- 2 Ağustos 2018
- 2.726
- 7.373
- 158
- Konu Sahibi pandaseverkiz
-
- #1
Herkese merhabalar öncelikle daha büyük dertleri olanlardan Özür diliyorum çünkü kesinlikle onların derdinin yanında benimki dert değil bunun bilincindeyim :)
Ben 25 yaşında iyi bir mesleği olan yurtdışına doktoraya gitmeye hazırlanan bir kızım şu an dil eğitimi alıyorum.
Sorunum ise yalnızlık duygusu ama yıllardır var olan (liseden bu yana ) bu duygu tamamen aşk isteği yada bir flört isteğiyle alakali çünkü gayet sevgi dolu bir ailede büyüdüm temelde bir sevgi eksikliği olduğunu düşünmüyorum aslında .
Bu yaşıma kadar sevgilim herhangi bir flörtüm olmadı ama ben bunun eksikliğini çevre kaynaklı olarak özellikle çok hissettim . İstediğim şey ay sevgilim olsun muhakkak yada ay hemen evleneyim değil istediğim şey tatlı güzel bir ilişki , sevmek sevilmek ama yok hiç olmaması da beni artık üzüyor.
Yani neden olmuyor artık bu soruyu soruyorum ve bu soru beni rahatsız ediyor . Çevremdeki insanlar belkide bu duygulara kapılmama sebep oluyor aa hiç sevgilin olmadı mı hiç mi ? Bu hiç mi sorusuna gıcığım artık resmen herseyin bir zamanı vardır muhakkak ama o zaman ne zaman . Üniversite de hayal ettiğim tatlı bir flörtü yada o tatlı heyecanları hiç yaşayamadım ve galiba yaşayan arkadaşlarımı içten içe artık kıskanıyorum.
Çirkin bir kız miyim değilim çevre tarafından da beğenilen bir kızım ama sadece begeni olarak kalıyor hep bu durum ve ben galiba sıkıldım artık bu durumdan.
Derdim evlilik falan değil aksine ben o flört sevme sevilme birlikte birseyler paylaşma duygusunu yaşamak istiyorum .ailemde bu konuda baskıcı bir aile değil kesinlikle artık annem babamda bu duruma şok geçirir oldu sevgilin yok mu kızım sen genç değil misin diye takılmaya başladılar tabi onlar bile takilinca ben olumsuz anlamda takılmaya başladım bu duygulara .
Yurtdışından 5 yıl sonra dönücem döndüğümde 30 31 yaşında genç bir kadın olarak dönücem ve ben bu tatlı heyecanları bilmeyen sürekli çalışan sıkıcı bir akademisyen olmak istemiyorum yani bunu olmaktan korkuyorum aslında ama sorun nerde onuda bilmiyorum .
Ee yazdında yazdın bizi burda baydın diceksiniz :)) yani bu durum nasıl geçer bu yalnızlık yada ben bu psikojiden nasıl çıkarım aile , arkadaş ortamında sevilen ama asla sevgili olunmayan kız olmaktan bıktım .
Fikirlerinizi merak ediyorum hanımlar bu düzgün karakterli erkekler nerde yada beni niye bulmuyorlar yada ben onları niye bulamıyorum :))))
NOT :valla tek amacı sevgili olan vizyonsuz kızlardan değilim ama bu da bana dert oldu içimde büyüdü resmen :))
Herkesi öpüyorum inşallah kendimi izah edebilmisimdir insallah linç falan yemem ilk konumda dinimiz amin
Ben 25 yaşında iyi bir mesleği olan yurtdışına doktoraya gitmeye hazırlanan bir kızım şu an dil eğitimi alıyorum.
Sorunum ise yalnızlık duygusu ama yıllardır var olan (liseden bu yana ) bu duygu tamamen aşk isteği yada bir flört isteğiyle alakali çünkü gayet sevgi dolu bir ailede büyüdüm temelde bir sevgi eksikliği olduğunu düşünmüyorum aslında .
Bu yaşıma kadar sevgilim herhangi bir flörtüm olmadı ama ben bunun eksikliğini çevre kaynaklı olarak özellikle çok hissettim . İstediğim şey ay sevgilim olsun muhakkak yada ay hemen evleneyim değil istediğim şey tatlı güzel bir ilişki , sevmek sevilmek ama yok hiç olmaması da beni artık üzüyor.
Yani neden olmuyor artık bu soruyu soruyorum ve bu soru beni rahatsız ediyor . Çevremdeki insanlar belkide bu duygulara kapılmama sebep oluyor aa hiç sevgilin olmadı mı hiç mi ? Bu hiç mi sorusuna gıcığım artık resmen herseyin bir zamanı vardır muhakkak ama o zaman ne zaman . Üniversite de hayal ettiğim tatlı bir flörtü yada o tatlı heyecanları hiç yaşayamadım ve galiba yaşayan arkadaşlarımı içten içe artık kıskanıyorum.
Çirkin bir kız miyim değilim çevre tarafından da beğenilen bir kızım ama sadece begeni olarak kalıyor hep bu durum ve ben galiba sıkıldım artık bu durumdan.
Derdim evlilik falan değil aksine ben o flört sevme sevilme birlikte birseyler paylaşma duygusunu yaşamak istiyorum .ailemde bu konuda baskıcı bir aile değil kesinlikle artık annem babamda bu duruma şok geçirir oldu sevgilin yok mu kızım sen genç değil misin diye takılmaya başladılar tabi onlar bile takilinca ben olumsuz anlamda takılmaya başladım bu duygulara .
Yurtdışından 5 yıl sonra dönücem döndüğümde 30 31 yaşında genç bir kadın olarak dönücem ve ben bu tatlı heyecanları bilmeyen sürekli çalışan sıkıcı bir akademisyen olmak istemiyorum yani bunu olmaktan korkuyorum aslında ama sorun nerde onuda bilmiyorum .
Ee yazdında yazdın bizi burda baydın diceksiniz :)) yani bu durum nasıl geçer bu yalnızlık yada ben bu psikojiden nasıl çıkarım aile , arkadaş ortamında sevilen ama asla sevgili olunmayan kız olmaktan bıktım .
Fikirlerinizi merak ediyorum hanımlar bu düzgün karakterli erkekler nerde yada beni niye bulmuyorlar yada ben onları niye bulamıyorum :))))
NOT :valla tek amacı sevgili olan vizyonsuz kızlardan değilim ama bu da bana dert oldu içimde büyüdü resmen :))
Herkesi öpüyorum inşallah kendimi izah edebilmisimdir insallah linç falan yemem ilk konumda dinimiz amin