana, hayret edi,lecek ne var ki bunda...en yakın arkadaşını özleyip görmeye gitmenin neresi hayret verici...
evli olmakla çocuklu olmakla ne alakası var bunun...biz Laleyle ilk samimi olmaya başladığımızda onun evliliği çatırdıyordu, ben evliliğe alışlmaya çalışıyordum...na alaka di mi...o durumda bu kadar yakın olduk biz...
Önemli olan içinde bulunduğun şartlar mı yani...
Laleyle benim ilişkime sanal gözüyle baktığın için böyle düşünüyorsun sanırım, kk sadece b,izim tanışma sebebimiz, birimiz izmirde birimiz ankarada nerden karşılaşırdık yoksa, biz gerçek bir hayatı paylaşıyoruz...
saç rengimizi de konuşuyoruz, kızımın çıkan dişini de, işle ilgili olayları da, yeri geliyor ailelerimizi bile,
insanın arkadaşıyla ilişkisini devam ettirmesi karakter meselesi, yaşamdaki, rolün değil...
kızımı çok seviyorum ben her anne gibi, hayatı kusursuz olsun istiyorum, ama hayatımı da gözden çıkarmıyorum, benim Gözde dışında bir hayatım var, bu hayatta Lale de var, esmer de var, iş arkadaşlarım da var...Gözdeden bağımsız sıkıntılarım, mutluluklarım var...o yüzden hayatımda bekar arkadaşlarımla da , evli çocuksuz arkadaşlarımla da, ben gibi arkadaşlarımla da paylaşacak çokk şeyim var...
Lale ve ben istisnai bir durumuz...ikimizle ayrı ayrı konuşsan ortak bir tek noktamızı bulamazsaın emin ol...ama biz farklılıklarımızı da sevip saygı duyuyoruz...biz birbirimizin acısını da sevincini de kalbimizin içinden ciğerimizden hissediyoruz...bazen çaresiz kalıyoruz, bazen birlikte kahkaha atamıyoruz, ama o durumda bile sonuna kadar paylaşıyoruz...
sana bir örnek vereyim...Lale gıda teknikeri ben de bir kurumda mühendisim...bazen öyle sinirlendiğim anlar oluyorki telefonda konuşuyoruz ve benim ağzımdan o kişi için "kıytırık teknikersin işte" lafı bile çıkıyor ki çıktı kaç kez hem de...Lale durup bana sen ne diyorsun demedi...çünkü bu laf o an, o durum, o kişi için geçerliydi...karakterimi bnilir ki insanları kariyerleriyle sınıflamam...ama sinir anı işte oluyor...
sözün özü, kendi hayatını seversen, dostum dediğin adamla aranda kişisel hırs yoksa, yalnız kalmazsın...paylaşacak birsürü şey her an, her şekilde vardır...
 



Sizin arkadaşlıklarınızda sorun var bence o zaman. Birbirinizin hayatı sürekli aynı olmalı ki paylaşabilesiniz.
Fotokopi hayatlardan mı mutlu oluyorsunuz?
Sürekli birbirnizi destekleyecek konuşmalardan..
İlginç

 



Benim mesela burada bahsettiğim kişi Lale'ydi.
Biz Laleyle hiç yüzyüze tanışmadık, Lale bekar, Lale çocuksuz..
O an beni belki de -sizin gözünüzle- çok daha iyi anlayabilecek bebeğini bekleyen ve gün sayan Çirkin Betty daha iyi anlardı beni. Ama onu değil Lale'yi aradım (Gerçi sebebi Betty'i gebe haliyle endişelendirmemekti.)
İnsanların birbirini anlayıp aynı dilden konuşması için aynı şeyleri yaşamasına gerek yok ki.
Aynı çizgide hayat yaşayan benim ve Betty'nin Laley'le saatlerce konuşabilmemiz için kocaları boşamamız mı gerek o zaman


 

hayyde boşayalım...kaydirigubbakcemilekaydirigubbakcemile
 
ooo herkes içindeki çoşkuyu paylaşmış.... kendini bu hayatta yalnızlaştırmayan herkes çok şanslı !!!!opuyorumnanaktan.
yanlız kalmamak için aşk olmak lazım bu lafı sevdim zemuszemus
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Bekarlık daha mı güzel
9 10 11
Yorumlar
209
Görüntüleme
5K
selinn1
S
Yalnizligima sabredip guzel gunleri bekliyorum
Yorumlar
5
Görüntüleme
501
AroSee
A
C
uçsuz bucaksız yalnızlık
Yorumlar
19
Görüntüleme
804
Manolya999
M
D
Yalnız kalamıyorum delirmekten korkuyorum ?
Yorumlar
15
Görüntüleme
975
Adakumru
S
Benim durumuma benzer fiziksel beğenmediği için boşanan var mı?Varsa bu içsel çatışmadan nasıl kurtuldu?
8 9 10
Yorumlar
183
Görüntüleme
8K
vilora
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…