Yalnızlık ve hiçbir şey yapamamak..

Bi kaç gün önce haberde dinlemiştim çağın en yaygın hastalığı yalnızlık diyordu. Sokaktakilere soruyorlar sebeplerini falan kimi diyo çok arkadaşım var ama yalnızım , kimi diyo bi kaç tane var ama yalnızım , kimi diyor herkesin elinde bi akıllı telefon bi arada otursan bile seni anlayan dinleyen yok.
Yani hayatınızda arkadaş vardır illa ki boş gereksiz kişilerse yalnız olmanız daha iyi.
Ben mesela aşırı sosyal bi insandım çok çevrem vardı sevilen sürekli aranan biriydim biri ne isterse maddi manevi koşardım. Sonra ben bi kaç ciddi olay yaşadım dibe batmak denen bi olay aaa bi baktım onca insan dan bi tanesi yok düşenin dostu olmaz sözü ne doğruymuş dedim kendimce.sadece olayları öğrenmek için 4-5 kişi aradı onlarda merakından.
Sonra 20 senelik arkadaşlarımı bile sildim bi çırpıda ya benim kapı gibi ailem var çok şükür benim kimseye ihtiyacım yokmuş dedim. Çokta sorun yapılacak birşey değil bu bence kafanızı dinlemeye bakın yeni uğraşlar bulun kendinize.
 
aslında 2 senedır boyleyım yenı :) 86 dogumluyum bunca zaman herseyı cok kafama takardım atar tutardım kafamda enı sonu canıma tak ettı :)

Hayatta böyle güzel düşünen insanların olduğunu bilmek bence çok güzel..konuyu açan arkadaş sayesinde sizle muhabbet edip şu saatte daha olumlu düşünmemi sağladınız valla teşekkür ederim :)
yaaa ben tesekkur ederım asıl
 
aslında 2 senedır boyleyım yenı :) 86 dogumluyum bunca zaman herseyı cok kafama takardım atar tutardım kafamda enı sonu canıma tak ettı :)


yaaa ben tesekkur ederım asıl

Annem de hep 30lara geçince bıraktım arıtk milletin ne dediğini takmayı der ah ahh sık dişini Velvette kaldı 5 yıl
Ama fark ettim her sene daha iyiye gidiyor bu, ben de öğrenicem ya hepiniz yapmışsınız ben neden yapamayayım
 

tabı ya aynen oyle :) hıc kımseyı memnun edemıyorsun zaten bu hayatda barı ben mutluyum olayım dedım ve hersey boyle basladı :)
 
Ya aynen yaptığım en büyük hata bu. Sürekli geçmişte söylediğim yaptığım şeyler aklıma geliyor ne kadar salakmışım neden böyle davranmışım diye düşünüp duruyorum. Tıpkı dediğiniz gibi kısır döngüye giriyor. Sinir bozucu..
 
Tek başıma bi evde olmak beni boğuyor. Yoksa arkadaş canlısı birisi değilim zaten. Yalnızlıktan yakınmam topluluk içinde olup yalnız olmak değil, gerçekten gece gündüz yalnız olmak. Ailemden ayrı olmak. Onlara aşırı bağlı olmama rağmen bu durum yüzünden onlarla bile telefonda bile konuşmak istemiyorum. Bu duruma mecbur olduğumu anladım. Hayatta hiçbir zaman iki iyiliğin bi arada olamicani anladım. Bu durumu kabullenemiyor ve her zorlukta istifa edip geri dönen biriydim ( iki kez) sonuncusu gerçekten ailemle ilgili kötü bir şey yuzundendi. (Ölüm) Babam karşıma geçip yalvarana kadar kararlıyım devam edemicem konusunda. Ama devam ediyorum. Ailemden yakınımdaki kimseyle konuşasım gelmiyor. Bu durumu kabullendim. Artik hep böyle bi evde bi başıma tavanı seyrederek yasicami anladım. Evlenecegimize de inanmıyorum.
 
Annem babam alt katta. Kardeslerim var bir evladim var ama ben de kendimi cok yanliz hissediyorum. Bir suru arkadasim var ama o kadat cok yanlizim ki anlataniyorum bu hissi kimseye. Sevilmedigimi dusunmuyorum ama kimseye de bes dakika ayirasim gelmiyor yanliz basima da dusuncelere dalip deliriyorum. Galiba havalardan diyorum isinsin mutlu olacagim soguk bana hic mi hic yaramiyor
 
İşe yarıyor mu gerçekten olumsuz acayip tepki aldığınız olmadı mı
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…